Την ίδια ώρα, ο νεαρός εμίρης του Κατάρ επισκέπτεται τον γηραιό βασιλιά
της Σαουδικής Αραβίας, ο οποίος δεν τον έχει και σε μεγάλη υπόληψη. Και
στην Ντόχα κάθονται στο ίδιο τραπέζι οι δύο παλαιστινιακές οργανώσεις, η
Χαμάς και η Φατάχ, που τις χωρίζει βαθιά έχθρα. Στο ενδιάμεσο όλοι
μιλούν στο τηλέφωνο με όλους. Αυτό το τσίρκο, που το είδαμε και στον
προηγούμενο πόλεμο στη Γάζα, ονομάζεται διεθνής ειρηνευτική διπλωματία.
Ακολουθεί άκαμπτους κανόνες και τρώει χρόνο.
Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι πεθαίνουν στη Λωρίδα της Γάζας και στο νότιο Ισραήλ. Παρά το γεγονός ότι όλοι οι συμμετέχοντες έχουν επίγνωση ότι κι αυτός ο πόλεμος δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ καιρό, γιατί ο κόσμος είναι μπουχτισμένος από την αστόχαστη σύγκρουση μεταξύ της τρομερής στρατιωτικής δύναμης του Ισραήλ και της εντυπωσιακά ισχυρής στη μάχη Χαμάς. Αλλά κι ο καθένας γνωρίζει, επίσης, ότι και οι δύο πλευρές πρέπει να κάτι να πετύχουν, οπότε θα εξακολουθήσουν για μερικές μέρες ακόμη να ρίχνουν πυραύλους και βόμβες. Για να δικαιολογήσουν την αναπόφευκτη κατάπαυση του πυρός ή ακόμη και μια ειρηνευτική συμφωνία, θα απαιτηθεί επίσης ένα πρόσχημα: Σε τέσσερις ημέρες αρχίζει η γιορτή του Έιντ, το τέλος της μουσουλμανικής νηστείας του Ραμαζανιού, ένα είδος μουσουλμανικού Πάσχα ή Χριστουγέννων.
Ο πρόεδρος Αλ Σίσι σίγουρα αισθάνεται ικανοποίηση όταν η Χαμάς (θυγατρική οργάνωση της αιγυπτιακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας) αποδυναμώνεται. Παράλληλα, όμως, θέλει να παίξει τον ειρηνοποιό. Ο Αλ Σίσι πρέπει να αποδείξει ότι κανείς στον αραβικό κόσμο δεν μπορεί να αγνοήσει το Κάιρο: Λαχτάρα για δύναμη σε μια εποχή μεγάλης αδυναμίας. Αν η Αίγυπτος καταφέρει να τερματίσει τον πόλεμο στη Γάζα, αυτό θα είναι μια τεράστια επιτυχία για τον Αλ Σίσι που μόλις τώρα πήρε την εξουσία.
Αλλά αυτή τη χαρά δεν θέλει να του τη χαλαλίσει ο νεαρός εμίρης του Κατάρ, που υποβλέπει τον συνάδελφό στο Κάιρο. Το εκπληκτικά πλούσιο εμιράτο βλέπει τον εαυτό του ως μεσολαβητή σε όλες τις αραβικές συγκρούσεις. Ωστόσο, το Κατάρ είναι επίσης ο καλύτερος φίλος και τραπεζίτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, γεγονός που καθιστά τον ρόλο του διαιτητή πολύ δύσκολο. Κατά μήκος της διαχωριστικής γραμμής Αιγύπτου - Κατάρ έχουν πάρει θέση τα άλλα αραβικά κράτη. Κι αυτός που πληρώνει τη νύφη είναι οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα. Επιπλέον, πλήττει το παλαιστινιακό ζήτημα και η οικογενειακή βεντέτα μεταξύ των ισλαμιστών της Χαμάς στη Γάζα και της κοσμικής εθνικιστικής Φατάχ στη Δυτική Όχθη. Έτσι, ούτε αραβική ενότητα υπάρχει, ούτε οι Παλαιστίνιοι από μόνοι τους διαθέτουν το απαραίτητο ειδικό βάρος.
Αυτός που επωφελείται από την αδυναμία των Αράβων φαίνεται να είναι το Ισραήλ. Καλά θα κάνει να μη χαίρεται. Το τρέχον πλεονέκτημα που έχει στον πόλεμο στη Γάζα επισκιάζεται από το στρατηγικό μειονέκτημα. Σε μια εποχή κατά την οποία διαλύονται κράτη στη Μέση Ανατολή και οι στρατιές της αποκτούν δύναμη, το Ισραήλ εξαρτάται όλο και περισσότερο από τη συνεργασία των κρατών εκείνων που ακόμη αντέχουν, από την Αίγυπτο, το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία. Για το Ισραήλ, η Φατάχ, ακόμη και η Χαμάς είναι καλύτεροι συνομιλητές από κάθε μεγαλομανή χαλίφη της Isis με τους αιμοδιψείς του στρατιώτες. Αυτό κάποτε πρέπει να το αντιληφθεί. Η μόνη λύση για το Ισραήλ είναι να συνάψει σύντομα μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη με όλους τους Παλαιστίνιους, πριν βρεθεί αντιμέτωπο με ακόμη πιο ριζοσπάστες εχθρούς μέσα και πλάι στο σπίτι του.
http://www.avgi.gr
Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι πεθαίνουν στη Λωρίδα της Γάζας και στο νότιο Ισραήλ. Παρά το γεγονός ότι όλοι οι συμμετέχοντες έχουν επίγνωση ότι κι αυτός ο πόλεμος δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ καιρό, γιατί ο κόσμος είναι μπουχτισμένος από την αστόχαστη σύγκρουση μεταξύ της τρομερής στρατιωτικής δύναμης του Ισραήλ και της εντυπωσιακά ισχυρής στη μάχη Χαμάς. Αλλά κι ο καθένας γνωρίζει, επίσης, ότι και οι δύο πλευρές πρέπει να κάτι να πετύχουν, οπότε θα εξακολουθήσουν για μερικές μέρες ακόμη να ρίχνουν πυραύλους και βόμβες. Για να δικαιολογήσουν την αναπόφευκτη κατάπαυση του πυρός ή ακόμη και μια ειρηνευτική συμφωνία, θα απαιτηθεί επίσης ένα πρόσχημα: Σε τέσσερις ημέρες αρχίζει η γιορτή του Έιντ, το τέλος της μουσουλμανικής νηστείας του Ραμαζανιού, ένα είδος μουσουλμανικού Πάσχα ή Χριστουγέννων.
Ο ανταγωνισμός Αιγύπτου - Κατάρ
Τις προηγούμενες φορές οι ειρηνευτικές προσπάθειες προχωρούσαν σύμφωνα με το πρότυπο που περιγράψαμε παραπάνω. Σήμερα, το έργο των διαμεσολαβητών είναι πολύ πιο δύσκολο. Η αραβική εξέγερση του 2011 και η αντεπανάσταση έχουν οδηγήσει στη βαθιά διάσπαση των αραβικών «αδελφών εθνών» - σε βάρος των Παλαιστινίων, οι οποίοι πάντα βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Η Αίγυπτος, πρώην βασικός υποστηρικτής του ζητήματος των Παλαιστινίων, και με καλές σχέσεις με το Ισραήλ, τώρα βρίσκεται σε πόλεμο με τη δική της Μουσουλμανική Αδελφότητα.Ο πρόεδρος Αλ Σίσι σίγουρα αισθάνεται ικανοποίηση όταν η Χαμάς (θυγατρική οργάνωση της αιγυπτιακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας) αποδυναμώνεται. Παράλληλα, όμως, θέλει να παίξει τον ειρηνοποιό. Ο Αλ Σίσι πρέπει να αποδείξει ότι κανείς στον αραβικό κόσμο δεν μπορεί να αγνοήσει το Κάιρο: Λαχτάρα για δύναμη σε μια εποχή μεγάλης αδυναμίας. Αν η Αίγυπτος καταφέρει να τερματίσει τον πόλεμο στη Γάζα, αυτό θα είναι μια τεράστια επιτυχία για τον Αλ Σίσι που μόλις τώρα πήρε την εξουσία.
Αλλά αυτή τη χαρά δεν θέλει να του τη χαλαλίσει ο νεαρός εμίρης του Κατάρ, που υποβλέπει τον συνάδελφό στο Κάιρο. Το εκπληκτικά πλούσιο εμιράτο βλέπει τον εαυτό του ως μεσολαβητή σε όλες τις αραβικές συγκρούσεις. Ωστόσο, το Κατάρ είναι επίσης ο καλύτερος φίλος και τραπεζίτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, γεγονός που καθιστά τον ρόλο του διαιτητή πολύ δύσκολο. Κατά μήκος της διαχωριστικής γραμμής Αιγύπτου - Κατάρ έχουν πάρει θέση τα άλλα αραβικά κράτη. Κι αυτός που πληρώνει τη νύφη είναι οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα. Επιπλέον, πλήττει το παλαιστινιακό ζήτημα και η οικογενειακή βεντέτα μεταξύ των ισλαμιστών της Χαμάς στη Γάζα και της κοσμικής εθνικιστικής Φατάχ στη Δυτική Όχθη. Έτσι, ούτε αραβική ενότητα υπάρχει, ούτε οι Παλαιστίνιοι από μόνοι τους διαθέτουν το απαραίτητο ειδικό βάρος.
Αυτός που επωφελείται από την αδυναμία των Αράβων φαίνεται να είναι το Ισραήλ. Καλά θα κάνει να μη χαίρεται. Το τρέχον πλεονέκτημα που έχει στον πόλεμο στη Γάζα επισκιάζεται από το στρατηγικό μειονέκτημα. Σε μια εποχή κατά την οποία διαλύονται κράτη στη Μέση Ανατολή και οι στρατιές της αποκτούν δύναμη, το Ισραήλ εξαρτάται όλο και περισσότερο από τη συνεργασία των κρατών εκείνων που ακόμη αντέχουν, από την Αίγυπτο, το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία. Για το Ισραήλ, η Φατάχ, ακόμη και η Χαμάς είναι καλύτεροι συνομιλητές από κάθε μεγαλομανή χαλίφη της Isis με τους αιμοδιψείς του στρατιώτες. Αυτό κάποτε πρέπει να το αντιληφθεί. Η μόνη λύση για το Ισραήλ είναι να συνάψει σύντομα μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη με όλους τους Παλαιστίνιους, πριν βρεθεί αντιμέτωπο με ακόμη πιο ριζοσπάστες εχθρούς μέσα και πλάι στο σπίτι του.
http://www.avgi.gr
