ΠΟΙΟ το όφελος των ΗΠΑ από την "ανεξαρτησία" μιας χώρας χωρίς νόμισμα και μοναδική οικονομική δραστηριότητα το πάσης φύσης λαθρεμπόριο; Λίγο μετά την ανεξαρτησία, οι Αμερικανοί κατασκεύασαν εκεί τη μεγαλύτερη μόνιμη βάση που διαθέτουν στον κόσμο (!) και φυσικά δεν καλύπτει ανάγκες μόνο ή κυρίως στην περιοχή των Βαλκανίων. Μια βάση πόλη ολόκληρη, με 25 χιλιόμετρα εσωτερικών δρόμων, με 7.000 Αμερικανούς και 10.000 Κοσοβάρους ως πολιτικό προσωπικό! Ήρθαν για μείνουν εκεί για πολλά χρόνια. Όμως το προηγούμενο του Κοσόβου επικαλούνται όχι μόνο οι Ρώσοι για την περιοχή της Κριμαίας και της ανατολικής Ουκρανίας, αλλά και ευρωπαϊκές δυνάμεις, όπως οι Σκωτζέζοι και οι Καταλανοί.
ΟΙ ΗΠΑ φοβήθηκαν τις ευρωπαϊκές εξελίξεις μετά τη δεκαετή εξαιρετικά επιτυχημένη θητεία του Ζακ Ντελόρ στη θέση του προέδρου της Κομισιόν, όπου η ισορροπία του γαλλογερμανικού άξονα δημιούργησε τις βάσεις για την οικονομική και πολιτική ενοποίηση. Η πολιτική ενοποίηση ανησύχησε σοβαρά τα αμερικανικά συμφέροντα, καθώς η Ε.Ε. θα μετατρεπόταν σε μια ολοκληρωμένη ηπειρωτική δύναμη με προοπτική να γίνει η πρώτη οικονομία στον κόσμο. Έτσι, με τη συμβολή των Βρετανών αλλά και χωρών δορυφορικών στα αμερικανικά συμφέροντα, άλλαξαν τους συσχετισμούς, ναρκοθέτησαν την ιδέα δημιουργίας ευρωστρατού, εμπόδισαν τα σχέδια αυτά. Πλην όμως, η Γερμανία, που μετά την ενοποίησή της έβαλε το πήχη πολύ ψηλά, εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση για να κυριαρχήσει, αναπτύσσοντας επεκτατική εξωτερική πολιτική διά της οικονομίας, χωρίς να δαπανά σεντς για στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Άλλωστε, ο "κομμουνιστικός κίνδυνος" είχε εκλείψει.
ΟΙ ΟΙΝΟΜΙΚΕΣ σχέσεις που ανέπτυξαν οι μεγάλες δυνάμεις της Ε.Ε. με τη Ρωσία ενόχλησαν έντονα τους Αμερικανούς, που με κανέναν τρόπο δεν ήθελαν τους Ρώσους να γίνουν νέα ισχυρή περιφερειακή δύναμη. Το σχέδιο να αποκοπεί στρατηγικά η Ρωσία από την Ευρώπη περιελάμβανε την απόσχιση της Ουκρανίας από τη ρωσική σφαίρα πολιτικής και οικονομικής επιρροής. Η πρώτη προσπάθεια, με την "πορτοκαλί επανάσταση" από Γιουσένκο - Τιμοσένκο, δεν πέτυχε τον στόχο, καθώς οι προηγμένες βιομηχανικές μονάδες που βρίσκονται στο έδαφος της ανατολικής ρωσόφιλης πλευράς είχαν κύριο εξαγωγικό προορισμό τη Ρωσία. Επίσης, οι Ουκρανοί στήριζαν πολλά στο πάμφθηνο φυσικό αέριο και πετρέλαιο που τους προμήθευαν οι Ρώσοι. Η ...Δημοκρατική Δύση και κυρίως οι Αμερικανοί οργάνωσαν ένα νέο πραξικόπημα που σε άλλη περίπτωση θα κατηγορούσαν και έστησαν μια κυβέρνηση με πιόνια αλλά και τις ναζιστικές συμμορίες της δυτικής πλευράς! Δεν δίστασαν μάλιστα να θέσουν εκτός νόμου ένα πολιτικό κόμμα, το κομμουνιστικό!
ΟΙ ΠΙΕΣΕΙΣ για την οικονομική και πολιτική απομόνωση της Ρωσίας θα έχουν βαρύ κόστος κυρίως για τις δύο μεγαλύτερες δυνάμεις της Ε.Ε., τη Γερμανία και τη Γαλλία. Ο στόχος είναι διπλός. Από τη μία ο περιορισμός της Ρωσίας στην ανατολική ασιατική πλευρά και από την άλλη ο περιορισμός της οικονομικής ισχύος της Γερμανίας που, τόσο μόνη της όσο και ως ηγέτιδα δύναμη της Ε.Ε., έτεινε να εξελιχθεί σε μεγάλο ανταγωνιστή των αμερικανικών συμφερόντων. Χωρίς να υπολογίζουν τις αντιδράσεις, χτύπησαν και τη Γαλλία στο ευαίσθητο σημείο του εθνικισμού της, με βαρύ πρόστιμο στη μεγαλύτερή της τράπεζα, την BNP που χρηματοδοτούσε τη ναυπήγηση δύο φρεγατών προς τη Ρωσία. Κανείς δεν ξέρει αν Γαλλία και Γερμανία αντιδράσουν και πώς θα γίνει αυτό.
ΤΟ ΜΟΝΟ σίγουρο είναι ότι έχουν μπλέξει σοβαρά με τον Πούτιν, από τον οποίο δεν περίμεναν να αντιδράσει με τόση ισχύ, κάτι που φάνηκε από την περίπτωση του Σνόουντεν, αιφνιδιάζοντας και εξοργίζοντας την Ουάσιγκτον. Ο Πούτιν κινήθηκε γρήγορα, διότι είχε προβλέψει τις αμερικανικές αντιδράσεις. Έχοντας μαζί του και την Κίνα, η οποία γνωρίζοντας πολύ καλά πως στην περίπτωση περιορισμού και υποταγής της Ρωσίας θα είναι ο επόμενος στόχος, έκανε αμέσως δεκτά τα ενεργειακά ανοίγματα του Πούτιν, αλλά και σε συνεργασία, στο πλαίσιο των BRICS, δείχνουν τη θέλησή τους να αντιμετωπίσουν τον αμερικανικό παράγοντα σε όλα τα επίπεδα.
ΣΤΟΝ ΝΟΤΟ το Ισραήλ σέρνει τις ΗΠΑ δημιουργώντας έναν παναραβικό ισλαμικό αντιαμερικανισμό, ναρκοθετεί τα ανοίγματα προς το Ιράν, αποσταθεροποιεί μια στρατηγικής σημασίας περιοχή, με τους Αμερικανούς να έχουν δεμένα τα χέρια και την Τουρκία να επιχειρεί να αναδειχθεί σε σοβαρή περιφερειακή δύναμη. Μέσα σε αυτή τη δύσκολη παγκόσμια σκακιέρα των εθνικών (πλέον) συμφερόντων, πώς μπορούν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και η Αριστερά να παρέμβουν και να δώσουν λύσεις; Τεράστιο στοίχημα που θα χαθεί δίχως λαϊκή ενότητα, συνεργασίες και, κυρίως, ευφυείς κινήσεις με γνώση της νέας πραγματικότητας.
dchristou52@gmail.com
