Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας Ντάνιελ Λέβι, «ο
ολοένα κι αυξανόμενος ριζοσπαστισμός είναι ο πρώτος παράγοντας αυτού
του τοξικού κοκτέιλ. Οι προσπάθειες του προέδρου της Παλαιστινιακής
Αρχής Μαχμούτ Αμπάς να συνεργαστεί όσο γίνεται με το
Ισραήλ έχουν πλέον απαξιωθεί, καθώς απέτυχαν να απομακρύνουν τις
ισραηλινές δυνάμεις κατοχής. Πέραν κάποιων μικρών, μεμονωμένων
εξαιρέσεων, οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν μέχρι στιγμής γοητευθεί από τους
τζιχαντιστές της ISIS, κάτι το οποίο οφείλεται στο ότι η Χαμάς συνεχίζει
να διαθέτει λαϊκό έρεισμα ως η κυρίαρχη εθνικιστική-ισλαμιστική δύναμη.
Όποιος όμως αποπειραθεί να αποδυναμώσει την Χαμάς, τότε θα δει με τα
μάτια του, όχι ένα ξέσπασμα φιλίας απέναντι στο Ισραήλ, αλλά, αντιθέτως,
έναν ακόμη πιο βίαιο ριζοσπαστισμό».
Εξίσου έντονος ριζοσπαστισμός κυριαρχεί και στην αντίπερα όχθη, στο
Ισραήλ, με τον αρθρογράφο να επισημαίνει πως οι πολιτικές της χώρας
οδηγούνται όλο και δεξιότερα «κάτι που είναι εμφανές στο πρόσφατο περιστατικό της απαγωγής και δολοφονίας του παλαιστίνιου εφήβου Μοχάμεντ Αμπού Χντέιρ». Οπως γράφει ο Λέβι. «ο
δεύτερος ανησυχητικός παράγοντας είναι η παντελής έλλειψη
διαμεσολαβητών που θα διευκολύνουν μια κατάπαυση του πυρός, κάτι το
οποίο φάνηκε για πρώτη φορά να λειτουργεί ανασταλτικά τον χειμώνα του
2008-09, όταν η ισραηλινή επιχείρηση εναντίον της Λωρίδας της Γάζας
διήρκεσε 22 ολόκληρες ημέρες. Αντιθέτως, η άμεση αμερικανική κι
αιγυπτιακή διαμεσολάβηση τον Νοέμβριο του 2012 συνετέλεσε ώστε η
ισραηλινή Επιχείρηση Pillar of Defense (Πυλώνας Άμυνας) να κρατήσει μόλις οκτώ ημέρες. Βέβαια, τότε καθοριστική ήταν η συμβολή του τότε αιγύπτιου προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι,
ο οποίος διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις με τη Χαμάς. Όμως στη παρούσα
φάση, δυστυχώς, οι ηγεσίες της Αιγύπτου και της Χαμάς βρίσκονται στα
μαχαίρια».
Και καταλήγει: «Ο ίδιος ο Νετανιάχου είναι ο τρίτος
καθοριστικός παράγοντας. Αποφεύγει την εμπλοκή σε στρατιωτικές
περιπέτειες, όχι από σολομώντια σοφία, αλλά επειδή δεν θέλει να
αναλαμβάνει περιττά ρίσκα. Ο Νετανιάχου θεωρείται πραγματιστής, αλλά
στην πραγματικότητα είναι ένας ιδεολόγος. Και καθώς είναι αντιμέτωπος με
ένα κύμα αμφισβήτησης - κυρίως από τη δεξιά - όσον αφορά στους
χειρισμούς του, κι ίσως αφήσει κατά μέρος αυτή την αναποφασιστικότητα
του. Και, τελικά, ίσως να αποφασίσει για πρώτη φορά να περάσει στη
δράση, ανεξαρτήτως του ρίσκου που ίσως αυτή εμπεριέχει».
ΒΗΜΑ
