Ο χυλός της ΔΗΜΑΡ

Η έννοια της Κεντροαριστεράς προφανώς έχει παρερμηνευθεί στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ στην Αγίου Κωνσταντίνου. Κεντροαριστερά δεν σημαίνει ότι είμαι με όλους και με τη Δεξιά και με την Αριστερά. Και με την προσπάθεια για ανάκαμψη της χώρας και με το σκίσιμο του Μνημονίου. Η Κεντροαριστερά, επειδή τοποθετείται στο κέντρο του πολιτικού φάσματος, δεν σημαίνει ότι μπορεί με την ίδια άνεση να συγκυβερνήσει τόσο με τη ΝΔ όσο και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβερνησιμότητα της Κεντροαριστεράς δεν μπορεί να κρίνεται από τις προσωπικές διαθέσεις και βλέψεις των στελεχών της, αλλά βάσει προγράμματος και θέσεων, τις οποίες καλό θα είναι να μάθουμε κι εμείς.
Η σύγχυση αυτή, που αφορά την ίδια την ταυτότητά της, δεν μπορεί να οδηγεί πουθενά αλλού εκτός από το σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα η ΔΗΜΑΡ.

Διάβαζα τη θέση της ΔΗΜΑΡ για τη «μικρή ΔΕΗ», όπως καταγράφηκε στην πρόταση για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Η ΔΗΜΑΡ «δεν είναι κατά της απελευθέρωσης της ηλεκτρικής ενεργείας ούτε γενικά και αόριστα εναντίον των αποκρατικοποιήσεων. Είναι εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων που εκποιούν δημόσια αγαθά...». Αυτή η θέση σε ποιον απευθύνεται και ποιον μπορεί να πείσει; Πείθει εκείνον που πιστεύει στη διατήρηση του «δημόσιου αγαθού»; Καθησυχάζει εκείνους που φοβούνται το «ξεπούλημα» της δημόσιας περιουσίας;

Κλείνει το μάτι και στους κρατιστές, και στους φιλελεύθερους, και στους νεοφιλελεύθερους, με αποτέλεσμα να της γυρίζουν όλοι την πλάτη. Είναι προφανές ότι με μια τέτοια θέση η ΔΗΜΑΡ δεν απευθύνεται ούτε καν στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής της. Και δεν θέλω να φανταστώ τι θα συνέβαινε εάν ανέθεταν στη ΔΗΜΑΡ να διαμορφώσει το ερώτημα του δημοψηφίσματος, καθώς εκτός του ΝΑΙ και του ΟΧΙ θα έπρεπε να προβλεφθεί και μια μεγάλη γκάμα επιλογών όπως: Μπορεί ΝΑΙ, Μπορεί ΟΧΙ, Μάλλον ΝΑΙ, Μάλλον ΟΧΙ, Ισως Ναι με προϋποθέσεις...

Καμιά ελπίδα δεν θα υπάρξει όσο αντιλαμβάνονται την Κεντροαριστερά σαν τον χλιαρό χυλό που ρέει μεταξύ της Δεξιάς και της Αριστεράς. Αλλά φαίνεται ότι οι παιδικές ασθένειες της ανανεωτική Αριστεράς εκτός από ανίατες είναι και θανατηφόρες... 
ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ -ΕΘΝΟΣ