18 Ιουνίου 2014

Η αρπαγή της Ευρώπης

Από το Κίεβο μέχρι τη Βαγδάτη δύο αιματηρά μέτωπα εμφύλιων συγκρούσεων έχουν ως κοινό παρονομαστή ότι αποτελούν ταυτόχρονα εργαλεία μέσω των οποίων η Ουάσιγκτον επιδιώκει να εξαναγκάσει τη Γηραιά Ηπειρο -και κυρίως τη Γερμανία - σε ευθυγράμμιση με τις ΗΠΑ.
Σήμερα η υπό γερμανική κυριαρχία ΕΕ είναι στη σκιά της ευρωπαϊκής ανεξαρτησίας του παρελθόντος:
- Τον Νοέμβριο του 1956 Γαλλία και Βρετανία έδωσαν σκληρή μάχη για τα συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή, για να ηττηθούν από τα φίλια πυρά των ΗΠΑ που τις άφησαν ακάλυπτες στο τελεσίγραφο της ΕΣΣΔ.
- Μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου ο Ντε Γκολ το 1966 και ο Μπίλι Μπραντ τρία χρόνια αργότερα, το 1969, υιοθέτησαν εθνικές στρατηγικές απέναντι στη Μόσχα γυρίζοντας την πλάτη στην Ουάσιγκτον.

Σήμερα η ΕΕ σύρεται σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο με τη Ρωσία, με μόνη αντίσταση την προσπάθεια της Γερμανίας να καθυστερήσει τη σύγκρουση χωρίς να τολμά την αντιπαράθεση με την Ουάσιγκτον. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη Μέση Ανατολή, με την ΕΕ να παρατηρεί ως θεατής την προέλαση της ISIS, μεγάλο μέρος των δυνάμεων της οποίας είναι μουσουλμάνοι με γαλλική και βρετανική υπηκοότητα. Πώς εξηγείται η πλήρης υποταγή του Βερολίνου στις ΗΠΑ ως προς την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, με δεδομένη τη μετωπική σύγκρουση της Γερμανίας με την κυβέρνηση Ομπάμα, τη Fed αλλά και το ΔΝΤ ως προς τη διαχείριση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης;

Προφανώς στο Βερολίνο κυριαρχεί, λόγω ιστορίας, το σύνδρομο της διμέτωπης σύγκρουσης: στην καγκελαρία πιστεύουν ότι η υποταγή στις ΗΠΑ σε σχέση με την πρώην ΕΣΣΔ και τη Μέση Ανατολή καθιστά διαχειρίσιμο το κόστος της κύριας σύγκρουσης για την κρίση στην Ευρωζώνη.

Πρόκειται μάλλον για ευσεβείς πόθους παρά για ρεαλπολιτίκ: μία ενεργειακή κρίση, που θα συνδυάζει διακοπή της ροής φυσικού αερίου από τη Ρωσία και εκτόξευση της τιμής του πετρελαίου λόγω ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή συν την ανάγκη ακριβής διάσωσης της Ουκρανίας, θα οδηγήσει το Βερολίνο να αποδεχτεί την ποσοτική επέκταση τύπου Fed που αρνείται σήμερα ο Σόιμπλε στον Λιου αλλά και στον επικεφαλής της ΕΚΤ Ντράγκι.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64024165