Σαν να μην πέρασε μία μέρα. Σαν να μην υπήρξε ποτέ αυτή η κρίση. Οι
συντεχνίες και τα συμφέροντα βρίσκουν πάντα πρόθυμους προασπιστές, όπως
σήμερα στην περίπτωση του φρέσκου γάλακτος. Έτσι, όμως, ας μην ελπίζουμε
ότι μπορεί να αλλάξει αυτός ο τόπος…
Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!Η υπόθεση του φρέσκου γάλακτος δεν είναι μια απλή υπόθεση.
Πέρα από το ενδοκυβερνητικό μπάχαλο που έχει προκαλέσει, με τον κ. Μ. Χαρακόπουλο, να φέρεται υπό παραίτηση από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και τους κ. Θ. Μωραΐτη και Μ. Κασσή, του ΠΑΣΟΚ, να απειλούν να καταψηφίσουν στη Βουλή τη σχετική ρύθμιση που θα φέρει η κυβέρνηση, η υπόθεση του γάλακτος αφορά εκατομμύρια πολίτες.Αφορά, για την ακρίβεια, το γεγονός ότι στην Ελλάδα πληρώνουμε πανάκριβα για το γάλα και σαφώς ακριβότερα από ό,τι ο μέσος Ευρωπαίος.Για το γεγονός αυτό, προφανώς, υπάρχουν λόγοι. Ορισμένοι εξ αυτών, μάλιστα, αντικειμενικοί, όπως οι οικονομίες κλίμακας που απολαμβάνουν οι Δυτικοευρωπαίοι, τόσο στην παραγωγή όσο και στην επεξεργασία, τα φθηνότερα μεταφορικά, η γεωμορφολογία που είναι στο «πλευρό» τους, αλλά και η ύπαρξη ανταγωνιστικών συνθηκών.
Στην Ελλάδα, όλοι αυτοί οι παράγοντες είναι «απέναντί» μας. Όπως, απέναντί μας είναι και οι ειδικοί περιορισμοί που έχουμε θεσπίσει για την προστασία των κτηνοτρόφων, αλλά και τμημάτων της λοιπής αλυσίδας που δραστηριοποιείται στον τομέα.
Αυτούς τους περιορισμούς, με μια συμβιβαστική φόρμουλα, απειλεί τώρα η συμφωνία κυβέρνησης-τρόικας, η οποία υπόσχεται χαμηλότερη τιμή προϊόντος για τον τελικό καταναλωτή.
Προφανώς, δεν πρόκειται για πλήρη απελευθέρωση του τομέα.
Προφανώς, η φόρμουλα μεταξύ γάλακτος «ημέρας» (δύο ημερών) και γάλακτος δέκα ημερών, δεν θα οδηγήσει στην απόλυτη εξομοίωση των τιμών με την λοιπή Ευρώπη.
Είναι, όμως, σύμφωνα με την κυβέρνηση και τις προτάσεις του ΟΟΣΑ, μια βελτίωση από το προηγούμενο καθεστώς, άρα θα αντικατοπτριστεί στην τσέπη του τελικού καταναλωτή. Του καθενός από εμάς...
Για τους κ. Χαρακόπουλο, Μωραΐτη και Κασσή, όμως, οι προτεραιότητες είναι κατά τα φαινόμενα διαφορετικές.
Για παράδειγμα, ο κ. Μωραΐτης δεν δέχεται ότι θα υπάρξει μείωση των τιμών και μιλά για προειλημμένη απόφαση, η οποία εξυπηρετεί συμφέροντα και οδηγεί στην αποδόμηση της παραγωγικής βάσης. Ο κ. Κασσής δήλωσε, επίσης, ότι θα καταψηφίσει τη ρύθμιση και ο κ. Χαρακόπουλος, φέρεται να φθάνει μέχρις και του σημείου της παραίτησης.Είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλοι τους εκλέγονται σε περιφέρειες με ισχυρή κτηνοτροφική δραστηριότητα; Πιθανώς. Είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχουν ενστάσεις από βουλευτές που εκλέγονται στα αστικά κέντρα;
Αυτό που δεν είναι καθόλου τυχαίο, όμως, είναι το γεγονός ότι μετά από έξι χρόνια ύφεση και τέσσερα στο μνημόνιο, υπάρχουν ακόμη νοοτροπίες, οι οποίες υπεραμύνονται των τμημάτων και όχι του συνόλου.
Για την ακρίβεια, νοοτροπίες όπως αυτές ευθύνονται για το γεγονός ότι παρά την περιπέτεια στην οποία έχει εισέλθει η χώρα μας εδώ και τόσο καιρό, ελάχιστα έχουν πραγματικά αλλάξει σε αυτόν τον τόπο, πέραν βεβαίως της ευθείας υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων του.
Άνοιξαν τα επαγγέλματα; Άνοιξαν οι αγορές; Πωλείται, για παράδειγμα, το ηλεκτρικό ρεύμα φθηνότερα από ό,τι πριν αρχίσει η κρίση;
Υπήρξαν μεταρρυθμίσεις δομικού και ουσιαστικού χαρακτήρα για τη μείωση της γραφειοκρατίας, για την πάταξη της φοροδιαφυγής ή για την τόνωση των συνθηκών ανταγωνισμού και κατά συνέπεια τη μείωση του επιπέδου τιμών;
Πρόκειται, ίσως, για παγκόσμια «πρωτιά» το γεγονός ότι παρά τη λυσσαλέα εσωτερική υποτίμηση που υπέστη αυτός ο τόπος την τελευταία τετραετία, ο πληθωρισμός οδηγήθηκε σε αρνητικό έδαφος μόνον προ έτους...Στο διάβα αυτής της κρίσης οι πολλοί υπέφεραν, αλλά ορισμένοι κατόρθωσαν να κρατήσουν «τα εδάφη τους» ή τουλάχιστον ένα τμήμα από αυτά...Κατά πόσον, για εμάς, άξιζε τον κόπο, είναι μια άλλη συζήτηση, βεβαίως...
http://www.euro2day.gr
Πέρα από το ενδοκυβερνητικό μπάχαλο που έχει προκαλέσει, με τον κ. Μ. Χαρακόπουλο, να φέρεται υπό παραίτηση από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και τους κ. Θ. Μωραΐτη και Μ. Κασσή, του ΠΑΣΟΚ, να απειλούν να καταψηφίσουν στη Βουλή τη σχετική ρύθμιση που θα φέρει η κυβέρνηση, η υπόθεση του γάλακτος αφορά εκατομμύρια πολίτες.Αφορά, για την ακρίβεια, το γεγονός ότι στην Ελλάδα πληρώνουμε πανάκριβα για το γάλα και σαφώς ακριβότερα από ό,τι ο μέσος Ευρωπαίος.Για το γεγονός αυτό, προφανώς, υπάρχουν λόγοι. Ορισμένοι εξ αυτών, μάλιστα, αντικειμενικοί, όπως οι οικονομίες κλίμακας που απολαμβάνουν οι Δυτικοευρωπαίοι, τόσο στην παραγωγή όσο και στην επεξεργασία, τα φθηνότερα μεταφορικά, η γεωμορφολογία που είναι στο «πλευρό» τους, αλλά και η ύπαρξη ανταγωνιστικών συνθηκών.
Στην Ελλάδα, όλοι αυτοί οι παράγοντες είναι «απέναντί» μας. Όπως, απέναντί μας είναι και οι ειδικοί περιορισμοί που έχουμε θεσπίσει για την προστασία των κτηνοτρόφων, αλλά και τμημάτων της λοιπής αλυσίδας που δραστηριοποιείται στον τομέα.
Αυτούς τους περιορισμούς, με μια συμβιβαστική φόρμουλα, απειλεί τώρα η συμφωνία κυβέρνησης-τρόικας, η οποία υπόσχεται χαμηλότερη τιμή προϊόντος για τον τελικό καταναλωτή.
Προφανώς, δεν πρόκειται για πλήρη απελευθέρωση του τομέα.
Προφανώς, η φόρμουλα μεταξύ γάλακτος «ημέρας» (δύο ημερών) και γάλακτος δέκα ημερών, δεν θα οδηγήσει στην απόλυτη εξομοίωση των τιμών με την λοιπή Ευρώπη.
Είναι, όμως, σύμφωνα με την κυβέρνηση και τις προτάσεις του ΟΟΣΑ, μια βελτίωση από το προηγούμενο καθεστώς, άρα θα αντικατοπτριστεί στην τσέπη του τελικού καταναλωτή. Του καθενός από εμάς...
Για τους κ. Χαρακόπουλο, Μωραΐτη και Κασσή, όμως, οι προτεραιότητες είναι κατά τα φαινόμενα διαφορετικές.
Για παράδειγμα, ο κ. Μωραΐτης δεν δέχεται ότι θα υπάρξει μείωση των τιμών και μιλά για προειλημμένη απόφαση, η οποία εξυπηρετεί συμφέροντα και οδηγεί στην αποδόμηση της παραγωγικής βάσης. Ο κ. Κασσής δήλωσε, επίσης, ότι θα καταψηφίσει τη ρύθμιση και ο κ. Χαρακόπουλος, φέρεται να φθάνει μέχρις και του σημείου της παραίτησης.Είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλοι τους εκλέγονται σε περιφέρειες με ισχυρή κτηνοτροφική δραστηριότητα; Πιθανώς. Είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχουν ενστάσεις από βουλευτές που εκλέγονται στα αστικά κέντρα;
Αυτό που δεν είναι καθόλου τυχαίο, όμως, είναι το γεγονός ότι μετά από έξι χρόνια ύφεση και τέσσερα στο μνημόνιο, υπάρχουν ακόμη νοοτροπίες, οι οποίες υπεραμύνονται των τμημάτων και όχι του συνόλου.
Για την ακρίβεια, νοοτροπίες όπως αυτές ευθύνονται για το γεγονός ότι παρά την περιπέτεια στην οποία έχει εισέλθει η χώρα μας εδώ και τόσο καιρό, ελάχιστα έχουν πραγματικά αλλάξει σε αυτόν τον τόπο, πέραν βεβαίως της ευθείας υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων του.
Άνοιξαν τα επαγγέλματα; Άνοιξαν οι αγορές; Πωλείται, για παράδειγμα, το ηλεκτρικό ρεύμα φθηνότερα από ό,τι πριν αρχίσει η κρίση;
Υπήρξαν μεταρρυθμίσεις δομικού και ουσιαστικού χαρακτήρα για τη μείωση της γραφειοκρατίας, για την πάταξη της φοροδιαφυγής ή για την τόνωση των συνθηκών ανταγωνισμού και κατά συνέπεια τη μείωση του επιπέδου τιμών;
Πρόκειται, ίσως, για παγκόσμια «πρωτιά» το γεγονός ότι παρά τη λυσσαλέα εσωτερική υποτίμηση που υπέστη αυτός ο τόπος την τελευταία τετραετία, ο πληθωρισμός οδηγήθηκε σε αρνητικό έδαφος μόνον προ έτους...Στο διάβα αυτής της κρίσης οι πολλοί υπέφεραν, αλλά ορισμένοι κατόρθωσαν να κρατήσουν «τα εδάφη τους» ή τουλάχιστον ένα τμήμα από αυτά...Κατά πόσον, για εμάς, άξιζε τον κόπο, είναι μια άλλη συζήτηση, βεβαίως...
http://www.euro2day.gr
