Το 1991
ο Μπους πατήρ χαρακτήρισε τη σύγκρουση στη Γιουγκοσλαβία υπόθεση της
Ευρώπης των τότε 12. Λίγους μήνες αργότερα, η Ουάσιγκτον πιεζόταν να
παρέμβει, για να ανταποκριθεί καθυστερημένα το καλοκαίρι του 1995 στη
Βοσνία. Σήμερα ο Ομπάμα παρεμβαίνει εξ αρχής αποφασιστικά στην Ουκρανία,
ψέγει την ΕΕ, δηλαδή τη Γερμανία, για ανεπαρκή στήριξη των φιλοδυτικών
δυνάμεων και τώρα, μετά την ανατροπή του Γιανουκόβιτς, προσπαθεί να
κατοχυρώσει ερείσματα στη μεταβατική κυβέρνηση.
Το 1991 ο Μπους φοβόταν ότι πολιτική εμπλοκή στη Γιουγκοσλαβία σημαίνει και χερσαίες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Σήμερα, ο Ομπάμα προωθεί πολιτική εμπλοκή της Ουάσιγκτον, με τη βεβαιότητα ότι το σύνολο του κόστους που θα προκύψει από την όποια αντίδραση της Ρωσίας θα το πληρώσει η ΕΕ και κυρίως η Γερμανία. Αν υπάρξει στρατιωτική παρουσία και επιχειρησιακή εμπλοκή της Μόσχας στην Ανατολική και Νότια Ουκρανία, η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη να χειροκροτήσει την ανάληψη των ευθυνών από το Βερολίνο με την αποστολή γερμανικών δυνάμεων και στο πλευρό τους πολωνικών στη Δυτική Ουκρανία.
Δεν χρειάζεται βέβαια να φθάσουν στο ακραίο αυτό σημείο τα πράγματα. Οι ΗΠΑ έχουν κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να παγιδεύσουν τη Γερμανία σε μια ψυχροπολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία για τον έλεγχο της Ουκρανίας.
Η προσέγγιση Δυτικής Γερμανίας - ΕΣΣΔ, που άρχισε επί Αντενάουερ και συνεχίσθηκε με τον Μπραντ, η Ειδική Σχέση Γερμανίας - Ρωσίας που σφυρηλάτησαν οι Κολ και Γκορμπατσόφ και στη συνέχεια οι Σρέντερ - Μέρκελ με τον Πούτιν βραχυκυκλώνεται, αν δεν ακυρώνεται πλήρως. Ετσι, η Ουάσιγκτον απαλλάσσεται από έναν γεωπολιτικό εφιάλτη, τη συμμαχία μιας γερμανικής Ευρώπης με τη Ρωσία, ένα Ευρασιατικό Μπλοκ που θα υποβίβαζε σημαντικά τη δυνατότητα παρέμβασης στις παγκόσμιες ισορροπίες.
Για να μην αδικούμε τις ΗΠΑ, δεν δυσκολεύθηκαν και πολύ να ξεσηκώσουν την αλαζονική λόγω κυριαρχίας στην Ευρωζώνη Γερμανία: Η σωφροσύνη του Μπίσμαρκ, που συνέδεε την πρωτοκαθεδρία του Βερολίνου στην Ευρώπη με τη Συμμαχία με τη Ρωσία, παραμερίστηκε σε όφελος της νοσταλγίας του Drag nach Osten, της επέκτασης προς την Ανατολή, με πρώτο σταθμό το Κίεβο.ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-kapopoulos@pegasus.gr
Το 1991 ο Μπους φοβόταν ότι πολιτική εμπλοκή στη Γιουγκοσλαβία σημαίνει και χερσαίες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Σήμερα, ο Ομπάμα προωθεί πολιτική εμπλοκή της Ουάσιγκτον, με τη βεβαιότητα ότι το σύνολο του κόστους που θα προκύψει από την όποια αντίδραση της Ρωσίας θα το πληρώσει η ΕΕ και κυρίως η Γερμανία. Αν υπάρξει στρατιωτική παρουσία και επιχειρησιακή εμπλοκή της Μόσχας στην Ανατολική και Νότια Ουκρανία, η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη να χειροκροτήσει την ανάληψη των ευθυνών από το Βερολίνο με την αποστολή γερμανικών δυνάμεων και στο πλευρό τους πολωνικών στη Δυτική Ουκρανία.
Δεν χρειάζεται βέβαια να φθάσουν στο ακραίο αυτό σημείο τα πράγματα. Οι ΗΠΑ έχουν κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να παγιδεύσουν τη Γερμανία σε μια ψυχροπολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία για τον έλεγχο της Ουκρανίας.
Η προσέγγιση Δυτικής Γερμανίας - ΕΣΣΔ, που άρχισε επί Αντενάουερ και συνεχίσθηκε με τον Μπραντ, η Ειδική Σχέση Γερμανίας - Ρωσίας που σφυρηλάτησαν οι Κολ και Γκορμπατσόφ και στη συνέχεια οι Σρέντερ - Μέρκελ με τον Πούτιν βραχυκυκλώνεται, αν δεν ακυρώνεται πλήρως. Ετσι, η Ουάσιγκτον απαλλάσσεται από έναν γεωπολιτικό εφιάλτη, τη συμμαχία μιας γερμανικής Ευρώπης με τη Ρωσία, ένα Ευρασιατικό Μπλοκ που θα υποβίβαζε σημαντικά τη δυνατότητα παρέμβασης στις παγκόσμιες ισορροπίες.
Για να μην αδικούμε τις ΗΠΑ, δεν δυσκολεύθηκαν και πολύ να ξεσηκώσουν την αλαζονική λόγω κυριαρχίας στην Ευρωζώνη Γερμανία: Η σωφροσύνη του Μπίσμαρκ, που συνέδεε την πρωτοκαθεδρία του Βερολίνου στην Ευρώπη με τη Συμμαχία με τη Ρωσία, παραμερίστηκε σε όφελος της νοσταλγίας του Drag nach Osten, της επέκτασης προς την Ανατολή, με πρώτο σταθμό το Κίεβο.ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-kapopoulos@pegasus.gr