Αυτές τις ημέρες, οι Εγγλέζοι δεν δέχονται να μπει στα Συμπεράσματα του
Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αναφορά για «σεβασμό της κυριαρχίας της Κυπριακής
Δημοκρατίας», για να μην κακοφανιστεί η Τουρκία. Και αντί η Λευκωσία να
θέσει βέτο και να μην εκδοθούν συμπεράσματα, δημιουργώντας κρίση,
αναζητεί συμβιβαστικές φόρμουλες. Και αντί η Λευκωσία να ξεκινήσει να
δυσκολεύει τη ζωή τους, κόβοντας όλες τις διευκολύνσεις για τις Βάσεις,
προετοιμάζεται επίσημη επίσκεψη τον Ιανουάριο στο Λονδίνο.
Εδώ και τρεις μήνες συζητείται η έκδοση κοινού ανακοινωθέντος και οι
συζητήσεις «κόλλησαν» στην άρνηση της Τουρκίας να περιληφθεί διατύπωση
για μια αδιαίρετη κυριαρχία, ιθαγένεια, διεθνή προσωπικότητα… Και πλην
της Λευκωσίας και της Αθήνας κανείς άλλος δεν αντιδρά στην τουρκική
στάση.
Όλα στο Κυπριακό είναι τα ίδια. Για δεκαετίες παιζόταν ένα κρυφτούλι πίσω από ψηφίσματα και αποφάσεις του ΟΗΕ, που ποτέ δεν έχουν εφαρμοσθεί, ούτε και υπάρχει δυνατότητα. Την ίδια ώρα, κάτω από το χαλί είχαν μαζευτεί πολλές και διάφορες εκπτώσεις, που γίνονταν για να εξυπηρετήσουν τα διαδικαστικά ζητήματα αλλά στο τέλος τίναζαν στον αέρα την ουσία. Οι ιστορίες για το Κυπριακό έχουν καταντήσει φολκλόρ. Εξακολουθούμε να ακούμε το τροπάρι ότι «είμαστε δεσμευμένοι» για το ένα, το άλλο, αλλά κανείς δεν εξετάζει τι είναι εφικτό και βιώσιμο και τι όχι. Δεσμευμένοι σε τι και έναντι ποιων; Στην αντίπερα όχθη, οι Τούρκοι -αξιοποιώντας διαχρονικά και την υποχωρητικότητα των διαχειριστών στην ε/κ πλευρά- αναβαθμίζουν τις αξιώσεις τους. Μιλούν οι δικοί μας διαχειριστές εκ μέρους των πολιτών, χωρίς να έχουν ενδιατρίψει στη μοναδική φορά που τοποθετήθηκαν οι πολίτες για ένα κορυφαίο ζήτημα, όπως ήταν η αποδοχή και η απόρριψη ενός σχεδίου λύσης.
Η Τουρκία δεν θέλει τη μια και αδιαίρετη κυριαρχία, όχι γιατί θέλει να «σώσει τους Τ/κ», αλλά επειδή δεν εξυπηρετούνται οι σχεδιασμοί της στην ευρύτερη περιοχή. Θέλει μια κυριαρχία των Τ/κ, που θα είναι δική της και μια δεύτερη για τους Ε/κ, την οποία διά των ρυθμίσεων της λύσης θα την ελέγχει. Γι' αυτό και οι διάφοροι καλοθελητές, εντός και εκτός Κύπρου, θα πρέπει να πάψουν να κάνουν λόγο «για μικρή διαφορά», για «μια δυο λέξεις, που θα αλλάξουν».
