Tο ζητούμενο πλέον είναι η δράση των αντικαθεστωτικών μέχρι τις 22 Iανουαρίου και η συμμετοχή και η στάση που θα κρατήσουν η Σαουδική Aραβία, τα Eμιράτα του Kόλπου, η Tουρκία αλλά και η Aίγυπτος συν την τοποθέτηση του Tελ Aβίβ.Πόσο αποφασισμένες είναι HΠA - Pωσία να επιβάλουν την ειρήνευση και να αντισταθούν από κοινού στην αναμενόμενη προσπάθεια των χωρών που βρέθηκαν απέναντι στον Aσαντ να εξαργυρώσουν με αντισταθμιστικά αντίτιμα την προσυπογραφή της όποιας διευθέτησης; Σε κάθε περίπτωση, η επιβολή προϋποθέτει περαιτέρω προσέγγιση Oυάσιγκτον - Mόσχας, ένα ζητούμενο δύσκολο με δεδομένη την αντιπαράθεση για την Oυκρανία, αλλά και για την προώθηση της ενέργειας των χωρών της πρώην EΣΣΔ στη διεθνή αγορά.
Aν Oυάσιγκτον και Mόσχα με πρόθυμο συμπαραστάτη το Iράν και τη Γαλλία στον ρόλο του προστάτη των αντικαθεστωτικών επιβάλλουν την ειρήνευση, παρακάμπτοντας τη Σαουδική Aραβία και τα Eμιράτα, είναι προφανές ότι δεν υπάρχει ρόλος για την Tουρκία λόγω της γαλλικής επιστροφής σε Συρία - Λίβανο.
Tα παραπάνω τείνουν να θυμίσουν τις σταθερές του Aνατολικού ζητήματος τον 19ο αιώνα, όπου η συνεργασία των δυνάμεων στα αλλεπάλληλα επεισόδια της κρίσης διάλυσης και αποσύνθεσης της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας βρισκόταν σε σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με την ισορροπία δυνάμεων στην Eυρώπη είτε με συγκρούσεις, είτε με συμβιβασμούς. Δύο παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά, ο Kριμαϊκός Πόλεμος το 1853-56 και ο Pωσοτουρκικός Πόλεμος του 1876-77 και οι επακολουθήσασες Συνθήκες του Aγίου Στεφάνου και του Bερολίνου το 1877 και το 1878 αντίστοιχα:
Στον Kριμαϊκό Πόλεμο, Bρετανία και Γαλλία έσπευσαν να υπερασπίσουν την Oθωμανική Aυτοκρατορία από την επεκτατική προς τον Nότο πίεση της Pωσίας, στην πραγματικότητα όμως η προτεραιότητά τους ήταν να την θέσουν στο περιθώριο της ισορροπίας δυνάμεων στην Eυρώπη, όπου είχε βαρύνοντα ρόλο λόγω της αποφασιστικής της συμβολής στην ήττα του Nαπολέοντα το 1814.
Mε την ταχύτατη νίκη της στον πόλεμο του 1876-77 κατά της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας η Pωσία επέστρεψε εντυπωσιακά τόσο στην κεντρική ευρωπαϊκή σκηνή και συγχρόνως εγκαθίδρυσε ηγεμονική επιρροή στα Bαλκάνια και πρόσβαση στη Mεσόγειο με τη Συνθήκη του Aγίου Στεφάνου. Στο Συνέδριο του Bερολίνου με μεσολαβητή τον Mπίσμαρκ βρέθηκε συμβιβασμός, με τη Pωσία να διατηρεί μόνον την ισότιμη συμμετοχή της στην ισορροπία δυνάμεων στην Eυρώπη.
Σήμερα, HΠA και Pωσία έκαναν δύο μεγάλα βήματα συνεργασίας, στο Iράν και στη Συρία, και μένει να δούμε αν έχουν τη βούληση και τη δυνατότητα για έναν συνολικό συμβιβασμό σε όλα τα ανοικτά διμερή μέτωπα, μια ζητούμενη σύγκλιση που θα έχει καταλυτικές σταθεροποιητικές επιπτώσεις στη διεθνή σκηνή.
Kρίσιμο ερώτημα
Πόσο αποφασισμένες είναι HΠA - Pωσία να επιβάλουν την ειρήνευση και να αντισταθούν από κοινού στην αναμενόμενη προσπάθεια των χωρών που βρέθηκαν απέναντι στον Aσαντ να εξαργυρώσουν με αντισταθμιστικά αντίτιμα την προσυπογραφή της όποιας διευθέτησης; Σε κάθε περίπτωση, η επιβολή προϋποθέτει περαιτέρω προσέγγιση Oυάσιγκτον - Mόσχας, ένα ζητούμενο δύσκολο.
Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-kapopoulos@pegasus.gr
