Το Ιράν χρειάζεται την
τεχνογνωσία και τις επενδύσεις των «μεγάλων αδελφών» για να επαναφέρει
την παραγωγή μαύρου χρυσού στα προ-κυρώσεων επίπεδα (δηλαδή στα 2,5
εκατ. βαρέλια ημερησίως από 1,1 εκατ. περίπου βαρέλια που είναι σήμερα),
ενώ οι πετρελαϊκές εταιρείες αναζητούν ευκαιρίες στην ανάπτυξη των
τεράστιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου του Ιράν και
προσβλέπουν στην επανεκκίνηση μεγάλων project που «πάγωσαν» μετά την
κλιμάκωση των κυρώσεων την τελευταία τριετία. Σε συνέντευξή του στους
Financial Times, ο Μπιτζάν Ζανγκανέχ, ο βετεράνος υπουργός Πετρελαίου
του Ιράν που επέστρεψε στην κυβέρνηση μετά από οκτάχρονη απουσία,
αποκάλυψε ότι έχει ήδη ξεκινήσει επαφές με ευρωπαϊκές πετρελαϊκές
εταιρείες και «εμμέσως» με αμερικανικές, προσκαλώντας τις ουσιαστικά να
επιστρέψουν στο Ιράν μόλις αρθούν οι κυρώσεις.Ο Ζανγκανέχ, που κατά τη δεκαετία του 1990 είχε πείσει τη γαλλική Total, την ολλανδο-βρετανική Shell, την ιταλική Eni και τη νορβηγική Statoil να επενδύσουν στον πετρελαϊκό κλάδο του Ιράν παρά τις κυρώσεις που υπήρχαν και τότε, δήλωσε ότι αυτές περιλαμβάνονται στις εταιρείες που επιδιώκει να ξαναφέρει στη χώρα. Σύμφωνα με την Wall Street Journal, η Τεχεράνη έχει πραγματοποιήσει «άνοιγμα» και προς τον αμερικανική Chevron.
Εκτιμάται ότι το Ιράν, η χώρα με τα τέταρτα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου και τα μεγαλύτερα βεβαιωμένα αποθέματα φυσικού αερίου στον κόσμο χρειάζεται επενδύσεις 50-100 δισ. δολαρίων τα επόμενα χρόνια για να αυξήσει ουσιαστικά την παραγωγή της, κάτι που δημιουργεί μεγάλα περιθώρια δράσης για τις πετρελαϊκές.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Total Κριστόφ ντε Μαρζερί, ερωτώμενος πρόσφατα εάν η εταιρεία του θα επέστρεφε στο Ιράν σε περίπτωση άρσης των κυρώσεων, απάντησε «φυσικά», ενώ στην ίδια γραμμή βρίσκεται και ο απερχόμενος διευθύνων σύμβουλος της Shell Πέτερ Βόσερ. Άλλοι παράγοντες του κλάδου πάντως παρατηρούν ότι το Ιράν δεν βρίσκεται στην κορυφή της λίστας προτεραιοτήτων των εταιρειών, καθώς η έκρηξη του σχιστολιθικού φυσικού αερίου (shale gas) έχει αλλάξει τα δεδομένα, εντείνοντας τον ανταγωνισμό. Κατά συνέπεια, η Τεχεράνη θα πρέπει να προσφέρει εξαιρετικά ελκυστικούς όρους στις εταιρείες για να τις προσελκύσει, με τις σχετικές διαπραγματεύσεις να εξελίσσονται παράλληλα με τις πολιτικές.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26518&subid=2&pubid=113154916
