Ναι, εσχάτως κατηγορήθηκε και για πλασιέ της τρόϊκας. Τόσο πολύ που ζήτησε ο ίδιος να πάρει τη δόξα της εφαρμογής των μέτρων του Μνημονίου αντί για τον Τόμσεν. Έστω λοιπόν ότι δέχομαι τους χαρακτηρισμούς. Ναι, είναι τηλε-βιβλιοπώλης, μπουμπούκος, παρλαπίπας, ακροδεξιός, πλασιέ της τρόϊκας. Να πάω παρακάτω; Στα έργα; Ανέλαβε για τρεις μήνες το υπουργείο εμπορικής ναυτιλίας στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Ήρε το καμποτάζ. Το καμποτάζ των δεκαετιών. Ανέλαβε τον Ιούνιο του 2013 το υπουργείο υγείας στην κυβέρνηση Σαμαρά. Ένα από αυτά που επιχειρεί σήμερα είναι να φέρει τα γενόσημα στο ΕΣΥ. Η Ελλάδα είναι μία χώρα 11 εκατομυρίων και καταναλώνει πατενταρισμένα φάρμακα σαν να ήταν χώρα 40 εκατομυρίων. Γιατί; επειδή έχει ίσως το μοναδικό σύστημα υγείας στον κόσμο, κι αν όχι το μοναδικό, σίγουρα ένα από τα ελάχιστα, που αγοράζει συστηματικά πατενταρισμένα φάρμακα αντί για γενόσημα. Σε κόστος πέντε ή δέκα φορές μεγαλύτερο.
Ο κοινός νους επιτάσσει την αξιολόγηση της κατάστασης. Όταν εφαρμόστηκε η άρση του καμποτάζ, βγήκαν στους δρόμους οι Κόκκινοι. Το ΚΚΕ οργάνωσε διαδηλώσεις, αποκλεισμούς στα λιμάνια. Έβριζαν και γρονθοκοπούσαν ναυτικούς και τουρίστες από τα κρουαζιερόπλοια. Σήμερα που επιχειρείται να εφαρμοστεί η λογική των γενοσήμων, από την οποία προφανώς ζημιωμένες θα βγουν οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, βγαίνουν στον δρόμο και στη Βουλή οι Ροζ του ΣΥΡΙΖΑ και διαμαρτύρονται. Βγαίνουν όμως και στα γήπεδα οι Πράσινοι. Η ομώνυμη εφημερίδα οπαδών του Παναθηναϊκού, την οποία εκδίδει ο υιός ιδιοκτήτη μεγάλης ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, παράτησε τα αθλητικά πρωτοσέλιδα κι αφού έβαλε ο ίδιος τους οπαδούς να αναρτήσουν πανό εναντίον του Γεωργιάδη, έκανε και σχετικό πρωτοσέλιδο prasinh-adwnis Η πρασινο-κοκκινο-ροζ συμμαχία είναι ιδιάζουσα. Συνδυάζει στενά προσωπικά οικονομικά συμφέροντα με ιδεολογικές αγκυλώσεις και με κρατικοδίαιτο λαϊκισμό. Να τη χαίρονται οι θιασώτες της. Οι πολίτες που ακόμη διαθέτουν κοινόν νου δεν μπορούν παρά να θαυμάσουν τις πράξεις του Άδωνι Γεωργιάδη. Μόνο από αυτές τις δύο πράξεις, η χώρα θα ωφεληθεί μακροπρόθεσμα πολλάκις. Εύγε “τηλε-πωλητή, μπουμπούκο, ακροδεξιέ παρλαπίπα και πλασιέ της Τρόϊκας”. Μακάρι όλοι όσοι δεν έχουν τέτοιους χαρακτηρισμούς στο βιογραφικό τους να λάμβαναν αποφάσεις που θα ωφελούσαν τη χώρα κατά το 10% όσο θα ωφεληθεί από τις δικές σου πράξεις. Γνωρίζω ότι αυτό το κείμενο θα προκαλέσει αντιδράσεις. Ας μείνουν οι αντιδράσεις στην ουσία και στις πράξεις. Όχι σε λόγια και σε χαρακτηρισμούς.
Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/9520, Ἀντίβαρο
Σχόλιο Της Ιλαροτραγωδίας το ανάγνωσμα.
Είναι γνωστό το πρόβλημα των Δυτικών Δημοκρατιών, η αυξανόμενη συγκέντρωση πλούτου και δύναμης στα χέρια ολίγων και η αυξανόμενη κοινωνική περιθωριοποίηση. Είναι γνωστό πως πλέον τα κόμματα απο ελεύθερες ενώσεις φυσικών προσώπων έχουν μεταβληθεί σε γραφειοκρατικούς μηχανισμούς .Μηχανισμοί αυτοί συνδέονται με τις κυρίαρχες ελίτ μέσα απο ένα πολυδαίδαλο σύστημα σχέσεων αλληλεξάρτησης. Αυτή η πλοκή και η διαπλοκή τους είναι ανεξάρτητη απο το ιδεολογικό-πολιτικό τους στίγμα.Οι Κυβερνήσεις της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ απο το 1974 και ένθεν είναι οι κύριοι υπεύθυνοι της καχεκτικότητας της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Μεθοδικά συστηματικά εφαρμόζοντας ένα μοντέλο επίπλαστης ανάπτυξης, καχεκτικής δημοκρατικής διακυβέρνησης οδήγησαν την χώρα στην οικονομική και όχι μόνο κατάρρευση.Τα Μνημόνια απλά επιτάχυναν την ήδη δρομολογηθείσα πορεία.Σήμερα τα δύο αυτά κόμματα συνεργαζόμενα συγκυβερνούν. Καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με ότι εκτρωματικό παρήγαγε και αναπαρήγαγε η πολιτικής τους τις τελευταίες δεκαετίες.Οψιμοι τιμητές των δομών αυτών οι "προοδευτικές" δυνάμεις του τόπου μας.
Η συγκρουσιακή κατάσταση δύναται φορές να παράγει κάποια οφέλη σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο.Αυτό δεν σημαίνει όμως και την απαρχή της όποιας εξελικτικής πορείας,Το έλλειμμα στρατηγικού σχεδιασμού είναι ολοφάνερο. Αποσπασματικές κινήσεις οι οποίες τις περισσότερες φορές οδηγούν σε απορυθμίσεις ενός καχεκτικού συστήματος (ανεξαρτήτως αν παράγουν κάποια οφέλη) παρά στην μεταρρύθμιση του. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Αντιπολίτευση η οποία αδυνατεί να αρθρώσει έναν πολιτικό λόγο αντάξιο των προκλήσεων του σήμερα, ικανό να πείσει την κοινωνία. Κατά συνέπεια το επικοινωνιακό παιχνίδι της σύγκρουσης βολεύει τους κομματικούς σχεδιασμούς του διπολικού πολιτικού μας συστήματος καθώς αποκρύπτει τις βασικές αδυναμίες του.
Ο Χώρος της Υγείας αποτελούσε και αποτελεί άντρο διαφθοράς και διαπλοκής .Στοιχίζει πολλά στον Έλληνα φορολογούμενο-ασφαλισμένο και στο Ελληνικό κράτος παρέχοντας υπηρεσίες που παραπέμπουν σε υπανάπτυκτες χώρες. Ανεξαρτήτως προσώπου Υπουργού Υγείας ο καθείς μας θα δύναται να ελπίζει πως η σχέση αυτή θα ανατραπεί προς όφελος της Κοινωνίας.Ένα πρώτο βήμα λοιπόν προς την σωστή κατεύθυνση όμως πρέπει να ακολουθήσουν και άλλα.
