Το ότι η συριακή επανάσταση έχει
μετατραπεί σε «τζιχάντ» είναι ένα τετελεσμένο γεγονός. Η πλειοψηφία
αυτών, τους οποίους η Δύση παρουσίαζε ως «κοσμικές δυνάμεις», που
πολεμούν υπό το σύνθημα της «ελευθερίας και δημοκρατίας» και χάρη της
«απαλλαγής της Συρίας από το τυραννικό καθεστώς», πλέον είτε δήλωσαν
ανοιχτά την ενότητά τους με την Αλ Κάιντα, είτε έχουν παρόμοιες με αυτήν
απόψεις για το μέλλον αυτής της χώρας.Στις
24 Σεπτεμβρίου στο Χαλέπι 13 ισλαμικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένου του
παρακλαδιού της Αλ Κάιντα, την Τζαμπχάτ αν-Νούσρα, ανακοίνωσαν τη
συγχώνευση σε μία νέα συμμαχία – την «Ισλαμική συμμαχία» – και τον πλήρη
διαχωρισμό από την «κοσμική» αντιπολίτευση που υποστηρίζεται από τη
Δύση, την «Εθνική συμμαχία των συριακών επαναστατικών δυνάμεων» (ΕΣΣΕΔ)
και του «Ελεύθερου συριακού στρατού» της (ΕΣΣ).
Αυτό
διέλυσε οριστικά το μύθο που κυκλοφορούσε στη Δύση περί ενότητας του
ΕΣΣ. Επιπλέον, η «Ισλαμική συμμαχία» αρνήθηκε τη βοήθεια της Δύσης. Η
κήρυξη από την Αλ Κάιντα ανοιχτού πολέμου για την κατάληψη της εξουσίας
στη Συρία αποτέλεσε μία εξαιρετικά δυσάρεστη είδηση τόσο για τις ΗΠΑ,
όσο και για τη Σαουδική Αραβία.
Η
απάντηση των Σαουδαράβων ήταν προβλέψιμη. Στις 29 Σεπτεμβρίου άλλες 43
ισλαμικές ομάδες έξω από τη Δαμασκό ανακοίνωσαν τη δημιουργία του
ενιαίου «Στρατού του Ισλάμ» (Jaysh al-Islam). Διοικητής του «στρατού»
έγινε ο πρώην αρχηγός της ομάδας «Λίβα αλ-Ισλάμ» Ζαχράν Αλούς. Η «ομάδα»
του πριν ήταν επίσης μέλος του ΕΣΣ. Τώρα ο «Στρατός του Ισλάμ» στη
Σαουδική Αραβία θεωρείται ως η κύρια δύναμη της συριακής αντιπολίτευσης,
η οποία θα μπορέσει να υπερισχύσει και του καθεστώτος Άσαντ και της Αλ
Κάιντα. Θα μπορέσει άραγε;
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό «Αλ Τζαζίρα» ο Ζαχράν Αλούς εξέφρασε με σαφήνεια τις απόψεις του για το μέλλον της Συρίας. Κατά τη γνώμη του, αυτό περιλαμβάνει την «αναγέννηση της αυτοκρατορίας των Ουμαγιάντ (2ο ισλαμικό χαλιφάτο με πρωτεύουσα τη Δαμασκό) και την «κάθαρση» της Συρίας από τους Ιρανούς, του Σιίτες και τους Αλαουίτες. Όπως και η πλειοψηφία των ηγετών των ανταρτών, ο ίδιος θεωρεί τις θρησκευτικές μειονότητες στη Συρία ως απίστους, οι οποίοι θα πρέπει ή να αποδεχτούν τη δική του σαλαφιστική ερμηνεία του Ισλάμ, ή να δολοφονηθούν. Σχετικά με την κοινωνία των πολιτών και τη δημοκρατία ο Αλούς ήταν ακόμα πιο συγκεκριμένος: «Το Ισλάμ δεν μπορεί να έρθει στην εξουσία μέσω της δημοκρατίας. Όπως η αλήθεια δεν μπορεί να αναμιχθεί με το ψέμα, έτσι και το Ισλάμ δεν μπορεί να συνυπάρξει με την εκκοσμίκευση».
Η συριακή ιστορία όλο και περισσότερο θυμίζει τη συνεχή και αναποτελεσματική αλλαγή «χορηγών» στο Αφγανιστάν. Εκεί το αποτέλεσμα της συνεχούς στήριξης με χρήματα και όπλα όλων των πλευρών της σύγκρουσης είναι προφανές – δεν διαφαίνεται το τέλος του πολέμου.
Έτσι, για την ηγεσία των νέων «στρατών» – τεράστιες περιουσίες, για τους απλούς στρατιώτες – ο θάνατος, για τον πληθυσμό της Συρίας – κακουχίες και φόβος. Και καμία διαπραγμάτευση, μέχρι που η Συρία να γίνει είτε ισλαμικό εμιράτο της Αλ Κάιντα, είτε σαλαφικό χαλιφάτο. Αυτή φυσικά δεν θα γίνει. Αλλά όσο δίνουν χρήματα για τον πόλεμο, θα υπάρχουν και οι αφορμές για τη συνέχισή του.
* Η άποψη της Σύνταξης μπορεί να μη συμπίπτει με την άποψη του/της αρθρογράφου.
