Όλοι τους κοροΐδευαν τον λαό ενσυνείδητα και το
επισημοποίησαν με τον διζωνικό χάρτη που έδωσε στους Τούρκους ο Τάσσος
Παπαδόπουλος
Από τον Ηρόδοτο κληρονομήσαμε πως «ελεύθεροι λαοί οφείλουν να
πολεμούν με όλη τους τη δύναμη ενάντια όλων εκείνων που απειλούν την
ελευθερία τους και εισβάλλουν στη γη τους». Η δική μας πλευρά ενδεικτικά
δεν συμφωνεί με τον Ηρόδοτο. Η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
των Ελληνοκυπρίων, δυστυχώς, δεν ήταν μόνο έγκλημα εναντίον της
ανθρωπότητας από τους Τούρκους εισβολείς, αλλά και από δικούς μας. Που
δέχθηκαν να διαπραγματεύονται την τουρκική απαίτηση γεωγραφικής
ομοσπονδίας (ΔΔΟ) αμέσως μετά την πρώτη εισβολή, αντί να απαιτούν την
αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων. Αρχικά η διαπραγμάτευση ξεκίνησε
από τον Γλ. Κληρίδη, σταδιακά την ανέλαβε και ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος,
όπως και ο μ. Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης
Ο Κληρίδης υπήρξε ειλικρινής και δεν έκρυβε τα πιστεύω του, αν και έκρυβε τις διαβουλεύσεις του. Ο διζωνικός χάρτης που έδωσε ο Τ. Παπαδόπουλος στη Βιένη, 31 Μαρτίου 1977, και που είχε ετοιμαστεί προτού φθάσει στην Κύπρο ο Αμερικανός Κλαρκ Κλίφφορντ (ο Μακάριος τον έβγαλε από το συρτάρι του και τον έδειξε στον Κλίφφορντ), έστω και αν ανταποκρινόταν στην αριθμητική αναλογία των Τουρκοκυπρίων του 18%, είχε ξεγράψει ως τουρκική εκ προοιμίου την Κερύνεια και όχι μόνο. Ο χάρτης παραχωρούσε στην τουρκοκυπριακή διοίκηση και το αεροδρόμιο της Τύμπου. Θα έλεγα εδώ ότι η δήλωση του Νίκου Τορναρίτη στις 8 Οκτωβρίου 2013, από το ΡΙΚ, ότι κανένας Κερυνειώτης δεν θα επιστρέψει (εννοείται με τη λύση διζωνικής) ήταν η πιο ειλικρινής, αν και όχι όλη η αλήθεια.
Γιατί δεν είναι μόνο οι Κερυνειώτες που δεν επιστρέφουν αλλά όλοι και κανένας, εκτός από έναν μικρό αριθμό και αυτοί αν και εφόσον οι Τούρκοι επιστρέψουν κάποια εδάφη στα πλαίσια εδαφικών αναπροσαρμογών. Γιατί καθώς όλοι κρύβονται πίσω από το εγκληματικό τους άλλοθι εδώ και 39 χρόνια, εκείνο της ασυνεννοησίας και άγνοιάς τους τάχατες ότι δεν ξέρουν τι σημαίνει διζωνική, και άλλοι ότι δεν τους ενδιαφέρει τ’ όνομα της λύσης κ.ά., όλοι γνώριζαν από ενωρίς ότι είχαν καταδικάσει την Κερύνεια ως τουρκική. Αλλά όλοι τους κοροΐδευαν τον λαό ενσυνείδητα και το επισημοποίησαν με τον διζωνικό χάρτη που έδωσε στους Τούρκους ο Τάσσος Παπαδόπουλος.
Εν κατακλείδι, το κυριότερο που εξασφάλισαν οι Τούρκοι και οι Άγγλοι με τα πρακτικά (και όχι συμφωνία) της 12ης Φεβρουαρίου 1977, προκαταλαμβάνοντας την κάθοδο Κλίφφορντ, παρόλο που δεν περιελάμβανε τη λέξη διζωνική (η οποία εσυζητείτο μεν αλλά δεν είχε γίνει αποδεκτή στα χαρτιά, αυτό έγινε επί Γ. Βασιλείου με το ψήφισμα 649/90) ήταν η μετατόπιση του Κυπριακού από διεθνές θέμα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής σε διαφορά μεταξύ δύο κοινοτήτων, δηλαδή την επισημοποίηση της δικοινοτικότητας, που ήθελαν οι Τούρκοι, την από-ενοχοποίηση της Τουρκίας ως εισβολέα και κατακτητή και την πρώτη «γενναία προσφορά» για ομοσπονδιακό συνεταιρισμό.
Όταν ο ίδιος ο Μακάριος το 1971 δήλωνε ότι τυχόν λύση ομοσπονδίας θα οδηγήσει σε διχοτόμηση.
Ο μόνος που στάθηκε σταθερός σε απελευθερωτική γραμμή ήταν ο μ. Σπ. Κυπριανού, αλλά κανένας από τους πέριξ του (διζωνικούς όντως) δεν τον βοήθησε, παρά μόνο τον διέβαλαν στους Βρετανούς, μέχρι που κάποιος μάλιστα τους εισηγήθηκε και τη φυσική εξόντωσή του. Ένα κεφάλαιο ντροπής από λεγόμενους πολιτικούς της Κύπρου. Για να συνεχιστεί μια πορεία εθνικού ολέθρου και εμπαιγμού μέχρι σήμερα (ο Πρόεδρος Αναστασιάδης την βάφτισε και... ευρωπαϊκή!) γιατί απλώς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πολιτική για υπεράσπιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και απελευθέρωσης από τους δικούς μας. Όταν δέχθηκαν δουλοπρεπώς να αντικαταστήσουν τη λέξη απελευθέρωση με τη λέξη επανένωση, που συνεπάγεται δύο συνιστώντα μέρη σε μια ρατσιστική τουρκο-βρετανική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδιακή τουρκοκρατία.
(Απόσπασμα από ομιλία της γράφουσας στη Λευκωσία, 9 Οκτωβρίου και Λάρνακα, 17 Οκτωβρίου 2013)
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥΕρευνήτρια, συγγραφέας
Ο Κληρίδης υπήρξε ειλικρινής και δεν έκρυβε τα πιστεύω του, αν και έκρυβε τις διαβουλεύσεις του. Ο διζωνικός χάρτης που έδωσε ο Τ. Παπαδόπουλος στη Βιένη, 31 Μαρτίου 1977, και που είχε ετοιμαστεί προτού φθάσει στην Κύπρο ο Αμερικανός Κλαρκ Κλίφφορντ (ο Μακάριος τον έβγαλε από το συρτάρι του και τον έδειξε στον Κλίφφορντ), έστω και αν ανταποκρινόταν στην αριθμητική αναλογία των Τουρκοκυπρίων του 18%, είχε ξεγράψει ως τουρκική εκ προοιμίου την Κερύνεια και όχι μόνο. Ο χάρτης παραχωρούσε στην τουρκοκυπριακή διοίκηση και το αεροδρόμιο της Τύμπου. Θα έλεγα εδώ ότι η δήλωση του Νίκου Τορναρίτη στις 8 Οκτωβρίου 2013, από το ΡΙΚ, ότι κανένας Κερυνειώτης δεν θα επιστρέψει (εννοείται με τη λύση διζωνικής) ήταν η πιο ειλικρινής, αν και όχι όλη η αλήθεια.
Γιατί δεν είναι μόνο οι Κερυνειώτες που δεν επιστρέφουν αλλά όλοι και κανένας, εκτός από έναν μικρό αριθμό και αυτοί αν και εφόσον οι Τούρκοι επιστρέψουν κάποια εδάφη στα πλαίσια εδαφικών αναπροσαρμογών. Γιατί καθώς όλοι κρύβονται πίσω από το εγκληματικό τους άλλοθι εδώ και 39 χρόνια, εκείνο της ασυνεννοησίας και άγνοιάς τους τάχατες ότι δεν ξέρουν τι σημαίνει διζωνική, και άλλοι ότι δεν τους ενδιαφέρει τ’ όνομα της λύσης κ.ά., όλοι γνώριζαν από ενωρίς ότι είχαν καταδικάσει την Κερύνεια ως τουρκική. Αλλά όλοι τους κοροΐδευαν τον λαό ενσυνείδητα και το επισημοποίησαν με τον διζωνικό χάρτη που έδωσε στους Τούρκους ο Τάσσος Παπαδόπουλος.
Εν κατακλείδι, το κυριότερο που εξασφάλισαν οι Τούρκοι και οι Άγγλοι με τα πρακτικά (και όχι συμφωνία) της 12ης Φεβρουαρίου 1977, προκαταλαμβάνοντας την κάθοδο Κλίφφορντ, παρόλο που δεν περιελάμβανε τη λέξη διζωνική (η οποία εσυζητείτο μεν αλλά δεν είχε γίνει αποδεκτή στα χαρτιά, αυτό έγινε επί Γ. Βασιλείου με το ψήφισμα 649/90) ήταν η μετατόπιση του Κυπριακού από διεθνές θέμα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής σε διαφορά μεταξύ δύο κοινοτήτων, δηλαδή την επισημοποίηση της δικοινοτικότητας, που ήθελαν οι Τούρκοι, την από-ενοχοποίηση της Τουρκίας ως εισβολέα και κατακτητή και την πρώτη «γενναία προσφορά» για ομοσπονδιακό συνεταιρισμό.
Όταν ο ίδιος ο Μακάριος το 1971 δήλωνε ότι τυχόν λύση ομοσπονδίας θα οδηγήσει σε διχοτόμηση.
Ο μόνος που στάθηκε σταθερός σε απελευθερωτική γραμμή ήταν ο μ. Σπ. Κυπριανού, αλλά κανένας από τους πέριξ του (διζωνικούς όντως) δεν τον βοήθησε, παρά μόνο τον διέβαλαν στους Βρετανούς, μέχρι που κάποιος μάλιστα τους εισηγήθηκε και τη φυσική εξόντωσή του. Ένα κεφάλαιο ντροπής από λεγόμενους πολιτικούς της Κύπρου. Για να συνεχιστεί μια πορεία εθνικού ολέθρου και εμπαιγμού μέχρι σήμερα (ο Πρόεδρος Αναστασιάδης την βάφτισε και... ευρωπαϊκή!) γιατί απλώς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πολιτική για υπεράσπιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και απελευθέρωσης από τους δικούς μας. Όταν δέχθηκαν δουλοπρεπώς να αντικαταστήσουν τη λέξη απελευθέρωση με τη λέξη επανένωση, που συνεπάγεται δύο συνιστώντα μέρη σε μια ρατσιστική τουρκο-βρετανική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδιακή τουρκοκρατία.
(Απόσπασμα από ομιλία της γράφουσας στη Λευκωσία, 9 Οκτωβρίου και Λάρνακα, 17 Οκτωβρίου 2013)
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥΕρευνήτρια, συγγραφέας
