04 Οκτωβρίου 2013

Πως και Γιατί λοιπόν η Αριστερά παραχώρησε ζωτικό χώρο στην Χ.Α.;


http://rosetabooks.files.wordpress.com/2012/09/kat.jpgΣυχνά πυκνά ανασύρεται η πολιτιστική, πολιτισμική και πολιτική παράδοση του Ελληνισμού ως και η ιστορική μνήμη προκειμένου να αναλυθούν κοινωνικά φαινόμενα όπως αυτό του Φιλο-Ναζισμού. Είναι γεγονός πώς στην Ελλάδα διαχρονικά οι διαχωριστικές γραμμές ακροδεξιάς και Νεοφασιστικού Κινήματος ,σύγχρονος εκφραστής του οποίου είναι η Χ.Α. είναι αδιόρατες.Οπως αδιόρατες είναι και οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Ακροδεξιάς και Σκληροπυρηνικής Δεξιάς.Φορές πολλές στην Ιστορία της Ελλάδας δε και τα τρία αυτά μορφώματα συναντήθηκαν σε πολιτικές σκοπεύσεις και στοχεύσεις. Οπως είναι γεγονός πως και η Αριστερά επένδυσε πολιτικά στην ύπαρξη της Χ.Α. πρώτον ως άλλοθι για την δράση της Ακροαριστεράς, δεύτερον ως μέσο διάσπασης της Δεξιάς  και τρίτον ως μέσο συγκράτησης των φυγόκεντρων τάσεων στο εσωτερικό της.Είναι απορίας άξιον πως δεν αντιλήφθηκε η Αριστερά πως η Συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ. στην Κυβέρνηση Παπαδήμου άνοιξε διάπλατα την πόρτα της νομιμοποίησης του Νεοφασισμού στην μεταπολιτευτική Ελλάδα.Άργησε να αντιληφθεί πως  το ίδιο πολιτικό σύστημα  που επέτρεψε σε αυτό το ναζιστικό κόμμα να δρά ως παρακρατικός και παραστρατιωτικός μηχανισμός , ως εγκληματική οργάνωση, ήταν θέμα χρόνου μετά το πέρας της αποστολής του να το ενοχοποιήσει και να το καταστείλει.

Αδυνατεί λοιπόν η Αριστερή πολιτική σκέψη να εκφέρει το αυτονόητο.Πως τα όποια παραγόμενα αποτελέσματα της οικονομικής δυσπραγίας και αναφέρομαι στην κοινωνική περιθωριοποίηση ωχριούν μπροστά σε αυτά που παράγει η Ηθική Εξαχρείωση και η Πνευματική Εξαθλίωση.Η Αλλοίωση αυτή , το σαθρό αξιακό υπόβαθρο,  επέτρεψε στο Νεοναζιστικό μόρφωμα της Χ.Α. να μπορέσει να  ασκήσει ηγεμονία με την χρήση βίας αλλά και με τον μανδύα της αντιμνημονιακής και αντισυστημικής δύναμης που φέρει την ανανέωση σε ευρύτερα λαικά στρώματα

Πως και Γιατί λοιπόν η Αριστερά παραχώρησε ζωτικό χώρο στην Χ.Α.;

Σε αυτο το ερώτημα η απάντηση είναι η λανθασμένη προσέγγιση του φαινόμενου και η αδυναμία κατανόησης των σύγχρονων εξελίξεων.Όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω η Αριστερά επένδυσε στο πιλιτικό μόρφωμα της Χ.Α. θεωρώντας πως η λαϊκή βαση της, τα κοινωνικά στρώματα που την στηρίζουν διαθέτουν ισχυρά δημοκρατικά αντανακλαστικά.Δεν αντιλήφθηκε πως οι θέσεις της απέναντι σε βασικά ζητήματα της Ελληνικής κοινωνίας όπως της λαθρομετανάστευσης βρίσκονταν σε αντιδιαστολή με τα όσα η κοινωνία βίωνε και πρέσβευε στο μεγαλύτερο μέρος της, σε αντιδιαστολή με το Εθνικό συμφέρον.Το ότι εξοβέλισε τον όρο Εθνικό και Πατριωτικό την ώρα που γνωρίζει πως στα Εθνικά θέματα οι λύσεις είναι Εθνικές αποτελεί γκάφα ολκής και στην περίπτωση αυτή το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης και τα παραγόμενα της αποτελούν Εθνικό ζήτημα πρώτης Γραμμής,

Χρεοκόπησε λοιπόν ιδεολογικά η Αριστερά  και η αμηχανία της αποτελεί τρανή απόδειξη.Μια αμηχανία που εκφράστηκε με την μη παραδοχή της ευθύνης που της αναλογεί, με τις ανώφελες μικροκομματικές αντιπαραθέσεις  όπως αυτής της στάσης της απέναντι στην πρόκληση της θεωρίας των δύο πολιτικών άκρων.Μια θεωρίας υπαρκτής δοκιμασμένης στον Ελλαδικό χώρο με απόλυτη επιτυχία και για την οποία η Αριστερά για μία ακόμη φορά αρνούμενη να παραδεχθεί τα κακώς κείμενα της κάλυψε πολιτικά την Ακροαριστερά και δη την εξτρεμιστική Ακροαριστερά.Ο Θερμός αυτός εναγκαλισμός είναι αποτέλεσμα μιας ανορθολογικής  συμπεριφοράς της απέναντι σε ότι φέρει την ιδιότητα του "επαναστατικού" ως ορίζεται κατά το δοκούν.Χρεοκόπησε λοιπόν ιδεολογικά η Αριστερά  καθώς απέτυχε να προσεγγίσει τα  κατώτερα κοινωνικά στρώματα τα οποία διαβιούν φορές στα όρια ενός ιδιότυπου κοινωνικού γκέτο..Χρεοκόπησε λοιπόν ιδεολογικά η Αριστερά  καθώς απέτυχε να αποδώσει στον Νεοφασισμό και τον  πολυδιάστατο κοινωνικό και πολιτικό και πολιτισμικό του ρόλο .

Διάχυτος ο φόβος πως η "εξάρθρωση " της ΧΑ θα αποτελέσει δεδικασμένο, στο οποίο θα μπορούν να ανατρέχουν  οι διωκτικές αρχές και η δικαιοσύνη σε μέλλοντα χρόνο προκειμένου να αντιμετωπιστούν μορφώματα τύπου Χ.Α και η εξτρεμιστική Αριστερά είναι βέβαιο πως κάποια στιγμή θα αποτελέσει το επόμενο πεδίο αντιπαράθεσης.