Του Μιχαήλ Βασιλείου
Ο Λαζαρίδης είναι πολύ έμπειρος στα της στρατηγικής ανάλυσης, οπότε, μόλις πληροφορήθηκε την είδηση της δολοφονίας του νεαρού από πρόσωπο που φερόταν ως μέλος – συμπαθών δήλωσε ο ίδιος – της Χρυσής Αυγής, δεν του πήρε πολύ ώρα να κατανοήσει το κακό σενάριο που θα μπορούσε να βγει για την κυβέρνηση…
Ο κόσμος της Αριστεράς θα εξεγειρόταν, κατηγορώντας «τους φασίστες της Χρυσής Αυγής» για το έγκλημα. Θα ακολουθούσαν πιθανότατα σκηνές σαν αυτές του Δεκεμβρίου του 2008. Οι δυνάμεις ασφαλείας θα επενέβαιναν. Ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικά η αντιπολίτευση θα φώναζε ολημερίς και ολονυχτίς στα κανάλια, για την «καταστολή» και θα τα έριχνε στην κυβέρνηση, ανασύροντας και το γνωστό επιχείρημα που ανακατεύει… ολίγη από Μνημόνιο και Τρόικα, με κάμποση δόση δηλώσεων περί «χούντας», αλλά και ότι «βία είναι όταν χάνεις τη δουλειά σου» με το οποίο δικαιολογούνται ακόμα και καταδρομικού – τρομοκρατικού τύπου επιχειρήσεις, όπως αυτή στις Σκουριές, όπως άλλωστε συνηθίζεται στην παρανοϊκή πολιτικά χώρα στην οποία ζούμε.
Η κυβέρνηση θα βρισκόταν αμυνόμενη και μάλιστα με πολύ δυσμενή συσχετισμό δυνάμεων. Δεν θα προέρχονταν όμως οι απώλειές της μόνο από τη δράση του ΣΥΡΙΖΑ. «Στα κάγκελα» θα βρίσκονταν αμέσως και κόμματα που έχουν κάθε συμφέρον να λεηλατήσουν τις ψήφους της Νέας Δημοκρατίας, εκμεταλλευόμενα πιθανότατα το μίγμα της οργής των ψηφοφόρων που προέρχεται από την οικονομική στενότητα – με δυσκολία τους διατηρεί στις τάξεις της η ΝΔ – με την αγανάκτηση για την παθητική στάση που θα τηρούσε νομοτελειακά, για να μη κατηγορηθεί για βία και κρατική καταστολή… Κάπου τα έχουμε ξαναδεί αυτά στο παρελθόν νομίζουμε. Και γνωρίζουμε ότι οδηγούν σε αδιέξοδο.
Τι έκανε λοιπόν ο Λαζαρίδης: Για να μην αφήσει το επικίνδυνο αυτό σενάριο να ξετυλιχτεί με αποτελέσματα ενδεχομένως και ολέθρια που θα ακύρωναν στην πράξη τα όποια επικοινωνιακά κέρδη από το τελευταίο ταξίδι στις Βρυξέλλες, έσπευσε να επιχειρήσει να ανακατέψει την τράπουλα με τέτοιον τρόπο, ώστε να βάλει στη θέση του απολογούμενου αυτόν που ευελπιστούσε να καρπωθεί τα πολιτικά οφέλη από τη δολοφονία, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία και εκτονωθεί η κατάσταση μετά την εμπλοκή της γνωστής για το παρορμητικό της ύφος, Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία ήταν προβλέψιμο ότι θα αντιδράσει όπως αντέδρασε, πέφτοντας μεγαλοπρεπώς στην παγίδα που στήθηκε, έσπευσε να δώσει συνέχεια στο θέμα μιλώντας στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες, με αποτέλεσμα η παρέμβασή του να παίζει πρώτο θέμα στις ειδήσεις μαζί με τα επεισόδια, κατηγορώντας ευθέως τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «βολεύεται» μια χαρά από τέτοιες καταστάσεις, άρα έχει κίνητρο να τις καλλιεργεί.
Άρα, πέτυχε να διαμορφώσει μια διαφορετική θεματολογία στα βραδινά δελτία ειδήσεων, με αποκορύφωνα την εμφάνιση του ιδίου στον ΣΚΑΪ, όπου του δόθηκε πολύς χρόνος, αντί στη θέση του να βρίσκεται κάποιο στέλεχος της αντιπολίτευσης «κερδοσκοπώντας» πολιτικά με αφορμή το τραγικό γεγονός. Εκεί, αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι εξισώνει τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή και δήλωσε πως απλά προειδοποιεί πως θα «έρθουν και άλλοι νεκροί» εάν συνεχισθεί η ένταση, λέγοντας ότι «ένας νεκρός είναι κάτι βαρύ», αλλά οι «άλλοι νεκροί θα είναι κάτι πολύ βαρύτερο».
Είπε επίσης, ότι « για να αποδυναμωθεί η δημοκρατία βάζουν το χεράκι τους πολλοί», αρνούμενος ότι κατέταξε τον ΣΥΡΙΖΑ στα εκτός συνταγματικού τόξου κόμματα.
Πρόσθεσε μάλιστα, ότι εάν ο ίδιος σφάλει, μικρό το κακό, κάνει κακό
στον εαυτό του, εάν όμως δρώντας κατά συνείδηση, προειδοποιεί τους
πάντες να αλλάξουν τακτική διότι έρχονται χειρότερα και βγει, τότε όσοι αντιδρούν σήμερα θα έχουν βαρύτατες ευθύνες.Βρήκε μάλιστα αφορμή να εξαπολύσει σφοδρή αντεπίθεση κατηγορώντας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και βάζοντάς το στη θέση του αμυνόμενου:
Εξήγησε ότι «’γουναράδικα’ ίσον σφαγείο», αφού υπάρχουν και αρκετοί που ίσως δεν γνώριζαν τι εννοούσαν όσοι το χρησιμοποιούσαν, εμμέσως βέβαια τοποθετώντας τον ΣΥΡΙΖΑ δίπλα στη Χρυσή Αυγή, αφού δεν μπορεί η μία προτροπή στη βία να είναι «καλή» και η άλλη «κακή». Τους επιτέθηκε επίσης, λέγοντας ότι πηγαίνουν στα σχολεία και μιλούν στα μικρά παιδιά για «ανατροπή»…
Εκτός από την άμυνα που όρθωσε με στόχο να αντιμετωπίσει με προληπτικό πλήγμα αυτό που διαφαινόταν με σαφήνεια από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τη στυγερή δολοφονία, βρήκε ευκαιρία να χτυπήσει με σφοδρότητα με σκοπό την επίτευξη ακόμα ενός στόχου: Να απευθυνθεί στο δεξιό ακροατήριο που θέλγεται από το πολιτικό μήνυμα είτε της Χρυσής Αυγής είτε των Ανεξαρτήτων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου, καθώς αυτό είναι κρίσιμη «δεξαμενή» ψηφοφόρων που θα κρίνουν πολλά στις επόμενες εκλογές.
Καταρχάς, ακολουθώντας «πολιτικώς ορθή» ρητορική, ο Λαζαρίδης «άδειασε» τη Χρυσή Αυγή, λέγοντας με το κόμμα αυτό δεν μπορεί να συζητήσει πολιτικά και τάχθηκε «υπέρ του να παρθούν τα μέτρα που προωθούνται», αρνούμενος να ταχθεί υπέρ της άποψης που καλεί να τεθεί το κόμμα εκτός νόμου. Ταυτόχρονα όμως, απευθύνθηκε εμμέσως σε όλο το ακροατήριο της Δεξιάς στην Ελλάδα, αυτό που ό,τι και να γινόταν θα εξακολουθούσε να θεωρεί ως πηγή όλων των κακών της χώρας την Αριστερά, γενικώς.
Το μήνυμα που τους πέρασε ήταν, ότι «υπάρχουν κι εδώ στη ΝΔ φωνές που πιστεύουν όσα εσείς υποστηρίζεται, ελάτε μαζί μας να γίνουμε περισσότεροι και να επιβληθούμε», καλώντας τους να «επαναπατριστούν» πολιτικά στη Νέα Δημοκρατία, καθότι υπάρχουν αρκετοί που πήγαν δεξιότερα για λόγους πολύ πιο σύνθετους από την Τρόικα και το Μνημόνιο, ή τη συγκυβέρνηση με τον «παραδοσιακό εχθρό», το ΠΑΣΟΚ.
Δεν αποτελεί μυστικό για τους δημοσκόπους, ότι σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής μπορεί να θέλουν να τιμωρήσουν τη Νέα Δημοκρατία, αντιτίθενται όμως με κάθε τρόπο σε εκτροπές και δολοφονίες, διατηρώντας τα συντηρητικά τους αντανακλαστικά. Με τον τρόπο αυτό, ο Λαζαρίδης άσκησε ασφυκτική πίεση και στους ΑΝ.ΕΛ. που διεκδικούν αυτή την ομάδα ψηφοφόρων, εκμεταλλευόμενος ότι το κόμμα αυτό, παρά τις μεγάλες διαφορές, δεν έχει αποκλείσει μια «αντιμνημονιακή κυβερνητική σύμπραξη» με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρότι κάτι τέτοιο θα είχε ημερομηνία λήξης, ενώ αυτό αποτελεί «ανάθεμα» και «κόκκινο πανί» για πολλούς δεξιούς ψηφοφόρους.
Όσον αφορά την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ που ζήτησε την αποπομπή του από τη θέση του πρωθυπουργικού συμβούλου, αυτή μάλλον χαμόγελα προκάλεσε, καθότι θα ήταν αστείο ο όποιος πρωθυπουργός να ζητά τη γνώμη της αντιπολίτευσης για το ποιους ακριβώς θα συμβουλεύεται ή με ποιους θα κάνει παρέα. Εξάλλου, όπως το κείμενο που προηγήθηκε καταδεικνύει, κάθε άλλο παρά… προϊόν παρόρμησης ήταν η παρέμβαση του Χρύσανθου Λαζαρίδη…
