Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση στην Αίγυπτο και οι συνέπειές της, αφορούν και την Ελλάδα. Στη χώρα του Νείλου συνεχίζουν να παραμένουν, κόντρα σε άπειρους κινδύνους και στις «συμβουλές» του εθνικού κέντρου, οι ομογενείς μας και ο Πατριάρχης Αφρικής.
Η χώρα μας έχει και άλλα συμφέροντα με την Αίγυπτο, ανάμεσα στα οποία και η ΑΟΖ την οποία βεβαίως η Αθήνα έβαλε στο χρονοντούλαπο. Ηταν επίσης πρόβλημα η αυξημένη επιρροή της Αγκυρας, όταν κέρδισαν τις εκλογές, πριν ένα χρόνο, ο Μοχάμεντ Μόρσι και η Μουσουλμανική Αδελφότητα και η σημερινή υπόγεια άγρια σύγκρουση της ουθρκίας με την Αίγυπτο μετά το πραξικόπημα.
Δυστυχώς η Ελλάδα δείχνει απούσα αν και θα μπορούσε να πει κανείς ότι συμβαίνουν πράγματα στο παρασκήνιο, που δεν διακρίνονται διά γυμνού οφθαλμού. Βεβαίως, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης της πληροφόρησης όλα μαθαίνονται και τίποτα δεν μένει κρυφό. Αρα, η αρχική επισήμανση περί απουσίας δεν είναι καθόλου μακρυά από την πραγματικότητα.
Με δικαιολογία την οικονομική κρίση, οι αρμόδιοι της εξωτερικής πολιτικής στο Μαξίμου και στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών συμβουλεύουν τη Λευκωσία να μην …ξανοίγεται διότι «εμείς δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε». Είναι μία φράση που λέγεται συχνά από την Αθήνα και καλά κάνουν να την «κόψουν» με το μαχαίρι, διότι δεν ρεζιλεύονται μόνο. Ως γνωστόν ο ένας το λέει στον άλλο και οι δυό στις πρεσβείες. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Η οικονομική κρίση είναι μία πραγματικότητα. Ουδείς μπορεί να την αμφισβητήσει. Αλλά δεν είναι δικαιολογία για να εξαφανίζεται η Ελλάδα διεθνώς, όπως συμβαίνει τώρα. Αν υπήρχε όραμα στην εξωτερική πολιτική, αν δεν κυριαρχούσε ο «ωχαδελφισμός» και τα «δεν μπορούμε» που έχουν κατεύθυνση τη Λευκωσία, η χώρα μας θα μπορούσε να προσφέρει τις υπηρεσίες της στις αντιμαχόμενες πλευρές, διότι δεν έκανε το τραγικό λάθος της Τουρκίας, που έλαβε με φανατικό τρόπο θέση υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.Δεν είπε ο Πρωθυπουργός στον Πρόεδρο Ομπάμα «εδώ είμαστε, αν μας χρειαστείτε»; Το είπε… Γιατί δεν κάνει πράξη την προσφορά στον Αμερικανό ηγέτη το υπουργείο των Εξωτερικών;
Η άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση στην Αίγυπτο και οι συνέπειές της, αφορούν και την Ελλάδα. Στη χώρα του Νείλου συνεχίζουν να παραμένουν, κόντρα σε άπειρους κινδύνους και στις «συμβουλές» του εθνικού κέντρου, οι ομογενείς μας και ο Πατριάρχης Αφρικής.
Η χώρα μας έχει και άλλα συμφέροντα με την Αίγυπτο, ανάμεσα στα οποία και η ΑΟΖ την οποία βεβαίως η Αθήνα έβαλε στο χρονοντούλαπο. Ηταν επίσης πρόβλημα η αυξημένη επιρροή της Αγκυρας, όταν κέρδισαν τις εκλογές, πριν ένα χρόνο, ο Μοχάμεντ Μόρσι και η Μουσουλμανική Αδελφότητα και η σημερινή υπόγεια άγρια σύγκρουση της ουθρκίας με την Αίγυπτο μετά το πραξικόπημα.
Δυστυχώς η Ελλάδα δείχνει απούσα αν και θα μπορούσε να πει κανείς ότι συμβαίνουν πράγματα στο παρασκήνιο, που δεν διακρίνονται διά γυμνού οφθαλμού. Βεβαίως, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης της πληροφόρησης όλα μαθαίνονται και τίποτα δεν μένει κρυφό. Αρα, η αρχική επισήμανση περί απουσίας δεν είναι καθόλου μακρυά από την πραγματικότητα.
Με δικαιολογία την οικονομική κρίση, οι αρμόδιοι της εξωτερικής πολιτικής στο Μαξίμου και στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών συμβουλεύουν τη Λευκωσία να μην …ξανοίγεται διότι «εμείς δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε». Είναι μία φράση που λέγεται συχνά από την Αθήνα και καλά κάνουν να την «κόψουν» με το μαχαίρι, διότι δεν ρεζιλεύονται μόνο. Ως γνωστόν ο ένας το λέει στον άλλο και οι δυό στις πρεσβείες. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Η οικονομική κρίση είναι μία πραγματικότητα. Ουδείς μπορεί να την αμφισβητήσει. Αλλά δεν είναι δικαιολογία για να εξαφανίζεται η Ελλάδα διεθνώς, όπως συμβαίνει τώρα. Αν υπήρχε όραμα στην εξωτερική πολιτική, αν δεν κυριαρχούσε ο «ωχαδελφισμός» και τα «δεν μπορούμε» που έχουν κατεύθυνση τη Λευκωσία, η χώρα μας θα μπορούσε να προσφέρει τις υπηρεσίες της στις αντιμαχόμενες πλευρές, διότι δεν έκανε το τραγικό λάθος της Τουρκίας, που έλαβε με φανατικό τρόπο θέση υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.Δεν είπε ο Πρωθυπουργός στον Πρόεδρο Ομπάμα «εδώ είμαστε, αν μας χρειαστείτε»; Το είπε… Γιατί δεν κάνει πράξη την προσφορά στον Αμερικανό ηγέτη το υπουργείο των Εξωτερικών;
