Η Αστική τάξη , η επιχειρηματική της ελίτ στην πλειοψηφία της στα οθωμανικά χρόνια ασχολήθηκε με το εμπόριο. Ο πλούτος που παράχθηκε πολλές φορές έδωσε έμφαση στις τέχνες , στα γράμματα, στον πολιτισμό.Ως εκεί όμως.Στα χρόνια που επακολούθησαν η συσσώρευση κεφαλαίου δεν κατευθύνθηκε στην βιομηχανική ανάπτυξη ούτε η επενδυτική της δραστηριότητα είχε παραγωγική κατεύθυνση στην πλειοψηφία της, οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα . Οι λόγοι που προκάλεσαν αυτή την εξέλιξη είναι η εξάρτηση απο τον ξένο παράγοντα, τα κακέκτυπα επιχειρηματικής συμπεριφοράς , οι πολιτικές διαμάχες, οι εμφύλιοι και οι συνεχείς πόλεμοι..Αξίζει να σημειωθεί πώς τα πρώτα δάνεια του Ελληνικού κράτους δεν διατέθηκαν ούτε στο ελάχιστο στην ενίσχυση των παραγωγικών συντελεστών της χώρας η οποία με την σειρά της θα επέφερε την οικονομική ανάπτυξη.
Στα χρόνια που επακολούθησαν η έφεση στην επιχειρηματικότητα συνέχισε την στρεβλή της πορεία , σε πλήρη αντιδιαστολή με τα όσα λάμβαναν χώρα στην Ευρώπη και στα Δυτικά κράτη.Το γεγονός ότι η επιχειρηματική τάξη δεν διέθετε στο ελάχιστο στην πλειοψηφεία της Εθνική Συνείδηση συμπαρέσυρε και τον πολιτικό χώρο της Δεξιάς .Κατά την διάρκεια της κατοχής όσο και στην μετεμφυλιακή Ελλάδα η συσσώρευση του πλούτου απο κάθε λογής "επιχειρηματία" προερχόταν από αμφίβολης νομιμότητας πράξεις.Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούσαν και τον οικονομικό στυλοβάτη της Δεξιάς κατά συνέπεια αργά ή γρήγορα μόλυναν και τις αξίες που έφερε ως πολιτικός χώρος .Η Δικτατορία των Συνταγματαρχών με το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που υιοθέτησε έδωσε νέα έμφαση στην παθογένεια του οικονομικού συστήματος.
Για να έρθει η μεταπολίτευση η οποία και μέσα απο το φαινόμενο της εθνικοποίησης επιχειρήσεων, της μετατροπής τους σε προβληματικές επιχειρήσεις και της εκ νέου Κοινωνικοποίησης τους, επιτάχυνε τις δραματικές οικονομικές εξελίξεις των οποίων επιστέγασμα είναι η σημερινή πολύμορφη και πολυεπίπεδη κρίση της Ελλάδας Κατά το πρότυπο των πρώτων χρόνων του ανεξαρτήτου Ελληνικού κράτους , τα δάνεια περισσότερο ενίσχυαν την κατανάλωση παρά την όποια παραγωγική δραστηριότητα.Η φούσκα του Ελληνικού χρηματιστηρίου εκτός απο φαινόμενο οικονομικής χρεωκοπίας , γκρέμισε και κάθε αξία που έφερε ο προοδευτικός χώρος, γκρέμισε και τις τελευταίες αυταπάτες της Ελληνικής κοινωνίας .Πλέον Δεξιά και Αριστερά στην Ελλάδα είχαν πολιτικά χρεοκοπήσει καθώς οι οικονομικοί στυλοβάτες τους (τράπεζες και επιχειρηματίες) είχαν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων.
Γράφοντας αυτά θυμήθηκα την φράση του Αρη Βελουχιώτη στον Λόγο της Λαμίας . Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια...Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Η Ελλάδα κατα συνέπεια χρειάζεται επενδυτές - πατριώτες και όχι κερδοσκόπους. Για τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια δεν γίνεται λόγος , τα όποια ξένα επιχειρηματικά σχήματα ποτέ δεν αποτέλεσαν την ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης της Ελλάδας, αντίθετα κινήθηκαν ευκαιριακά αντιμετώπισαν την Ελλάδα ως τριτοκοσμική και υπανάπτυκτη χώρα. Η Ελλάδα χρειάζεται παραγωγικές επενδύσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό και κακά τα ψέμματα υιοθετώντας την βασική αρχή του γερμανικού οικονομικού οικοδομήματος να στηριχθεί ο εξαγωγικός προσανατολισμός με κάθε μέσο με κάθε τρόπο.Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και ο σκοπός εδω εφάπτεται της επιβίωσης του Ελληνισμού.
Σε ότι αφορά το φαινόμενο διαπλοκής πολιτικού κόσμου με επιχειρηματικό κεφάλαιο δεν περιμένω να αλλάξει κάτι τόσο εύκολα, όσο αυτή η σχέση μεταφράζεται σε απόσπαση λαϊκής αποδοχής.Το γεγονός ότι κανείς δεν θέλει να την αποκρύψει ενισχύει την άποψη αυτή.Είναι μεγάλη ανάγκη η Ελληνική κοινωνία να έχει ήρωες την ίδια ώρα όμως η αναγκαιότητα αυτή δείχνει και το μέγεθος του ηθικού ξεπεσμού.
Θα άξιζε να κατατεθεί ένα παράδειγμα απο την Σουηδία το μεταφέρει ο Στέφαν Λοβέν τότε Συνδικαλιστής Νύν Αρχηγός του Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού εργατικού κόμματο (SAP) ο οποίος και το οδήγησε απο από την άβυσσο της κρίσης στα πρόθυρα της εξουσίας.Ο Λοβέαν ήταν εκπρόσωπος των εργαζομένων στο εργοστάσιο «Χάγκλουντς» κατασκευής αρμάτων μάχης κατά την επίσκεψη του Ολάφ Πάλμε τότε Πρωθυπουργού της Σουηδίας όπου ο Λοβέαν υπήρξε εκπρόσωπος των εργαζομένων.Όπως καταθέτει κάποια στιγμή ο Πάλμε σταμάτησε την ξενάγηση του στο εργοστάσιο και άρχισε να συνομιλεί με τους εργαζόμενους, προς μεγάλη αναστάτωση του διευθύνοντος συμβούλου. «Αργότερα του είπα πόσο καλό ήταν που το είχε κάνει αυτό και εκείνος μου απάντησε κάτι σαν "υπάρχουν στιγμές που πρέπει να κόβεις τον αέρα αυτών των εργοδοτών"»
Αν λοιπόν η ηγετική ομάδα της Ν.Δ. και ο Πρόεδρος της και Πωθυπουργός της Ελλάδας Κος. Σαμαράς θέλει να κάνει την διαφορά πρέπει να στοχεύσει όχι αυτό που βλέπουν όλοι αλλά αυτό που δεν βλέπει σήμερα ουδείς και που αύριο θα είναι ορατό σε όλους.
