Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά
την υπαγωγή της χώρας μας στα Μνημόνια, έχει δημιουργηθεί η εντύπωση
ότι οι ΗΠΑ δεν ασχολούνται πλέον με την Ελλάδα. Η ένταση της προσπάθειας
της χώρας μας, να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει απέναντι
στους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές της στο πλαίσιο των Μνημονίων
και να ξεφύγει από την κρίση, έχει αφήσει, σχεδόν στη σκιά, το
ενδεχόμενο αμερικανικό ενδιαφέρον.
Βέβαια, κατά διαστήματα, σε κρίσιμες στιγμές για τη διατήρηση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, υπήρξε καταφανής αμερικανική παρέμβαση υπέρ της χώρας μας. Ομως, οι παρεμβάσεις αυτές θεωρήθηκαν ότι οφείλονταν στο γενικότερο αμερικανικό ενδιαφέρον για την έξοδο της Ε.Ε. από την οικονομική κρίση, προκειμένου να ενισχυθεί η αμερικανική ανάκαμψη, και ότι δεν εκδηλώνονταν από ειδικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα, όπως συνέβαινε στο παρελθόν.
Με άλλα λόγια θεωρείται ότι οι ΗΠΑ ενδιαφέρθηκαν και ενδιαφέρονται για τη διατήρηση της χώρας μας στην Ευρωζώνη, πιέζοντας για περισσότερη ευρωπαϊκή βοήθεια, προκειμένου να μην κινδυνεύσει η πορεία εξόδου της Ευρώπης από την οικονομική κρίση. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι η οικονομική πολιτική που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ και προτείνουν στην Ε.Ε. διαφέρει ριζικά από την ευρωπαϊκή -και μάλιστα στις διεθνείς συναντήσεις υπάρχουν συχνές αντιπαραθέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας για το ζήτημα αυτό.
Ετσι, οι αμερικανικές παρεμβάσεις υπέρ της παραμονής της χώρας μας στην Ευρωζώνη ερμηνεύονται και ως αποτέλεσμα της διαφορετικής πολιτικής τους για την έξοδο από την κρίση, σε σχέση με τη γερμανική πολιτική, όπως εφαρμόζεται στην Ευρωζώνη και ιδιαίτερα στη χώρα μας.
Επίσης, η άποψη η οποία εκφράζεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και βρίσκει αντίθετη τη Γερμανία, σχετικά με τη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, θεωρείται αμερικανικής έμπνευσης.
Το ίδιο ισχύει και για τις σχετικές προτάσεις του ΔΝΤ για την αναδιάρθρωσή του, με περικοπή ενός μέρους του από τον επίσημο πλέον τομέα (δηλαδή από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έχουν δανείσει την Ελλάδα). Μερικές φορές, μάλιστα, οι διαφορετικές απόψεις για την οικονομική πολιτική μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε. (κυρίως Γερμανίας) ερμηνεύονται και ως ουσιαστικές αντιθέσεις συμφερόντων μεταξύ των δύο εταίρων και συμμάχων, πράγμα που μπορεί να είναι και αληθές.
Μέσα σε όλα αυτά, εμπλέκεται και το μεγάλο ζήτημα των αγωγών αερίου και συνεπώς οι γεωστρατηγικές ισορροπίες της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης σε σχέση με τη Ρωσία, όπου συχνά θεωρείται ότι η Ε.Ε. (Γερμανία) ενδέχεται να έχει διαφορετική στρατηγική από τις ΗΠΑ.
Αν τα παραπάνω ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, το αμερικανικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα δεν πρέπει να υποτιμάται και να εντάσσεται απλώς στο γενικότερο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την έξοδο της Ε.Ε. από την οικονομική κρίση. Η Ελλάδα μπορεί να έχασε τη μεγάλη γεωστρατηγική της σημασία μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, αλλά δεν έπαψε να βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο του πλανήτη με άμεση γειτνίαση με το μουσουλμανικό κόσμο και να είναι μια χώρα ενταγμένη, χωρίς ταλαντεύσεις, στο δυτικό κόσμο.
Συνεπώς, τόσο η επίσκεψη στην Ελλάδα του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, πριν από μερικές μέρες, όσο και η επικείμενη επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, μπορεί να αποτελούν σημαντικά στοιχεία αμερικανικού ειδικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα, όχι απλώς και μόνο ως κράτους-μέλους της Ευρωζώνης. Το ενδιαφέρον αυτό πρέπει να αξιοποιηθεί, προκειμένου η χώρα μας να βελτιώσει τη θέση της στην Ε.Ε. και στον κόσμο. Εξάλλου, η διάθεση των Ελλήνων πολιτών έναντι των ΗΠΑ, ιδιαίτερα μετά την εκλογή του προέδρου Ομπάμα και τις παρεμβάσεις του υπέρ της χώρας μας σε κρίσιμες στιγμές, φαίνεται να είναι θετική, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο έναντι της Ε.Ε.
