Ο κ. Μάζης και ο κ. Σγούρος χαρακτηρίζουν την ΑΟΖ ως δικαίωμα της κάθε χώρας με βάση το διεθνές δίκαιο, το οποίο όμως πρέπει να ασκηθεί επάνω στον χάρτη για να αποδώσει καρπούς.
Παράλληλα, οι δύο επιστήμονες θεωρούν ότι η στρατηγική της Ευρώπης και των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια σε ότι αφορά τον αραβικό κόσμο από τη μια και το ρωσικό φυσικό αέριο από την άλλη, ενδεχομένως σημαίνει ότι θα ήταν πρόθυμες να υποστηρίξουν την ανάπτυξη των ελληνικών και κυπριακών υδρογονανθράκων. Ένα τέτοιο σενάριο θα τους επέτρεπε να αποφύγουν την περαιτέρω εξάρτηση ορισμένων χωρών της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο, ενώ παράλληλα θα αποτελούσε ένα αντίβαρο απέναντι στην ισλαμική πολιτική της Τουρκίας. Αντίστοιχα, και η σημασία του Ισραήλ είναι αναβαθμισμένη σε ότι έχει να κάνει με την ελληνοτουρκική διένεξη για την ΑΟΖ, ιδίως αν λάβουμε υπόψη την επιρροής του στην Ουάσιγκτον, άρα είναι απαραίτητη η σύμπραξη των δύο πλευρών.
Τέλος, ένα ακόμα στοιχείο στο οποίο στέκεται ο κ. Μάζης και ο κ. Σγούρος είναι ότι η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε μια τριμερή συμφωνία με την Αίγυπτο και την Κύπρο όσον αφορά την έκταση της ΑΟΖ τους, δίχως περαιτέρω καθυστέρηση. Αν η Ελλάδα δεν το πράξει αυτό, τότε η Τουρκία θα επιχειρήσει να πλήξει την ελληνική ΑΟΖ αγνοώντας την σημασία των νήσων Μεγίστη, Στρογγυλή και Ρω, ενώ παράλληλα θα αποπειραθεί να οικειοποιηθεί τα αποθέματα υδρονανθράκων στην θαλάσσια περιοχή δυτικά της Κύπρου και ανατολικά της Κρήτης.
http://energia.gr/article.asp?art_id=72462
