Ομως τα μέλη και οι οπαδοί και των δύο κομμάτων, σε ένα μεγάλο ποσοστό, αισθάνονται μία «απώλεια του κρίσιμου ζωτικού πολιτικού χώρου τους», που τους δημιουργεί δυσφορία, αντίδραση, ενδεχομένως και «απόσταση».Η «πολιτική ταύτισή τους» αίρει εν πολλοίς τη διαφορετικότητά τους, που είναι κρίσιμο στοιχείο ύπαρξής τους. Η υπέρβαση των «ιστορικών χαρακωμάτων», συμβόλων ή και μύθων του παρελθόντος μπορεί σήμερα να είναι αναγκαία, αλλά ο τρόπος που γίνεται δημιουργεί αντιδράσεις στο εσωτερικό και των δύο κυβερνητικών κομμάτων.
Από αυτήν τη σκοπιά φαίνεται και η πολιτική αξία της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση, που της έδινε «ευρύτερη υπόσταση» δικαιολογώντας και ενισχύοντας τον «εθνικό χαρακτήρα» της και λειτουργώντας σαν αμορτισέρ των εσωκομματικών κραδασμών των δύο άλλων εταίρων της τρικομματικής. Το «μεγάλο λάθος» της εξώθησης της ΔΗΜΑΡ στην έξοδο από την κυβέρνηση θα φανεί, εκτός των άλλων, και στις «εσωτερικές διαφοροποιήσεις» των δύο κομμάτων. Ενώ ταυτόχρονα η «ΔΗΜΑΡ υπήρξε και θύμα της πρώιμης φάσης αυτών των διαφοροποιήσεων» (ανάγκη δεξιάς στροφής στη ΝΔ και ανάγκη ευρύτερης κυβερνητικής παρουσίας για το ΠΑΣΟΚ). Πολλοί έσπευσαν με τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης να μιλήσουν για πιο «ομογενοποιημένο σχήμα». Αυτό όμως ίσως αποδειχθεί στο άμεσο μέλλον και η «αχίλλειος πτέρνα» τόσο για την κυβέρνηση όσο για τη συνοχή των κομμάτων που τη συναποτελούν...
panpan@pegasus.gr
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
