Σε πρώτη ανάγνωση η πρόθεση του
Δ.Αβραμόπουλου να εμπλέξει ακόμη περισσότερο τη Βουλή στις προμήθειες
του υπουργείου Αμυνας, εμφανίζεται να αποτελεί μια κίνηση στην
κατεύθυνση για περισσότερη διαφάνεια.Ο υπουργός θέλει η αρμόδια υποεπιτροπή του Κοινοβουλίου να δίνει
την τελική έγκριση για την υπογραφή της οποιασδήποτε σύμβασης. Μέχρι
τώρα, αυτό γίνεται μόνο σε επίπεδο ενημέρωσης των βουλευτών, όπως
θεσμοθετήθηκε επί Ευ. Βενιζέλου.Τι εξυπηρετεί, όμως, αυτή η διαδικασία; Κατά πόσο οι βουλευτές
έχουν τη βοήθεια τεχνικών συμβούλων, ώστε να έχουν εμπεριστατωμένη άποψη
για την αναγκαιότητα μιας προμήθειας; Και με βάση ποια δεδομένα μπορούν
να κρίνουν εάν και ποια επιλογή εξυπηρετεί καλύτερα τις ανάγκες των
Γενικών Επιτελείων;
Σε τελική ανάλυση, είναι σε θέση να ελέγξουν πολυσέλιδα νομικά και εταιρικά κείμενα με εξειδικευμένους όρους; Μάλλον, όμως, το θέμα δεν είναι εκεί.Η αφορμή έχει δοθεί από την περίοδο της εξεταστικής επιτροπής στη Βουλή για την προμήθεια των «Tor Μ1», που έγινε επί Ακη Τσοχατζόπουλου. Αν και ο σημερινός αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών, Ευ. Βενιζέλος, τότε είχε φροντίσει να βγάλει λάδι τον κ. Τσοχατζόπουλο, υπερασπιζόμενος σθεναρά το έργο του στην εξεταστική, η διερεύνηση της υπόθεσης έβγαλε σειρά παραβάσεων της νομοθεσίας σε ό,τι αφορά την υλοποίηση των επίμαχων συμβάσεων.
Και αρκετά χρόνια μετά, η δικαστική εξέλιξη των υποθέσεων, που αφορούν τον Ακη Τσοχατζόπουλο, έδειξε ότι η «ασπίδα προστασίας», που παρέχουν οι αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ για τις αγορές, μάλλον δεν είναι αρκετή. Εξ ου και η Βουλή καλείται να αποκτήσει και αυτή ένα ρόλο «κολυμβήθρας του Σιλωάμ» για τις αποφάσεις των υπουργών επί των συμβάσεων, που φέρουν την υπογραφή τους. Με αυτό τον τρόπο πολιτικά πρόσωπα σε θέσεις ευθύνης οχυρώνονται στο μέλλον κατά τη διερεύνηση τυχόν σκανδάλων.
Αρμόζει αυτός ο ρόλος σε ένα νομοθετικό σώμα όπως η Βουλή; Και τι έχει να φοβάται άραγε ο κάθε υπουργός, σε περίπτωση που οι αποφάσεις για την οποιαδήποτε προμήθεια δεν έχουν σκιές και «μαύρες» τρύπες; Αλλά αυτά μένει να απαντηθούν στις εξεταστικές του μέλλοντός μας.
Σε τελική ανάλυση, είναι σε θέση να ελέγξουν πολυσέλιδα νομικά και εταιρικά κείμενα με εξειδικευμένους όρους; Μάλλον, όμως, το θέμα δεν είναι εκεί.Η αφορμή έχει δοθεί από την περίοδο της εξεταστικής επιτροπής στη Βουλή για την προμήθεια των «Tor Μ1», που έγινε επί Ακη Τσοχατζόπουλου. Αν και ο σημερινός αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών, Ευ. Βενιζέλος, τότε είχε φροντίσει να βγάλει λάδι τον κ. Τσοχατζόπουλο, υπερασπιζόμενος σθεναρά το έργο του στην εξεταστική, η διερεύνηση της υπόθεσης έβγαλε σειρά παραβάσεων της νομοθεσίας σε ό,τι αφορά την υλοποίηση των επίμαχων συμβάσεων.
Και αρκετά χρόνια μετά, η δικαστική εξέλιξη των υποθέσεων, που αφορούν τον Ακη Τσοχατζόπουλο, έδειξε ότι η «ασπίδα προστασίας», που παρέχουν οι αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ για τις αγορές, μάλλον δεν είναι αρκετή. Εξ ου και η Βουλή καλείται να αποκτήσει και αυτή ένα ρόλο «κολυμβήθρας του Σιλωάμ» για τις αποφάσεις των υπουργών επί των συμβάσεων, που φέρουν την υπογραφή τους. Με αυτό τον τρόπο πολιτικά πρόσωπα σε θέσεις ευθύνης οχυρώνονται στο μέλλον κατά τη διερεύνηση τυχόν σκανδάλων.
Αρμόζει αυτός ο ρόλος σε ένα νομοθετικό σώμα όπως η Βουλή; Και τι έχει να φοβάται άραγε ο κάθε υπουργός, σε περίπτωση που οι αποφάσεις για την οποιαδήποτε προμήθεια δεν έχουν σκιές και «μαύρες» τρύπες; Αλλά αυτά μένει να απαντηθούν στις εξεταστικές του μέλλοντός μας.
