Το εμπόριο μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ αντιστοιχεί περίπου στο ένα τρίτο των εισαγωγών και εξαγωγών σε παγκόσμιο επίπεδο και για το περσινό έτος μόνο υπολογίζεται στα 645 δις. δολάρια, ενώ οι ξένες άμεσες επενδύσεις μεταξύ των δύο πλευρών ξεπερνούν τα 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, αριθμοί που δικαιολογούν το ενδιαφέρον όλων για την επίτευξη της εν λόγω συμφωνίας.
Εντούτοις, σύμφωνα με το άρθρο, τόσο ο Πρόεδρος Ομπάμα, όσο και οι Ευρωπαίοι εταίροι, θα έπρεπε, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, να λάβουν σοβαρά υπόψη τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει η συμφωνία και για τους άλλους εμπορικούς εταίρους και των δύο πλευρών, οι οποίοι δεν θα βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τονίζοντας το σημαίνοντα για τα αμερικανικά εμπορικά συμφέροντα ρόλο της Τουρκίας, σημαντικού συνεργάτη των ΗΠΑ, αλλά και χώρας με ειδικές τελωνειακές σχέσεις με την ΕΕ. Σημαντική θέση θα έχει το συγκεκριμένο ζήτημα στην επικείμενη συνάντηση Ομπάμα-Ερντογάν στην Ουάσιγκτον στις 16 Μαΐου.
Ήδη, η Τουρκία έχει ανακοινώσει ότι σε περίπτωση που αποκλειστεί από τη συμφωνία, αναμένεται να υποστεί ζημιά ύψους 20 δις, δολαρίων, ενώ σύμφωνα με τουρκικά μέσα ενημέρωσης ο κ. Ερντογάν έχει ήδη επισημάνει τις αγωνίες του στον Πρόεδρο Ομπάμα, σε γράμμα που του έχει απευθύνει τον περασμένο Μάρτιο. Το άρθρο υποστηρίζει ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον από το να αποκλείσει από τη σύναψη της συμφωνίας τη 17η ισχυρότερη οικονομία σε παγκόσμιο επίπεδο, πόσο μάλλον όταν η Τουρκία, εξαιτίας ακριβώς των συμφωνιών που έχει με την ΕΕ, είναι εγκλωβισμένη όσον αφορά τις επιθυμίες της για περαιτέρω τελωνειακές συμφωνίες με τρίτες χώρες.
Σε αυτήν την περίπτωση η Τουρκιά, που στο μεταξύ θα έχει θιγεί οικονομικά από τη συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ, θα μπορούσε, για να αντισταθμίσει τη ζημιά να προβεί σε διάφορες κινήσεις όπως πχ η επιβολή επιπλέον φόρων σε αμερικανικά προϊόντα ή ακόμα και η αποχώρηση από την τελωνειακή ένωση με την ΕΕ.
Ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα είναι αν η προσχώρηση στην ΕΕ αποτελεί ακόμη επιθυμία της τουρκικής Κυβέρνησης ή αν θα χρησιμοποιούσε τον αποκλεισμό της από τη διατλαντική εμπορική συμφωνία για να αποχωρήσει από τη διαδικασία, γεγονός που θα σήμαινε ότι θα στρέφονταν σε ενίσχυση της συνεργασίας με χώρες όπως το Ιράν και η Ρωσία, αλλά και ότι η διαδικασία ενίσχυσης των δημοκρατικών θεσμών στη χώρα θα έμενε στάσιμη.
Το άρθρο υποστηρίζει ότι προς όφελος όλων οι διαπραγματεύσεις δεν θα έπρεπε να αποκλείουν την Τουρκία, αλλά και άλλες χώρες, όπως ο Καναδάς και το Μεξικό, που έχουν ήδη εκφράσει την επιθυμία τους να συμμετάσχουν στη διαδικασία, ενώ επισημαίνει ότι, ειδικά στην περίπτωση της Τουρκίας, της τρίτης ταχύτερα αναπτυσσόμενης αγοράς που εισάγει αμερικανικά αγροτικά προϊόντα, θα έπρεπε να διερευνηθούν όλοι οι δυνατοί τρόποι περαιτέρω διεύρυνσης της συνεργασίας.
http://www.bloomberg.com/news/2013-05-12/u-s-eu-trade-talks-risk-damaging-turkey-ties.html
Συντάκτες: Λ. Κοζάρης, Χ. Παπαδημητρίου, Χ. Πέππας, Χ. Σκανδάλη
