Η
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ και στρατηγική υπεραξία της Κύπρου δεν έχει αξιοποιηθεί
διαχρονικά από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Αξιοποιήθηκε από τρίτους, οι
οποίοι εκμεταλλεύονται στο έπακρο τα πλεονεκτήματα που έχει η χώρα μας
και οικοδομούν τις στρατηγικές τους στην ευρύτερη περιοχή μας. Η
γεωπολιτική της διάσταση, έχει ενταχθεί, κυρίως μετά την τουρκική
εισβολή του 1974, στη λογική της διαχείρισης του κυπριακού προβλήματος,
από τους εν δυνάμει μεσολαβητές. Είναι προφανές πως οι συζητήσεις που
διεξάγονται στο Κυπριακό, οι προτάσεις που υποβάλλονται από τρίτους,
όπως και τα σχέδια λύσης, έχουν ως βασικό συστατικό τη γεωπολιτική
σημασία του νησιού. Όχι, όμως, προς όφελος του πληθυσμού και της χώρας.Οι λογικές που αναπτύχθηκαν από το πολιτικό σύστημα διαχρονικά
χαρακτηρίζονται από μια μιζέρια και στηρίζονται στα σύνδρομα του μικρού
και ηττημένου.
Πάντα, στρεφόμαστε προς κάποιους τρίτους για να μας σώσουν, να μας
βοηθήσουν. Κοντολογίς, ψάχνουμε κάποιον να του φορτωθούμε. Και
παραδιδόμαστε πλήρως στους εν δυνάμει σωτήρες μας.
Χωρίς σχεδιασμό και πολιτικά κριτήρια και όρους. «Θα μας σώσουν οι Ρώσοι…». Μέχρι που ανακαλύπτουμε πως πέρα από το ομόθρησκο και την παραδοσιακή φιλία, υπάρχουν και τα συμφέροντα. Η Ρωσία ξεκαθάρισε πως δεν θέλει να τα χαλάσει με τη Γερμανία για την Κύπρο, ενώ οικονομικά συμφέροντα έχει και με την Τουρκία. Και δεν μπορεί ασφαλώς να ανέχεται τα καμώματα κάποιων στην Κύπρο με τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς κ.ά (S-300, κούρεμα καταθέσεων κ.λπ.) και να τους θυμούνται στα δύσκολα. Ενταχθήκαμε στην Ε.Ε. «για λόγους ασφάλειας και για να προστατευτούμε από την Τουρκία». Γι’ αυτό και δεν καταφέραμε ποτέ να αντιμετωπίσουμε τη μεγάλη εικόνα της Ευρώπης, μέσα από την οποία θα διασφαλίζαμε και τα δικά μας εθνικά συμφέροντα. Είμαστε στην Ε.Ε. από το 2004 και κάνουμε πόλεμο χαρακωμάτων και πολλές φορές η Τουρκία που είναι εκτός έχει περισσότερα οφέλη.
Χωρίς σχεδιασμό και πολιτικά κριτήρια και όρους. «Θα μας σώσουν οι Ρώσοι…». Μέχρι που ανακαλύπτουμε πως πέρα από το ομόθρησκο και την παραδοσιακή φιλία, υπάρχουν και τα συμφέροντα. Η Ρωσία ξεκαθάρισε πως δεν θέλει να τα χαλάσει με τη Γερμανία για την Κύπρο, ενώ οικονομικά συμφέροντα έχει και με την Τουρκία. Και δεν μπορεί ασφαλώς να ανέχεται τα καμώματα κάποιων στην Κύπρο με τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς κ.ά (S-300, κούρεμα καταθέσεων κ.λπ.) και να τους θυμούνται στα δύσκολα. Ενταχθήκαμε στην Ε.Ε. «για λόγους ασφάλειας και για να προστατευτούμε από την Τουρκία». Γι’ αυτό και δεν καταφέραμε ποτέ να αντιμετωπίσουμε τη μεγάλη εικόνα της Ευρώπης, μέσα από την οποία θα διασφαλίζαμε και τα δικά μας εθνικά συμφέροντα. Είμαστε στην Ε.Ε. από το 2004 και κάνουμε πόλεμο χαρακωμάτων και πολλές φορές η Τουρκία που είναι εκτός έχει περισσότερα οφέλη.
Εσχάτως ανακαλύφθηκε πως μπορεί να «μας σώσει» το Ισραήλ. Και άρχισε μια ισραηλινολαγνεία χωρίς όρια. Αποστολές φεύγουν για το Τελ Αβίβ, συζητούν, συζητούν, αλλά ακόμη αποτέλεσμα δεν είδαμε. Εκτός κι εάν θεωρούμε αποτέλεσμα τα όσα δίνουμε εμείς προς τους Ισραηλινούς. Εκτός κι εάν μας ικανοποιούν μόνο οι εκεί επισκέψεις. Αυτούς, δεν τους στοιχίζει τίποτε, φτάνει να έχουν ό,τι ζητήσουν.
Οι συνεργασίες και οι στρατηγικές συμμαχίες δεν στήνονται με παρακάλια, μοιρολόγια και επικοινωνιακές φωτογραφίσεις. Με τους Ρώσους, τους Ισραηλινούς τους εταίρους μας στην Ε.Ε. οι συνεργασίες μπορούν να υπάρξουν στη λογική του πάρε-δώσε, όχι όταν είμαστε δεδομένοι και στα γόνατα. Και εάν δεν το έχουν αντιληφθεί έχουμε πέραν από το να δίνουμε και πολλά να πάρουμε. Φτάνει να κεφαλαιοποιήσουμε τα σημαντικά πλεονεκτήματα που έχουμε από τη γεωγραφική μας θέση, αλλά και τα όσα θα προκύψουν από τις έρευνες και την εξόρυξη φυσικού αερίου.
