Δύο μπανάνες, που κουνούσαν
επιδεικτικά οπαδοί της Φενέρμπαχτσε στον αγώνα με τη Γαλατάσαραϊ πριν
από μια εβδομάδα, ήταν αφορμή να αναπτυχθεί στην Τουρκία μια τεράστια
συζήτηση περί ρατσισμού. Δηλώσεις, άρθρα και πολλά άλλα για το αν οι
οπαδοί εννοούσαν κάποιους μαύρους παίχτες της Γαλατάσαραϊ. Ο κοινός
παρονομαστής σε όλες τις τοποθετήσεις ήταν το «ο ρατσισμός δεν έχει θέση
στις παραδόσεις μας».Το αστείο με όσους αποκηρύσσουν το ρατσισμό είναι το ότι
επιχειρούν να τεκμηριώσουν το αντιρατσιστικό τους αίσθημα με σημεία
αναφοράς από το μακρινό εξωτερικό, ενώ ταυτόχρονα είναι ρατσιστές στο
ίδιο τους το περιβάλλον. Είναι εύκολο για έναν Ούγγρο να καταδικάσει το
ρατσισμό εναντίον των μαύρων ή των ντόπιων Αμερικανών, τη στιγμή που
στην καθημερινή του ζωή έχει ρατσιστικά αισθήματα εναντίον των Ρουμάνων.
«Μας έχουν χαρακτηρίσει μέχρι και, με το συμπάθιο, Ελληνες», είχε πει πριν από δύο χρόνια ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. «Αρμένικος σπόρος» είναι ο χαρακτηρισμός που χρησιμοποιήθηκε για πολλά χρόνια στην Τουρκία για τους Κούρδους.Αποκορύφωμα της κουρδοαρμενικής «σύνθεσης» στο λαϊκό λόγο είναι και το «αρκούδα πήδηξε Αρμένιο και βγήκε Κούρδος»!!!Ολα αυτά και διάφορα άλλα παρόμοια είναι στοιχεία τού σήμερα. Πηγαίνοντας ειδικά στην περίοδο 1930-1945, όπου ο ρατσισμός στην Τουρκία επηρεαζόταν κι από το ναζισμό, μπορεί να αλιεύσει κανείς και πολλά άλλα. Αραβες, Κούρδοι, Ελληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι κατά κύριο λόγο, αλλά και διάφοροι άλλοι, υπήρξαν και είναι σημεία αναφοράς για εκδήλωση ρατσισμού.
Η πολυπολιτισμικότητα αναπόφευκτα το έχει αυτό. Αυτό εμφανίζεται όμως και για άλλους κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους, πράγμα που παρατηρείται και στην Ευρώπη και παντού.
Δεν υπάρχει κοινωνία δίχως την ποικιλότροπη εκδήλωση ρατσιστικών αισθημάτων. Απλώς το στερεότυπο ένστικτο του ιδιόμορφου τουρκικού -και πάντα ισλαμικού- εθνικισμού επιχειρεί να αποδείξει την αντιρατσιστική καθαρότητα. Παρεμπιπτόντως, αν οι Δυτικοί αντιλαμβάνονταν τι πάει να πει τουρκικός ισλαμικός εθνικισμός, θα έκαναν μια καλή αρχή ως προς την τρικυμία που επικρατεί στα κρανία για την περίφημη διάκριση περί ισλαμισμού και εθνικισμού.
«Μας έχουν χαρακτηρίσει μέχρι και, με το συμπάθιο, Ελληνες», είχε πει πριν από δύο χρόνια ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. «Αρμένικος σπόρος» είναι ο χαρακτηρισμός που χρησιμοποιήθηκε για πολλά χρόνια στην Τουρκία για τους Κούρδους.Αποκορύφωμα της κουρδοαρμενικής «σύνθεσης» στο λαϊκό λόγο είναι και το «αρκούδα πήδηξε Αρμένιο και βγήκε Κούρδος»!!!Ολα αυτά και διάφορα άλλα παρόμοια είναι στοιχεία τού σήμερα. Πηγαίνοντας ειδικά στην περίοδο 1930-1945, όπου ο ρατσισμός στην Τουρκία επηρεαζόταν κι από το ναζισμό, μπορεί να αλιεύσει κανείς και πολλά άλλα. Αραβες, Κούρδοι, Ελληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι κατά κύριο λόγο, αλλά και διάφοροι άλλοι, υπήρξαν και είναι σημεία αναφοράς για εκδήλωση ρατσισμού.
Η πολυπολιτισμικότητα αναπόφευκτα το έχει αυτό. Αυτό εμφανίζεται όμως και για άλλους κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους, πράγμα που παρατηρείται και στην Ευρώπη και παντού.
Δεν υπάρχει κοινωνία δίχως την ποικιλότροπη εκδήλωση ρατσιστικών αισθημάτων. Απλώς το στερεότυπο ένστικτο του ιδιόμορφου τουρκικού -και πάντα ισλαμικού- εθνικισμού επιχειρεί να αποδείξει την αντιρατσιστική καθαρότητα. Παρεμπιπτόντως, αν οι Δυτικοί αντιλαμβάνονταν τι πάει να πει τουρκικός ισλαμικός εθνικισμός, θα έκαναν μια καλή αρχή ως προς την τρικυμία που επικρατεί στα κρανία για την περίφημη διάκριση περί ισλαμισμού και εθνικισμού.
