Τα ζητούμενα της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή Τα αμυντικά προβλήματα, τα οικονομικά συμφέροντα και το ΝΑΤΟ

Kerim Uras

Η «Διατλαντική Ασφάλεια» μιλάει για την διαρκή μας ετοιμότητα ως Σύμμαχοι να είμαστε ικανοί και έτοιμοι για το σήμερα καθώς και για το αύριο. Ο δεσμός που συνδέει έντονα τους συμμάχους εκατέρωθεν του Ατλαντικού είναι η αλληλεγγύη μας και η συλλογική βούληση να προστατεύσουμε τους λαούς μας, τα εδάφη μας και τις κοινές αξίες. Αυτό, σε συνδυασμό με την ακατάπαυστη προσπάθειά μας να προετοιμαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας και την ικανότητά μας να προσαρμοζόμαστε γρήγορα στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες είναι ακριβώς εκείνα που κάνουν το ΝΑΤΟ την πιο επιτυχημένη αμυντική συμμαχία στην ιστορία.

Το 2012 ήταν πραγματικά μια ιδιαίτερη χρονιά για την Ελλάδα και την Τουρκία, καθώς και οι δύο γιορτάσαμε την 60ή επέτειο της ένταξής μας στην Συνθήκη του Βορειοατλαντικού Οργανισμού. Κατά τη διάρκεια των έξι δεκαετιών από την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν κάνει σημαντικές συνεισφορές στην αλληλεγγύη της Συμμαχίας, την συλλογική άμυνα και τις συμμαχικές προσπάθειες για τη διατήρηση της διατλαντικής ασφάλειας. Αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Από διμερή, τουρκο-ελληνική άποψη, το ΝΑΤΟ βοήθησε τα δύο σημαντικά μέλη της να έρθουν κοντά για κοινές αιτίες εντός της Συμμαχίας και, παρά τις κάποιες διαφορές σχετικά με διάφορα θέματα, τα έχει καταστήσει τους σημερινούς συμμάχους. Τα στρατεύματά μας υπηρέτησαν σε κοινούς συμμαχικούς στόχους σε μια σειρά από περιοχές επιχειρήσεων, όπως στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Κοσσυφοπέδιο και το Αφγανιστάν.

Σήμερα, ο διατλαντικός δεσμός είναι σταθερός όσο ποτέ. Το ΝΑΤΟ συμφώνησε στη νέα του Στρατηγική Αντίληψη στη Λισαβόνα το Νοέμβριο του 2010. Σε αυτό το βασικό έγγραφο, οι Σύμμαχοι επανέλαβαν με τον πιο έντονο τρόπο ότι «το ΝΑΤΟ παραμένει το μοναδικό και ουσιαστικό διατλαντικό φόρουμ για διαβουλεύσεις σχετικά με όλα τα θέματα που επηρεάζουν την ασφάλεια των μελών του, όπως ορίζεται στο άρθρο 4 της Συνθήκης της Ουάσινγκτον». Αυτή η απλή αλλά συμπαγής δήλωση αποδείχθηκε ότι είναι εξαιρετικά σημαντική, μόλις ένα μήνα μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας, καθώς ήδη τον Δεκέμβριο του 2010, η νεολαία της Τυνησίας ξεκίνησε μια αλυσιδωτή αντίδραση σε όλη τη Μέση Ανατολή, προκαλώντας την «Αραβική Άνοιξη».
Το ΝΑΤΟ ήταν άμεσο απαντώντας στην διεθνή έκκληση για μια παρέμβαση στις εξελίξεις στη Λιβύη. Η εμπλοκή του εκεί ολοκληρώθηκε με επιτυχία δίνοντας στους Λίβυους την ευκαιρία να απελευθερωθούν από τα δεσμά της τυραννίας.

Πριν αγγίξω το θέμα της Συρίας, θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις σχετικά με τις τρέχουσες εξελίξεις όσον αφορά την Ειρηνευτική Διαδικασία στη Μέση Ανατολή, καθώς δεν πιστεύουμε ότι αυτό θα μπορούσε να απομονωθεί από το πεδίο της συνολικής σφαίρας της διατλαντικης ασφάλειας και έχει πολύ εκτεταμένες δυνητικές συνέπειες.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μια διαρκής ειρήνη στη Μέση Ανατολή θα έχει θετικό παγκόσμιο πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα. Η Τουρκία και η συντριπτική πλειοψηφία των εθνών υποστηρίζουν μια λύση δύο κρατών που θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα Παλαιστινιακό κράτος που να ζει σε συνθήκες ειρήνης και ασφάλειας πλάι - πλάι με το κράτος του Ισραήλ. Από την άποψη αυτή, το ψήφισμα που εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τα μέλη του ΟΗΕ για τη χορήγηση καθεστώτος «μη μέλους κράτους - παρατηρητή» στην Παλαιστίνη στις 29 Νοεμβρίου, είναι μια σημαντική εξέλιξη. Το νέο καθεστώς που χορηγείται στην Παλαιστίνη είναι μια σαφής εντολή προς τη διεθνή κοινότητα να εντείνει τις κοινές προσπάθειες για την αναβίωση της Ειρηνευτικής Διαδικασίας στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, αν και αναγνωρίζουμε το δικαίωμα του Ισραήλ να ζει σε ασφάλεια, πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι διαρκώς διευρυνόμενες εποικιστικές δραστηριότητες και η συνεχιζόμενη κατοχή παραμένουν τα κύρια εμπόδια για την ειρήνη. Πρέπει να γίνει καλά κατανοητό ότι η σταθερότητα και η ασφάλεια μπορούν να διατηρηθούν μόνο με μια δίκαιη και συνολική ειρήνη μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης.

Υπάρχουν, επίσης, αξιοσημείωτες εξελίξεις σε άλλα μέρη της Μέσης Ανατολής οι οποίες ενδιαφέρουν στενά την συλλογική μας ασφάλεια. Η Τουρκία συνορεύει με τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν. Γειτονεύει, επίσης, με τα τρία τέταρτα των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Ως εκ τούτου, ενδιαφερόμαστε πολύ για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή και για την ενεργειακή ασφάλεια. Πράγματι, η Τουρκία γίνεται όλο και περισσότερο ένας κόμβος μεταφοράς ενέργειας και το εμπόριό μας αυξάνεται με την περιοχή της Μέσης Ανατολής, καθώς οι οικονομίες της ΕΕ αντιμετωπίζουν παρατεταμένες δυσκολίες. Για να σας δώσω μια ιδέα, το εξωτερικό μας εμπόριο ήταν κατά 55% με την ΕΕ πριν από μερικά χρόνια, τώρα έχει πέσει στο 37%, με το εμπόριο και τις εξαγωγές στη Μέση Ανατολή να αυξάνονται μέρα με τη μέρα.
Στο πολιτικό μέτωπο, ανησυχούμε με την αύξηση των τριβών μεταξύ του KRG (Kurdistan Regional Government) και της κεντρικής ιρακινής κυβέρνησης και τις τελευταίες αρνητικές εξελίξεις αναφορικά με το Κιρκούκ.

Σχετικά με το Ιράν, επιτρέψτε μου να είμαι πολύ σαφής: Αποδίδουμε ύψιστη σημασία για να βεβαιωθούμε ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν είναι ειρηνικό και ότι θα παραμένει έτσι. Η Τουρκία σίγουρα δεν θέλει έναν γείτονα με πυρηνικά όπλα. Από την άλλη πλευρά, ανησυχούμε επίσης ότι οι κυρώσεις βλάπτουν τους γείτονες όσο και την χώρα που στοχεύουν. Ενώ κατανοούμε πλήρως το σκεπτικό πίσω από τις κυρώσεις, δεν θέλουμε να δούμε μια επανάληψη του τυφλού καθεστώτος κυρώσεων κατά του Ιράκ που έκανε την Τουρκία να χάσει ξαφνικά τον δεύτερο σε μέγεθος εμπορικό εταίρο της για πολλά πολλά χρόνια. Αυτή τη φορά, μαζί, πρέπει να βρούμε καινοτόμους τρόπους για να αποφευχθούν οι αρνητικές επιπτώσεις των κυρώσεων στις γειτονικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ
Η συμμαχική αλληλεγγύη και η ουσιαστική φύση του ΝΑΤΟ ως «το» διατλαντικό φόρουμ έχει τεθεί σε δοκιμασία και πάλι καθώς η κατάσταση κατά μήκος των νοτιο-ανατολικών συνόρων του ΝΑΤΟ είναι εξαιρετικά ασταθής. Η κατάσταση στη Συρία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, καθώς ο πρόεδρος Άσαντ είναι ανένδοτος στο να εμποδίζει την επιδίωξη των πολιτών του για δημοκρατία, χρησιμοποιώντας καταπιεστικά και βίαια μέσα. Η Τουρκία έχει επωμιστεί ένα τεράστιο βάρος τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ο αριθμός των Σύρων που βρίσκουν καταφύγιο στη χώρα μας είναι τώρα κοντά στους 150.000 και συνεχίζει να αυξάνεται με ανησυχητικό ρυθμό. Το οικονομικό κόστος για τη χώρα μας πλησιάζει στο μισό δισεκατομμύριο δολάρια. Ένας καταυλισμός χτίζεται μέσα σε ένα μήνα, αλλά γεμίζει μόνο σε λίγες μέρες και ξοδεύουμε 10 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα για τη διατροφή και την ευημερία των προσφύγων.

Η ασυδοσία του συριακού καθεστώτος έχει γίνει επίσης μια πηγή σοβαρής ανησυχίας για την Τουρκία καθώς το έδαφός μας έχει κατ' επανάληψη παραβιαστεί από συριακές δυνάμεις. Σε αυτό το πλαίσιο, η Τουρκία έχει επικαλεστεί δύο φορές στους τελευταίους έξι μήνες το άρθρο 4 της Συνθήκης της Ουάσινγκτον και ζήτησε να γίνουν διαβουλεύσεις με τους συμμάχους της. Το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο, κατέστησε σαφές μετά από τα δύο αιτήματα ότι οι σύμμαχοι στέκονται αλληλέγγυοι με την Τουρκία και είμαστε ευγνώμονες για αυτή την ενωτική υποστήριξη.

Μόλις στις αρχές Δεκεμβρίου, κατά τη συνεδρίασή τους στις Βρυξέλλες, οι υπουργοί Εξωτερικών του ΝΑΤΟ επανέλαβαν την αποφασιστικότητά τους να αποτρέψουν τις απειλές και να υπερασπιστούν την Τουρκία. Σε απάντηση στο αίτημά μας, ως ένα αμυντικό μέτρο, το ΝΑΤΟ αποφάσισε να αυξήσει τις εναέριες αμυντικές δυνατότητες της Τουρκίας. Συστοιχίες πυραύλων Patriot θα μας παρασχεθούν, κάτι που σίγουρα θα συμβάλλει στην αποκλιμάκωση της κρίσης κατά μήκος των συνόρων της Συμμαχίας.

Η συλλογική ελπίδα μας είναι, φυσικά, να τελειώσουν γρήγορα οι ταραχές στη Συρία, παράγοντας μια ελεύθερη, ενωμένη και δημοκρατική χώρα, σε ειρήνη με τον εαυτό της και τους γείτονές της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η βία στη Συρία αποτελεί μια σοβαρή απειλή για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή, όχι μόνο για την Τουρκία αλλά και για την Ελλάδα, η οποία είναι επιφυλακτική όσον αφορά την παράνομη μετανάστευση.

Με την ευκαιρία αυτή, επιτρέψτε μου να αναφερθώ σύντομα στο ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης που συγκεντρώνει δικαίως πολλή προσοχή. Η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν εντατική συνεργασία σε αυτόν τον τομέα. Κατά τα τελευταία 15 χρόνια, σχεδόν 900 χιλιάδες παράνομοι μετανάστες και 12 χιλιάδες διακινητές ανθρώπων συνελήφθησαν από τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας. Τα τελευταία πέντε χρόνια, οι αριθμοί είναι 200 χιλιάδες και 5 χιλιάδες, αντίστοιχα. Οι προσπάθειες της τουρκικής ακτοφυλακής, μαζί με την ελληνική ακτοφυλακή και την Frontex, έχουν διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη μείωση της παράνομης μεταναστευτικής ροής μέσω του Αιγαίου κατά 70%. Σε συνδυασμό με αυτό, ως αποτέλεσμα της εντατικής συνεργασίας μεταξύ των τουρκικών και των ελληνικών αρχών, η ροή των παράνομων μεταναστών από την περιοχή του Έβρου έχει μειωθεί σχεδόν στο μηδέν. Όπως όλοι γνωρίζουμε, η παράνομη μετανάστευση είναι ένα δυναμικό φαινόμενο και οι προσπάθειες των παράνομων μεταναστών έχουν μετατοπιστεί και πάλι στο Αιγαίο. Η τουρκική ακτοφυλακή έχει πληθύνει τις περιπολίες της μετά την πρόσφατη αύξηση. Φυσικά, έχουμε ακόμα κοινή δουλειά να κάνουμε και θα συνεχίσουμε να την κάνουμε.

Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΙ Η ΕΕ
Το ΝΑΤΟ έχει μια υπέροχη αρετή: Ξέρει πώς να παραμένει επίκαιρο. Σίγουρα, αυτό δεν είναι ο θεμελιώδης σκοπός του, per se, αλλά οι σύμμαχοι αντλούν εμπιστοσύνη από το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ ήταν και θα είναι εκεί στο μέλλον για να προβάλλει ασφάλεια στους Συμμάχους και, επίσης, να προβάλλει σταθερότητα σε ένα ασταθές περιβάλλον. Με βάση τις κοινές αξίες και αρχές, το ΝΑΤΟ ήταν και εξακολουθεί να είναι το βασικό ευρωατλαντικό φόρουμ διαβούλευσης για θέματα ασφάλειας και άμυνας.

Υπάρχουν προκλήσεις που θα κυριαρχήσουν στην ατζέντα του ΝΑΤΟ κατά τα επόμενα χρόνια. Η Αραβική Άνοιξη και το πώς συνεχίζει να εξελίσσεται είναι κάτι πολύ σημαντικό για το ευρωατλαντικό περιβάλλον ασφαλείας. Η εμπλοκή μας στο Αφγανιστάν ωριμάζει και η μετάβαση πρέπει να είναι επιτυχής. Μετά από χρόνια συμμαχικής παρουσίας και υποστήριξης, χρειαζόμαστε διαρκή σταθερότητα στα Δυτικά Βαλκάνια, ιδιαίτερα στο Κοσσυφοπέδιο και στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Η διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής και των μέσων διανομής τους, συνεχίζουν να είναι μια σημαντική ανησυχία σε οποιαδήποτε εκτίμηση των απειλών. Ο μετασχηματισμός των στρατιωτικών μας μέσων και των δυνατοτήτων μας αλλά και η αύξηση της δυνατότητας ανάπτυξης των δυνάμεών μας, εξακολουθούν να αποτελούν σοβαρές προκλήσεις.

Μια ιδιαίτερη πρόκληση την οποία δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει σήμερα από την άποψη της ασφάλειας, είναι η σκληρή οικονομική πραγματικότητα. Αυτό έχει εκτεταμένες συνέπειες για τις αμυντικές ικανότητες και ως εκ τούτου την ικανότητα των εθνών να προβάλλουν ασφάλεια σε απόσταση, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Οι παγκόσμιες και ευρωπαϊκές οικονομίες βρίσκονται σε δυσκολία. Οι αμυντικοί προϋπολογισμοί έχουν συρρικνωθεί σημαντικά κατά την τελευταία δεκαετία και φαίνεται ότι αυτή η τάση θα συνεχιστεί αναπόφευκτα για κάποιο χρονικό διάστημα. Η συλλογική προσπάθεια για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος τα τελευταία δύο χρόνια ονομάζεται «Έξυπνη Άμυνα». Η Τουρκία, κάνει αυτά που της αναλογούν. Έχουμε τις δεύτερες μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, περίπου 700 χιλιάδες άνδρες, και διαθέτουμε το 1,8% του ΑΕΠ για την άμυνα μας, με περισσότερο από το 20% να διατίθεται για εκσυγχρονισμό. Είμαστε, έτσι, κοντά στα κριτήρια του ΝΑΤΟ.

Το πρωτοφανές περιβάλλον ειρήνης και σταθερότητας στην Ευρώπη είναι ένας θετικός παράγοντας για να είναι κανείς αισιόδοξος. Η εικόνα αυτή δεν ήταν ρόδινη στη δεκαετία του 1990. Αυτή η νέα πραγματικότητα βοηθάει το ΝΑΤΟ να επικεντρώσει τις προσπάθειές του περισσότερο στη διαχείριση κρίσεων γύρω και πέρα από τα σύνορά του, αλλά και στην συνεργατική ασφάλεια. Αυτό αντικατοπτρίζεται στη νέα Στρατηγική Αντίληψη. Η έμφαση στη συλλογική άμυνα παραμένει. Και, πράγματι, θα πρέπει να παραμείνει σταθερή. Ωστόσο, έχουμε πλέον την πολυτέλεια, έστω και με περιορισμένους πόρους, να αντιμετωπίσουμε κοινές προκλήσεις ασφαλείας που βρίσκονται πολύ μακριά από το κατώφλι μας, οι οποίες ωστόσο μπορεί να έχουν επιπτώσεις στις πατρίδες μας.

Οι συνεργασίες του ΝΑΤΟ αποτελούν επίσης ένα βασικό συστατικό για το όραμα του ΝΑΤΟ. Στις δύο τελευταίες δεκαετίες, συνεργασίες που ήδη άκμαζαν έγιναν ένα σημαντικό στοιχείο που παρέχει ασφάλεια σε όλους τους εμπλεκόμενους. Υπάρχει τώρα ακόμη μεγαλύτερη έμφαση σε αυτό.

Κατά συνέπεια, είναι προσδοκία του ΝΑΤΟ, βέβαια, ότι όλοι οι εταίροι γνωρίζουν και αποδέχονται εκ των προτέρων ότι η αλληλεπίδραση και η συνεργασία τους με τη Συμμαχία εξαρτάται από τη φύση των σχέσεών τους με όλους τους Συμμάχους και το σεβασμό τους στο διεθνές δίκαιο. Οι συνεργασίες εντός της Συμμαχίας βασίζονται στην αρχή της αμοιβαιότητας, του αμοιβαίου οφέλους και του αμοιβαίου σεβασμού.

Η συνεργασία μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ, όπως συμφωνήθηκε, είναι ένα από τα σημαντικά συστατικά του δικτύου των συνεργασιών του ΝΑΤΟ. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες, η ΕΕ συμβάλλει στη διεθνή ασφάλεια, μέσω της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ, Common Security and Defence Policy, CSDP). Η Τουρκία υποστηρίζει αυτή τη φιλοδοξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η υποστήριξη αυτή ήταν το αποτέλεσμα μιας στρατηγικής απόφασης που ελήφθη από την Τουρκία από την αρχή. Η δέσμευση της Τουρκίας στην ΚΠΑΑ δεν είναι μόνο ένα άμεσο παράγωγο της διαδικασίας ένταξής της στην ΕΕ, αλλά επίσης μια φυσική αντανάκλαση της γενικής προσέγγισής της στην υποστήριξη των πρωτοβουλιών που θα συμβάλλουν στην περιφερειακή και διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Είναι, επίσης, συνεπής με την πολύπλευρη εξωτερική πολιτική της. Η Τουρκία έχει θέσει αυτήν την υποστήριξη στην πράξη με το να συμβάλει σημαντικά στις δραστηριότητες, τις αποστολές και τις επιχειρήσεις της ΕΕ στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας (EUFOR-ALTEA, ΕΕ-PM, EULEX). Από την πλευρά της, η Τουρκία αναμένει να συμπεριληφθεί καλύτερα στην διαδικασία λήψεως αποφάσεων στην ΕΕ, καθώς η πληρέστερη συμμετοχή των συμμάχων μη μελών της ΕΕ στις προσπάθειες της ΕΕ για την αντιμετώπιση κοινών προκλήσεων ασφάλειας, είναι καθοριστικής σημασίας για μια πραγματική στρατηγική συνεργασία μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αποδίδουμε επίσης μεγάλη σημασία στη συνέχιση της διαδικασίας διεύρυνσης, η οποία έχει ένα αποδεδειγμένο σταθεροποιητικό παράγοντα στην Ευρώπη. Από αυτή την άποψη, θα πρέπει να εστιάσουμε στα Δυτικά Βαλκάνια, όπου υποψήφιες χώρες όπως η Βοσνία και Ερζεγοβίνη κάνουν μεγάλες προσπάθειες προς την ένταξη.

ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Πού ταιριάζει, όμως, η Τουρκία σε αυτή τη συνολική εικόνα; Από τα πρώτα χρόνια της Δημοκρατίας, η άμυνα της Τουρκίας και οι πολιτικές της για την ασφάλεια έχουν χαρακτηριστεί από τον διάλογο, την συνεργασία και την πολυμέρεια. Η ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ είναι μια μαρτυρία για το γεγονός αυτό. Επιπλέον, είναι ένα στέρεο σύμβολο του δυτικού προσανατολισμού της Τουρκίας και της επιλογής της να γίνει μέρος των δημοκρατικών κοινωνιών, που διέπονται από σύγχρονες αξίες. Θα συνεχίσουμε να αποδίδουμε υψίστη σημασία στον διατλαντικό δεσμό.

Η Τουρκία βρίσκεται στην καρδιά ενός τεράστιου γεωγραφικού χώρου στον οποίο το ΝΑΤΟ έχει δεσμευτεί μέσω επιχειρήσεων και μηχανισμών συνεργασίας. Κατά τα τελευταία 60 χρόνια ως μέλος της Συμμαχίας, η Τουρκία έχει επωφεληθεί όχι μόνο από την ομπρέλα ασφάλειας του ΝΑΤΟ, αλλά έχει επίσης συμβάλει ενεργά στην ασφάλεια των συμμάχων της και στις προσπάθειες του ΝΑΤΟ να προβάλλει ασφάλεια στην ευρωατλαντική γεωγραφία.

Με χιλιάδες στρατιωτών που έχουν αναπτυχθεί στις συνεχιζόμενες αποστολές και επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και με εκτενείς συνεισφορές για την «ήπια ασφάλεια» όσον αφορά το άνοιγμα προς ορισμένες βασικές περιοχές όπως η Μέση Ανατολή, η Βόρεια Αφρική, η Κεντρική Ασία και ο Καύκασος, η Τουρκία έχει αποδειχθεί ότι είναι ένθερμο μέλος της Συμμαχίας και μια καθαρή εισφορέας τόσο στην περιφερειακή όσο και την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια.

Με την ευκαιρία της 60ης επετείου της ένταξης της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, θα ήθελα να τονίσω τη δέσμευσή μας για τη συνεχιζόμενη επιτυχία και την σημασία της Συμμαχίας. Αυτό δεν είναι μόνο θέμα αρχής, αλλά και μια έμφυτη πτυχή της υποστήριξης της Τουρκίας στις ενεργέςς πολιτικές για την προώθηση της ειρήνης, της σταθερότητας και της αειφόρου ανάπτυξης σε όλο τον κόσμο. Εν ολίγοις, το ΝΑΤΟ παραμένει στο κέντρο της τουρκικής προοπτικής για την διατλαντική ασφάλεια.

Πριν από λίγες εβδομάδες, μια ομάδα νέων από το τουρκικό στρατιωτικό προσωπικό επισκέφθηκε την Ελλάδα, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης μεταξύ των χωρών μας. Αυτή τη φορά, η οικοδόμηση εμπιστοσύνης ήταν μέσω του αθλητισμού: Διοργανώθηκαν παιχνίδια μπάσκετ, βόλεϊ και ποδοσφαίρου μεταξύ μικτών τουρκικών και ελληνικών ομάδων. Καθώς τα παιχνίδια άρχισαν και διαμορφώνονταν οι μικτές ομάδες, μου είπαν ότι οι Τούρκοι και οι Έλληνες διοικητές των ομάδων δεν ήταν πλέον σε θέση να διακρίνουν τους παίκτες τους, καθώς έμοιαζαν τόσο πολύ, όπως μπορεί να δει κανείς, επίσης, στις δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές! Έτσι είναι λίγο-πολύ το πώς βλέπουμε το ΝΑΤΟ. Είναι μια μεγάλη οικογένεια εθνών. Παίρνουν αποφάσεις με συμμαχική αλληλεγγύη. Και όταν επιδιώκουν να πετύχουν κοινούς στόχους, δεν είναι δυνατόν να διακρίνει κανείς τον ένα σύμμαχο από τον άλλο. Αυτό είναι το πνεύμα που διέπει την προοπτική μας!