Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Ήταν να μη γίνει η ζημιά… Τώρα όλοι, αίφνης, έγιναν ειδικοί στην αντιμετώπιση της κρίσης. Παρατηρούμε δύο ακραία και μη πειστικά φαινόμενα, ενδεικτικά της σύγχυσης, της ανεπάρκειας, της αναξιοπιστίας αλλά και της κομματικής κραιπάλης, που συνεχίζεται επί του ασπαίροντος πτώματος της τυμπανιαίας κυπριακής οικονομίας. Το ένα, είναι η κραυγαλέα και πιστοποιημένη, πια, αναξιοπιστία και ανακολουθία του Προέδρου Αναστασιάδη.
Άλλα, τυμπανοκρουστικά, ανέμελπε προεκλογικά και δεσμευόταν και
άλλα, τελικά, προσυπέγραψε, δήθεν για να σώσει τον τόπο. Ποιον
Αναστασιάδη να πιστέψουμε; Τον προεκλογικό, που διαβεβαίωνε τους πάντες
ότι δεν επρόκειτο να αποδεχθεί κούρεμα καταθέσεων αλλ’ ασμένως το
αποδέχθηκε στο πρώτο Γιούρογκρουπ; Ή τον σημερινό Αναστασιάδη, που
επιχαίρει επειδή επέφερε κάποιες τροποποιήσεις στο αρχικό μνημόνιο;
Γιατί να τον πιστέψουμε ότι η Τρόικα δεν θα επανέλθει, μετά το τρίμηνο
της αξιολόγησής μας και δεν θα απαιτήσει νέα προσφορά αίματος από τους
ήδη αιμορραγούντες Κυπρίους;
Αλλ’ είναι και οι άλλοι: ΑΚΕΛ, ΕΔΕΚ, Οικολόγοι, Λιλλήκας και Νικόλας. Το ΑΚΕΛ, τουλάχιστον, για λόγους σεβασμού της νοημοσύνης των πολιτών, όφειλε να αναγνωρίσει την αξία της πολιτικής σιωπής και σεμνότητας. Αντίθετα, με γλώσσα επτάπηχη και μονίμως προκλητική, απαιτεί τώρα -άκουσον! άκουσον!- να φύγουμε από το μνημόνιο και την Τρόικα και, φυσικά, να εγκαταλείψουμε το ευρώ.
Ακόμα χθες, ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, σε δηλώσεις του, υποστήριξε ότι πρέπει να αρχίσει ένας συλλογικός προβληματισμός «για μιαν άλλη πορεία έξω από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Τρόικας, ο οποίος θέτει σε κίνδυνο την προοπτική της Κύπρου να καταστεί περιφερειακό ενεργειακό κέντρο αλλά και την προοπτική λύσης του Κυπριακού». Αιδώς Αργείοι! Μα, ποιοι έφεραν την Τρόικα; Ο Δ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ. Αλλ’ έστω, ας μην ανατρέξουμε ξανά στις χριστόφειες και ΑΚΕΛικές αμαρτίες. Ας μας εξηγήσει, επιτέλους, το ΑΚΕΛ ποια είναι αυτή η πορεία απεγκλωβισμού και εκτός του ασφυκτικού εναγκαλισμού από την Τρόικα;
Εδώ και πάρα πολλές ημέρες, το ΑΚΕΛ και οι λαλίστατοι αξιωματούχοι του προκαλούνται ξανά και ξανά να εξηγήσουν αυτήν την πορεία αλλ’ υποφέρουν ανίατα από άλυτο γλωσσοδέτη. Από την άλλη, είναι η ΕΔΕΚ και οι Οικολόγοι. Σεβαστή η αντίδρασή τους στο μνημόνιο και στην Τρόικα, αλλ’ ερωτώνται: Πότε και αυτοί θα εξηγήσουν με ποιους πρακτικούς, αποτελεσματικούς, γρήγορους και υλοποιήσιμους τρόπους θα ξεφύγουμε από τις δαγκάνες της Τρόικας, όπου μας έριξε αυτός, που για χρόνια στήριζαν;
Ο πρώην υπΕξ, Γ. Λιλλήκας, για λόγους καθαρά εντυπωσιοθηρικούς, θέλει να εμφανίζεται ως ο… σκληρότερος αντιμνημονιακός. Ούτε και αυτός εξήγησε πειστικά πώς, πότε, με ποια μέσα και τρόπους, ποιες δυνατότητες και ισχυρά εχέγγυα μπορούμε να απαλλαγούμε από την τροϊκανή μέγκενη. Τέλος, χθες, και ο Ν. Παπαδόπουλος είπε ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι για λύση εκτός Τρόικας με σχέδιο Β, επειδή η απόφαση του Γιούρογκρουπ μάς βυθίζει σε ύφεση.
Ποιον ή ποιους να πιστέψουν και γιατί, οι πολίτες; Εδώ και τρεις εβδομάδες έχουν βομβαρδιστεί κυριολεκτικά με όλων των λογιών σενάρια και «λύσεις» από μια στρατιά οικονομολόγων που, αίφνης, εμφανίστηκαν από το πουθενά. Η παρούσα Κυβέρνηση παρέλαβε ένα χάος και ένα κράτος στα πρόθυρα χρεοκοπίας και αποδείχτηκε αναξιόπιστη στις δεσμεύσεις της.
Η αντιπολίτευση νομίζει ότι ο λαός ξέχασε τα εγκλήματά της. Μερικοί πολιτικάντηδες επιχειρούν να επενδύσουν πολιτικά και άλλως πως πάνω στη δυστυχία και στην οργή των πολιτών. Παίζονται άθλια παιγνίδια. Να συνέλθουν όλοι πάραυτα! Οι πολίτες απαιτούν λύσεις… χτες και όχι συνθήματα, φλυαρίες και ηχηρές ανοησίες. Φτάνει!
Αλλ’ είναι και οι άλλοι: ΑΚΕΛ, ΕΔΕΚ, Οικολόγοι, Λιλλήκας και Νικόλας. Το ΑΚΕΛ, τουλάχιστον, για λόγους σεβασμού της νοημοσύνης των πολιτών, όφειλε να αναγνωρίσει την αξία της πολιτικής σιωπής και σεμνότητας. Αντίθετα, με γλώσσα επτάπηχη και μονίμως προκλητική, απαιτεί τώρα -άκουσον! άκουσον!- να φύγουμε από το μνημόνιο και την Τρόικα και, φυσικά, να εγκαταλείψουμε το ευρώ.
Ακόμα χθες, ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, σε δηλώσεις του, υποστήριξε ότι πρέπει να αρχίσει ένας συλλογικός προβληματισμός «για μιαν άλλη πορεία έξω από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Τρόικας, ο οποίος θέτει σε κίνδυνο την προοπτική της Κύπρου να καταστεί περιφερειακό ενεργειακό κέντρο αλλά και την προοπτική λύσης του Κυπριακού». Αιδώς Αργείοι! Μα, ποιοι έφεραν την Τρόικα; Ο Δ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ. Αλλ’ έστω, ας μην ανατρέξουμε ξανά στις χριστόφειες και ΑΚΕΛικές αμαρτίες. Ας μας εξηγήσει, επιτέλους, το ΑΚΕΛ ποια είναι αυτή η πορεία απεγκλωβισμού και εκτός του ασφυκτικού εναγκαλισμού από την Τρόικα;
Εδώ και πάρα πολλές ημέρες, το ΑΚΕΛ και οι λαλίστατοι αξιωματούχοι του προκαλούνται ξανά και ξανά να εξηγήσουν αυτήν την πορεία αλλ’ υποφέρουν ανίατα από άλυτο γλωσσοδέτη. Από την άλλη, είναι η ΕΔΕΚ και οι Οικολόγοι. Σεβαστή η αντίδρασή τους στο μνημόνιο και στην Τρόικα, αλλ’ ερωτώνται: Πότε και αυτοί θα εξηγήσουν με ποιους πρακτικούς, αποτελεσματικούς, γρήγορους και υλοποιήσιμους τρόπους θα ξεφύγουμε από τις δαγκάνες της Τρόικας, όπου μας έριξε αυτός, που για χρόνια στήριζαν;
Ο πρώην υπΕξ, Γ. Λιλλήκας, για λόγους καθαρά εντυπωσιοθηρικούς, θέλει να εμφανίζεται ως ο… σκληρότερος αντιμνημονιακός. Ούτε και αυτός εξήγησε πειστικά πώς, πότε, με ποια μέσα και τρόπους, ποιες δυνατότητες και ισχυρά εχέγγυα μπορούμε να απαλλαγούμε από την τροϊκανή μέγκενη. Τέλος, χθες, και ο Ν. Παπαδόπουλος είπε ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι για λύση εκτός Τρόικας με σχέδιο Β, επειδή η απόφαση του Γιούρογκρουπ μάς βυθίζει σε ύφεση.
Ποιον ή ποιους να πιστέψουν και γιατί, οι πολίτες; Εδώ και τρεις εβδομάδες έχουν βομβαρδιστεί κυριολεκτικά με όλων των λογιών σενάρια και «λύσεις» από μια στρατιά οικονομολόγων που, αίφνης, εμφανίστηκαν από το πουθενά. Η παρούσα Κυβέρνηση παρέλαβε ένα χάος και ένα κράτος στα πρόθυρα χρεοκοπίας και αποδείχτηκε αναξιόπιστη στις δεσμεύσεις της.
Η αντιπολίτευση νομίζει ότι ο λαός ξέχασε τα εγκλήματά της. Μερικοί πολιτικάντηδες επιχειρούν να επενδύσουν πολιτικά και άλλως πως πάνω στη δυστυχία και στην οργή των πολιτών. Παίζονται άθλια παιγνίδια. Να συνέλθουν όλοι πάραυτα! Οι πολίτες απαιτούν λύσεις… χτες και όχι συνθήματα, φλυαρίες και ηχηρές ανοησίες. Φτάνει!
