Οπως αναφέρει η εφημερίδα σημαντικό ρόλο παίζει και το πετρέλαιο της Συρίας και άλλα συμφέροντα, όμως η ρίζα και η απαρχή (αλλά και το «δια ταύτα») του ζητήματος, εδράζει όχι στον δικό της πλούτο αλλά στη «χρήση» της ως κέντρου μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου άλλων χωρών.
Συγκεκριμένα, προτού αρχίσουν όλοι να βρίσκουν αντιδημοκρατικό τον Άσαντ και φυσικά προτού ξεσπάσει ο άγριος πόλεμος το Κατάρ (και οι μετ’ αυτού, δηλαδή Σαουδική Αραβια, ΗΠΑ και λοιποί) είχαν ζητήσει από την Συρία να περνάει από εκεί αγωγός φυσικού αερίου με προορισμό την Ευρώπη. Ο Άσαντ αρνήθηκε γιατί έτσι αφ ενός θα θιγόταν το γειτονικό Ιράν, αφ ετέρου έμμεσα θα θίγονταν τα ρωσικά συμφέροντα που φυσικά θέλουν να διαθέτουν το ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη χωρίς σοβαρό ανταγωνιστή,
Ουσιαστικά λειτούργησαν αυτομάτως οι εξής συνασπισμοί
- Ιράν, Ιράκ, Συρία, Ρωσία
- Σαουδική Αραβία, Κατάρ, σουνιτικές μοναρχίες της περιοχής, ΗΠΑ (και Τουρκια, αλλά όχι πια)
ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΟΥΣ
Ουσιαστικά η μοίρα του Άσαντ κρίθηκε το 2009 όταν αρνήθηκε την πρόταση του Κατάρ, που ήθελε ο αγωγός του να περνάει από Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, τη Συρία και την Τουρκία. Το Κατάρ μπορεί να είναιμια σταλιά, αλλά διαθέτει τα 2/3 του παγκόσμιου αποθέματος φυσικού αερίου καιέχει ως στόχο να το πουλήσει παντού και να το πουλήσει φτηνά -κάτι που φυσικά δεν συμφέρει άλλους παραγωγούς φυσικού αερίου Και η καταδίκη της Συρίας υπογράφηκε το 2010 όταν ο Άσαντ αποφάσισε όχι μόνον να μη δώσει προβάδισμα στο Κατάρ, αλλά και να συμφωνήσει στον αγωγό για το φυσικό αέριο του Ιράν, μεγάλου αντιπάλου των αραβικών μοναρχιών υποτίθεται επειδή είναι σιιτικό, αλλά στην ουσία επειδή έχει φυσικό αέριο και δεν είναι «υπάλληλος» της Σαουδικής Αραβίας. Αμέσως μετά όλως τυχαίως άρχισε η «εξέγερση» εναντίον του Άσαντ. Η συμφωνια για τον αγωγό υπογράφηκε τον Ιουνιο του 2011 λίγους μήνες μετά την πρώτη εκδήλωση αντικυβερνητικών διαδηλώσεων
Παρότι αυτό θα μείωνε κάπως την εξάρτηση της Ευρώπης από την Ρωσία, οι Αμερικανοί δεν ήθελαν με τίποτα να διασαλευθεί η τάξη στα σουνιτικά σταθερά σημεία αναφοράς τους στην περιοχή, δηλαδή στους πιστούς συμμάχους, Σαουδική Αραβία και λοιπούς.
ΟΙ ΡΩΣΟΙ
Το 20% των εσόδων της Ρωσίας προέρχονται από το φυσικό αέριο -το οποίο πουλάει στην Ευρώπη.
Η Ευρώπη, κρατώντας ισορροπίες, καλύπτει από τη Ρωσία το ένα τέταρτο των αναγκών της και τα υπόλοιπα 3/4 τα καλυπτει από άλλες χώρες. Όμως οι ΗΠΑ ήθελαν η Ευρώπη να μειώσει ακόμα περισσότερο τις εισαγωγές φυσικού αερίου από τη Ρωσία για να χτυπήσουν τη ρωική οικονομία. Επέμειναν λοιπόν οι Ευρωπαίοι να εξετάσουν την προοπτική του αγωγού Nabuco που θα έφερνε στην Ευρώπη φυσικό αέριο από την Κεντρική Ασία και τη Μαύρη Θάλασσα και γενικά από περιοχές μακράν της ρωσικής επιρροής Εντούτοις η Ευρώπη έβρισκε και για πολιτικούς λόγους πιο σύμφορη την προμήθεια αερίου από τη Ρωσία, κάτι που σκάλωσε (και σκαλωνει) μόνο στην Ουκρανία.
Χρήμα όπλα και ανθρώπινο «υλικό»
Το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία χρηματοδότησαν εξαρχής τους αντικυβενητικούς αντάρτες -το Κατάρ τους έδωσε όπλα αξίας 2,7 εκατομμυρίων ευρώ. Επίσης διέθεσε στους Αμερικανούς στρατόπεδα για την εκπαίδευση των ανταρτών εναντίον του Άσαντ. Το Ιράν χρηματοδοτεί τον Άσαντ αλλά έχει στειλει και στρατιωτικές δυνάμεις που τον ενισχύουν.
Σχετικά πρόσφατα μπήκε επισήμως στο παιχνιδι και η Ρωσία που χτυπάει τζιχαντιστές και αντάρτες, αλλά και η Τουρκία. Η τελευταία, αν και αρχικά στήριζε σιωπηρά και έμπρακτα τους τζιχαντιστές για να μάχονται τους Κουρδους, τώρα τους χτυπάει ανελέητα επειδή ηττώνται ούτως ή άλλως και υπάρχει ο κίνδυνος, όταν οι περιοχές ελευθερωθούν, να δημιουργηθεί στο υπογάστριό της κουρδικό κράτος.
Εξάλλου έχει γίνει εμφανές ότι μετά από τις «εχθροπραξίες» με τη Ρωσία, η Τουρκία αλλάζει πολιτική και αποστασιοποιείται από τις ΗΠΑ αλλά και από τους σουνίτες με τους οποίους μέχρι πέρσι ήταν σε αγαστή συνεργασίαhttp://www.presspublica.gr
