Σε
μια χώρα στην οποία το μεγαλύτερο έγκλημα, η προδοσία του 1974, έμεινε
ατιμώρητη, δεν μπορούσε στην πορεία, στη διαδρομή του χρόνου, να
αναζητηθεί μια διαφορετική προσέγγιση για όλα τα ζητήματα που προέκυψαν.
Έστω και μικρότερου βεληνεκούς. Δυστυχώς, κι αυτό τείνει να καταστεί
δόγμα, στη χώρα μας η ατιμωρησία οδηγεί σε τραγωδίες. Διαχρονικά η
επιδερμικότητα, η αναβλητικότητα, η ανοχή και η «ασυλία» δημιουργούν ένα
κέλυφος ατιμωρησίας για πολιτικούς και άλλους παράγοντες. Η Ιστορία
επιβεβαιώνει ότι αυτή η προσέγγιση αποτελεί πλέον ένα «κεκτημένο»
συγκάλυψης. Γι' αυτό, άλλωστε, τα μεγάλα εγκλήματα, τα σκάνδαλα που
συντάραξαν και συνταράσσουν την κοινωνία ξεθωριάζουν σε βάθος χρόνου.Το μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου, το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, που οδήγησε στην τουρκική εισβολή, αποτελεί μια πράξη η οποία έμεινε ατιμώρητη. Κρύφτηκαν οι ένοχοι κάτω από το βάρος των δεινών που επέφερε η τουρκική εισβολή που ακολούθησε, την κατοχή τμήματος της χώρας. Η ατιμωρησία των ενόχων τους αποθράσυνε σε βαθμό που επανήλθαν και αποτέλεσαν -κάποιοι εξ αυτών- και μέρος του πολιτικού συστήματος. Και μάλιστα μέσα από την ανοχή της κοινωνίας αναδείχθηκαν, διεκδίκησαν και είχαν ρόλο. Ποιος ασχολείται τώρα με το '74; Πού ήταν ο καθένας και ποια στάση τηρούσε τότε; Δεν αναζητούνται απαντήσεις και σκοπίμως. Εδώ για το ποιο πρόσφατα και επίσης σημαντικά κανείς δεν ασχολείται θα υπάρξει θύμηση για τα όσα διαδραματίσθηκαν προ σαράντα και πλέον χρόνια;
Η ανοχή όλων μας στα φαινόμενα αυτά δημιούργησαν θεσμικά «κεκτημένα».
Όταν όλα προσπερνώνται και αφήνονται στο περιθώριο τα ουσιαστικά, τότε
το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο.
Το 1974 μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων βρισκόταν σε εντεταλμένη
υπηρεσία: Να παραδώσουν μέρος της Κύπρου στην Τουρκία και το έπραξαν με
συνείδηση των πράξεών τους. Μετέπειτα έγγραφα ξένων κυβερνήσεων αλλά και
καταθέσεις στον φάκελο της Κύπρου, ιστορικά τεκμήρια, επιβεβαιώνουν ότι
το σκηνικό στήθηκε με τρόπο που να οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση
πραγμάτων. Υπάρχουν ακλόνητα στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι μια ομάδα
που είχε απευθείας επαφή με την ελληνική Χούντα και την αμερικανική CIA
όχι μόνο γνώριζε αλλά εργαζόταν για υλοποίηση των σχεδίων. Για την
Ιστορία να αναφέρουμε ότι στη σύσκεψη στην Αθήνα, τέλος Νοεμβρίου 1974,
Μακάριου-Καραμανλή στην παρουσία διαφόρων παραγόντων, αναφέρθηκε
ονομαστικά μια περίπτωση Κύπριου επιχειρηματία ο οποίος εργαζόταν για τη
CIA. Υπήρχαν κι άλλοι, η εμπλοκή των οποίων επιβεβαιώθηκε και
δικαστικώς.
Η ατιμωρησία οδηγεί σε τραγωδίες. Και ευθύνη έχουν και οι πολίτες που
ανέχονται αυτή την ατιμωρησία. Όταν σε μια χώρα το μεγαλύτερο έγκλημα
δεν έχει τιμωρηθεί, δεν θα πρέπει να περιμένουν οι πολίτες άλλη
συμπεριφορά, διαφορετικές νοοτροπίες. Έχουν, ωστόσο, σε αυτή τη χώρα
φτάσει σε άλλη όχθη. Να τιμούνται οι πραξικοπηματίες και θεσμικά. Όπως
τιμάται με διάφορους τρόπους ο κατακτητής ή οι εγκάθετοί του.
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-k-venizelos/103/323410/skopimi-amnisia?page=9#sthash.1v14kEIX.dpuf
