Ο Ερντογάν θεώρησε ότι η ισχύς του ήταν τέτοια πού μπορούσε να αγνοήσει τις πολιτικές κατευθύνσεις των ΗΠΑ και να παίξει το δικό του Γεωπολιτικό παιχνίδι.
Όταν ο Ερντογάν αποφάσισε να αγοράσει πυραύλους από την Κίνα, να αρνηθεί βάσεις στις ΗΠΑ, και να αντιπαρατεθεί δημόσια με τον Πρόεδρο Ομπάμα έπρεπε να ξέρει ότι υπάρχει αντίτιμο για τις πράξεις αυτές.Αποπειράθηκε να συνεχίσει την δική του διαφορετική πολιτική στην Συρία όπου Ρώσοι και Αμερικανοί συνεννοούνται.Συνέχισε να συνεργάζεται με το Ισλαμικό Κράτος παρ’ όλο που είχε ληφθεί η απόφαση για την λήξη αυτού του μορφώματος για το οποίο και η Σαουδική Αραβία πληρώνει τώρα βαρύ τίμημα.Τον τελευταίο ελιγμό τον έκανε πρόσφατα συντασσόμενος με την Ρωσία, για την συγγνώμη της οποίας ευθυγραμμίστηκε με την πολιτική της στην Μαύρη Θάλασσα και στην Κριμαία. Αυτό είναι αντίθετο με την πολιτική των ΗΠΑ, η οποία τοποθετεί αντιβαλλιστική ασπίδα στα κράτη της Μαύρης Θάλασσας για την εκεί απομόνωση της Ρωσίας.
Νόμισε ότι η παράλληλη συμφιλίωση του με το Ισραήλ θα ισορροπούσε τα πράγματα. Λάθος.
Η συμπεριφορά του, ανεξάρτητη και περιφρονητική προς την Δύση, πού έφτασε ως την απαγόρευση επίσκεψης του Γερμανού Υφυπουργού και Βουλευτών στην Βάση του Ιντσιρλίκ, όπου Γερμανοί αεροπόροι μάχονται με την Συμμαχία για την καταστροφή του Ισλαμικού Κράτους.
Δεν είναι λίγες οι φορές που φέρθηκε προσβλητικά σε Διπλωμάτες των ΗΠΑ και άλλων δυτικών Χωρών.
Όλα αυτά ήταν επόμενο να έχουν συνέπειες. Το κίνημα των εκατό Στρατηγών και πολλών «Συνταγματαρχών» ήταν μεγάλο,συμμετείχε τουλάχιστον το ένα τρίτο των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και δεν ήταν μόνο αυτοφυές. Είχαν εξωτερική ενθάρρυνση. Όσες διαψεύσεις και να γίνουν, κάποιο τμήμα της εξουσίας των ΗΠΑ το ήξερε και το άφησε να εξελιχθεί. Ακόμη και η ΜΙΤ το ήξερε.Αλλιώς οι Υπηρεσίες των ΗΠΑ δεν αξίζουν τίποτε.
Φάνηκε και από την αρχικά χλιαρή στάση των ΗΠΑ πού θύμιζε δηλώσεις για την Αραβική Άνοιξη, και από τις δηλώσεις του Ερντογάν ότι το κίνημα σχεδιάστηκε από τον Γκιουλέν στην Πενσυλβανία των ΗΠΑ, την δήλωση του ότι όποια χώρα δίνει άσυλο σε «τρομοκράτες» είναι εχθρική προς την Τουρκία, αλλά και πιο ευθείες δηλώσεις Υπουργών του ότι ήταν Αμερικανοκίνητο. Ο Πρωθυπουργός Γιλντιρίμ αμφισβήτησε την Τούρκο-Αμερικανική φιλία λόγω Γκιουλέν.
Ο προσωρινός αποκλεισμός του εναερίου χώρου στην βάση του Ιντσιρλίκ και της περιοχής του, η διακοπή παροχής ρεύματος,που ουσιαστικά απαγόρευσε στην Δυτική Συμμαχία τις εναέριες επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτους στην Συρία και το Ιράκ, ήταν και μήνυμα δυσαρέσκειας του Σουλτάνου προς τις ΗΠΑ. Το Ιντσιρλίκ έχει αποθηκευμένα 50 αμερικανικές πυρηνικές βόμβες Υδρογόνου με ισχύ 100 φορές αυτή της Χιροσίμα η καθε μιά .Οι Αμερικανοί ήδη απείλησαν ότι το ΝΑΤΟ θα άρει την προστασιά του προς την Τουρκία αν συνεχιστεί αυτό.
Ο πόλεμος των δηλώσεων συνεχίστηκε από τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Κέρι ο οποίος είπε ότι «Υπαινιγμοί ότι οι ΗΠΑ εμπλέκονται στο κίνημα είναι απολύτως ψευδείς και βλάπτουν τις διμερείς σχέσεις.» Ο Κέρι μάλιστα απείλησε ότι το ΝΑΤΟ θα εξετάσει αν η Τουρκία είναι «Δημοκρατική Χώρα» μετά τις τόσες συλλήψεις στρατιωτικών και άλλων. Είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ αμφισβητούν επισήμως και σοβαρά την αξία της Τουρκιάς στο ΝΑΤΟ .
Ο πόλεμος των δηλώσεων θα έχει την συνέχεια πού συμφέρει τον Ερντογάν.
Ο Αρχηγός της Τουρκικής Αεροπορίας, επικεφαλής του κινήματος
Το κίνημα δεν πέτυχε, διότι η Ανώτατη Ηγεσία των τουρκικών Ε.Δ. έχει συμφωνήσει στα βασικά με τον Ερντογάν και καιροσκοπικά δεν συμμετείχε σε ένα κίνημα που δεν οργάνωσε η ίδια. Ο Ερντογάν γλύτωσε από τύχη.Ο Ερντογάν χαρακτήρισε αυτό το κίνημα ως «Θεόπεμπτο Δώρο» και βραχυχρόνια αυτό είναι σωστό για τον ίδιο και το κόμμα του.
Όμως η συνωμοσιολογία ότι το οργάνωσε ο ίδιος είναι αναξιόπιστη. Δεν μπορούσε να οργανώσει ο ίδιος ένα κίνημα που απαιτούσε την διαβεβαίωση του υπολοίπου στρατεύματος ότι θα τον στήριζε. Οι σχέσεις του με το στράτευμα, παρ’ όλη την βελτίωση τους δεν είναι τόσο στενές. Για να γίνει αυτό ο Ερντογάν έπρεπε να είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στο στράτευμα, πράγμα που δεν ισχύει, και δεν μπορεί να ρισκάρει το κεφάλι του, βάζοντας το στο στόμα τού λύκου.
Βομβαρδισμοί κυβερνητικών κτιρίων, 300 νεκροί και πενταπλάσιοι τραυματίες, με 6,000 συλλήψεις στρατιωτικών και 8,000 συλλήψεις αστυνομικών, δεν είναι κίνημα-οπερέτα.Το κίνημα απέτυχε διότι για, πρώτη φορά στην Τουρκία, ο Λαός ήταν εναντίον του, φωνάζοντας ισλαμικά συνθήματα και οι ηγήτορες του στρατεύματος κράτησαν οπορτουνιστική στάση. Επίσης για πρώτη φορά οι κινηματίες απέτυχαν να ελέγξουν τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που κινητοποίησαν τον Λαό.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ερντογάν ήξερε ότι κάτι παρεμφερές θα συνέβαινε και περίμενε, είχε έτοιμη λίστα προγραφών και βρήκε την «Θεόπεμπτη ευκαιρία» για να την εφαρμόσει. Οι 2,750 δικαστές και οι χιλιάδες άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, που απολύθηκαν δεν ήταν κινηματίες. Οι εκκαθαρίσεις συνεχίζονται με Σταλινικές μεθόδους. Ο συνολικός αριθμός εκκαθαριζομένων έχει ξεπεράσει τις 50,000 και ανεβαίνει .
Ο Ερντογάν θα θελήσει τώρα άμεσα να επιβάλλει την απόλυτη εξουσία του.Η τουρκική Κοινωνία όμως υπέστη ένα διχαστικό ρήγμα πού δεν θα κλείσει εύκολα παρ’ όλη την αποτυχία του πραξικοπήματος.Είναι σημαντικό ότι οι δυνάμεις του στρατεύματος που στασίασαν είναι στον μεγαλύτερο βαθμό αυτές που πολεμούν τους Κούρδους, πόλεμο, που συνεχίζεται κατ’ επιλογή του Ερντογάν. Το υπόλοιπο στράτευμα στην πλειοψηφία του δεν είναι φίλοι του Ερντογάν, απλά νοιάζεται για την καριέρα του και τώρα φοβάται.
Είναι επίσης σημαντικό ότι η Οικονομική Κρίση χειροτερεύει στην Τουρκία. Οι Δυτικοί Οίκοι Αξιολόγησης θα υποβαθμίσουν την Τουρκία . Ο πολιτικός κίνδυνος διώχνει τους Επενδυτές. Η σχέση χορηγήσεων προς καταθέσεις των Τουρκικών Τραπεζών είναι 120%,όσο ήταν καί στην Ελλάδα όταν ήρθε η Κρίση.Οι πύρινοι λόγοι και οι ζητωκραυγές δεν γεμίζουν στομάχια.Όσο θα χειροτερεύει το Κουρδικό και η Οικονομία τόσο δυσκολότερο θα είναι για τον Ηγέτη να κυβερνήσει με λαϊκή αποδοχή.Ο Ερντογάν θα προσπαθήσει τώρα να γίνει ουσιαστικά και τυπικά ο εκλεγμένος δικτάτορας της Χώρας με νέο Σύνταγμα .
Αυτό που δεν μπορεί και δεν θέλει να αποφύγει είναι η συρρίκνωση του κοσμικού κράτους και η όξυνση του Ισλαμισμού. Ο Ισλαμισμός νίκησε το κίνημα περισσότερο από τον ίδιο τον Ερντογάν. Όμως το φανατικό Ισλάμ που ο ίδιος εξέθρεψε δεν θα είναι πλέον ο υπηρέτης των σκοπών του αλλά ο αφέντης της νέας πολιτικής πραγματικότητας της Τουρκίας.
Οι Τζιχαντιστές, κυνηγημένοι στην Συρία και το Ιράκ θα βρουν καταφύγιο μόνο στην Τουρκία στην οποία κατόπιν θα προσπαθήσουν να επιβληθούν πολιτικά . Τα 85,000 τζαμιά από τα οποία οι Ιμάμηδες ομόφωνα κάλεσαν τους πιστούς να βγουν στους δρόμους και να αντισταθούν στους κινηματίες, έχουν γίνει κύριοι πολιτικοί παράγοντες πλέον και αύριο θα στηρίξουν τον Ισλαμικό ριζοσπαστισμό.
Τι θα κάνει τότε ο Ερντογάν; Θα διατάξει το μουσουλμανικό στράτευμα ,πού είναι ήδη διχασμένο και απογοητευμένο, να χτυπήσει και τους Τζιχαντιστές και τους Κούρδους;
Πόσο επιτυχές θα είναι αυτό;
Η αμφισβήτηση του Ερντογάν τώρα μόλις αρχίζει, όχι από τους Κεμαλιστές αλλά από τους ομόθρησκούς του.
Τώρα τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο στην Μέση Ανατολή. Με την ενθάρρυνση της Ρωσίας, η Κίνα στέλνει 5,000 άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων του Κινεζικού Λαϊκού Στρατού στην Συρία. Η Κίνα θεωρεί την Τουρκία εχθρική χώρα ,διότι η Τουρκία ενθάρρυνε τους Ουιγούρους ,που είναι οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της Κίνας, να εξεγερθούν εναντίον του Πεκίνου,πολλοί από τους οποίους μάχονται τώρα ως Τζιχαντιστές στην Συρία.
Η Κίνα θέλει παρουσία στην Συρία για ενδυνάμωση της επιρροής της στην Μέση Ανατολή και για να αυξήσει τα διαπραγματευτικά της ατού με τις ΗΠΑ.
Οι τρείς Μεγάλες Δυνάμεις τώρα συνωστίζονται στρατιωτικά στα σύνορα της Τουρκίας και μέσα στην Τουρκία δεν νίκησε η Δημοκρατία αλλά ο Ισλαμισμός.
Η Τουρκία φεύγει οριστικά από την Δύση.
Το μέλλον θα είναι συγκρουσιακό.
