Η συγκυρία προφανώς δεν
είναι τυχαία. Συμπίπτει χρονικά με το εκβιαστικό από την πλευρά της
Τουρκίας παζάρι για τη βίζα, αλλά και με την επερχόμενη κορύφωση της
καλοκαιρινής τουριστικής περιόδου. Συμπίπτει επίσης με τη συνεχιζόμενη
κόντρα Αγκυρας-Ουάσιγκτον για τον ενισχυμένο στρατιωτικό ρόλο των
Κούρδων της Συρίας (PYD) στη μάχη κατά του ISIS, αλλά και με τα
τελευταία σημάδια υπέρ της αποκατάστασης των δεσμών ΕΕ-Ρωσίας (διά
στόματος Γιούνκερ και Σταϊνμάγερ) και της εξομάλυνσης των δεσμών
ΝΑΤΟ-Ρωσίας (διά στόματος Στόλτενμπεργκ).
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο των «πιεστικών» για την Τουρκία εξελίξεων, η Αγκυρα «εξανίσταται» αντιμετωπίζοντας υπεροπτικά την Ευρώπη και αψηφώντας (σε κάποια θέματα) το ΝΑΤΟ.
Το καθεστώς Ερντογάν θέλει να δοθεί ένα τέλος στη ΝΑΤΟϊκή αποστολή στο Αιγαίο και μάλιστα άμεσα, πριν από τις 8 Ιουλίου, οπότε ξεκινάει η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, όπως σημειώνει σε χθεσινό δημοσίευμά της η τουρκική «Hurriyet». Την ίδια ώρα, οι μέχρι πρότινος «μηδενικές» ροές δείχνουν να «ξυπνούν» και πάλι, με περισσότερες από 220 αφίξεις να καταγράφονται την τελευταία εβδομάδα σε Λέσβο και Σάμο. Τα γεγονότα προφανώς και συνδέονται.
Σύσσωμη η τουρκική ηγεσία (ο Ερντογάν, ο Τσαβούσογλου κ.ά.) έχει άλλωστε το τελευταίο διάστημα απειλήσει να τινάξει στον αέρα τη συμφωνία με την ΕΕ στο Προσφυγικό, εάν δεν της δώσουν όσα ζητάει: την απελευθέρωση δηλαδή των θεωρήσεων εισόδου για τους Τούρκους πολίτες που θα ταξιδεύουν στην ΕΕ, και τα 6 δισ. ευρώ της οικονομικής βοήθειας.
Αντίδραση
Μέσα σε όλα αυτά, το καθεστώς Ερντογάν έρχεται παράλληλα να θέσει και θέμα... άμεσης αποχώρησης του ΝΑΤΟ από το Αιγαίο. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι αυτό γίνεται υπό το φως εξελίξεων που θέλουν τον ΝΑΤΟϊκό στόλο στο αρχιπέλαγος όχι μόνο να διατηρείται αλλά και ενισχύεται με νέες δυνάμεις, χωρίς μάλιστα να «ξεχνάει» και τον «στόχο» επέκτασης των ΝΑΤΟϊκών επιχειρήσεων προς τα Δωδεκάνησα, με την Τουρκία φυσικά να αντιδρά έντονα σε μια τέτοια προοπτική (καθώς θεωρεί τα Δωδεκάνησα αποστρατιωτικοποιημένα, ενώ παράλληλα αμφισβητεί και την ιταλοτουρκική Συμφωνία οριοθέτησης του 1932).
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι ανακοίνωσε πριν από περίπου δύο εβδομάδες ότι οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να συνδράμουν τη ΝΑΤΟϊκή δύναμη στο Αιγαίο, στέλνοντας δικό τους πλοίο, ενώ μόλις πριν από μερικές ημέρες και η Πολωνία ανακοίνωσε ότι στέλνει τη δική της φρεγάτα στο Αιγαίο.
Η τουρκική πλευρά ωστόσο κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση, διακηρύσσοντας ότι από τη στιγμή που οι ροές μειώθηκαν δραστικά, το ΝΑΤΟ δεν έχει πια κανένα λόγο ύπαρξης στην περιοχή. Η αρνητική στάση της Αγκυρας δεν εκπλήσσει. Υπενθυμίζεται άλλωστε ότι η Τουρκία ήταν εκείνη που τους περασμένους μήνες δημιουργούσε εμπόδια, αμφισβητώντας και υπονομεύοντας την ανανέωση, επέκταση και ομαλή δράση της ΝΑΤΟϊκής επιχείρησης.
Η ίδια η Συμμαχία από την πλευρά της έχει βέβαια διαφορετική άποψη. Δεν δείχνει καμία διάθεση να αποχωρήσει άμεσα, και δεν πρόκειται να το κάνει, παρά τις τουρκικές αντιδράσεις. Μεταξύ των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων υπάρχει άλλωστε έντονη ενόχληση για κάποιους από τους τακτικισμούς της Τουρκίας (για την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού τον περασμένο Νοέμβριο στη Συρία, για τις καταγγελίες περί έμμεσης στήριξης τζιχαντιστών τα προηγούμενα χρόνια κ.ά.).
Οσο για τους Τούρκους, αυτοί επιμένουν κατά την προσφιλή τους συνήθεια... να παίζουν με τη φωτιά, θέτοντας εμπόδια τα οποία εν συνεχεία χρησιμοποιούν ως μοχλό πίεσης για την εξασφάλιση ανταλλαγμάτων σε άλλα μέτωπα (βλέπε βίζα). Οι τουρκικές αρνήσεις στέλνουν ωστόσο μηνύματα και εν όψει των αποφάσεων που πρόκειται να ληφθούν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Πολωνία.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ
- See more at: https://left.gr/news/i-toyrkia-zitaei-na-fygei-nato-apo-aigaio#sthash.BQiOFmpf.idXGoDrL.dpuf
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο των «πιεστικών» για την Τουρκία εξελίξεων, η Αγκυρα «εξανίσταται» αντιμετωπίζοντας υπεροπτικά την Ευρώπη και αψηφώντας (σε κάποια θέματα) το ΝΑΤΟ.
Το καθεστώς Ερντογάν θέλει να δοθεί ένα τέλος στη ΝΑΤΟϊκή αποστολή στο Αιγαίο και μάλιστα άμεσα, πριν από τις 8 Ιουλίου, οπότε ξεκινάει η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, όπως σημειώνει σε χθεσινό δημοσίευμά της η τουρκική «Hurriyet». Την ίδια ώρα, οι μέχρι πρότινος «μηδενικές» ροές δείχνουν να «ξυπνούν» και πάλι, με περισσότερες από 220 αφίξεις να καταγράφονται την τελευταία εβδομάδα σε Λέσβο και Σάμο. Τα γεγονότα προφανώς και συνδέονται.
Σύσσωμη η τουρκική ηγεσία (ο Ερντογάν, ο Τσαβούσογλου κ.ά.) έχει άλλωστε το τελευταίο διάστημα απειλήσει να τινάξει στον αέρα τη συμφωνία με την ΕΕ στο Προσφυγικό, εάν δεν της δώσουν όσα ζητάει: την απελευθέρωση δηλαδή των θεωρήσεων εισόδου για τους Τούρκους πολίτες που θα ταξιδεύουν στην ΕΕ, και τα 6 δισ. ευρώ της οικονομικής βοήθειας.
Αντίδραση
Μέσα σε όλα αυτά, το καθεστώς Ερντογάν έρχεται παράλληλα να θέσει και θέμα... άμεσης αποχώρησης του ΝΑΤΟ από το Αιγαίο. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι αυτό γίνεται υπό το φως εξελίξεων που θέλουν τον ΝΑΤΟϊκό στόλο στο αρχιπέλαγος όχι μόνο να διατηρείται αλλά και ενισχύεται με νέες δυνάμεις, χωρίς μάλιστα να «ξεχνάει» και τον «στόχο» επέκτασης των ΝΑΤΟϊκών επιχειρήσεων προς τα Δωδεκάνησα, με την Τουρκία φυσικά να αντιδρά έντονα σε μια τέτοια προοπτική (καθώς θεωρεί τα Δωδεκάνησα αποστρατιωτικοποιημένα, ενώ παράλληλα αμφισβητεί και την ιταλοτουρκική Συμφωνία οριοθέτησης του 1932).
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι ανακοίνωσε πριν από περίπου δύο εβδομάδες ότι οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να συνδράμουν τη ΝΑΤΟϊκή δύναμη στο Αιγαίο, στέλνοντας δικό τους πλοίο, ενώ μόλις πριν από μερικές ημέρες και η Πολωνία ανακοίνωσε ότι στέλνει τη δική της φρεγάτα στο Αιγαίο.
Η τουρκική πλευρά ωστόσο κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση, διακηρύσσοντας ότι από τη στιγμή που οι ροές μειώθηκαν δραστικά, το ΝΑΤΟ δεν έχει πια κανένα λόγο ύπαρξης στην περιοχή. Η αρνητική στάση της Αγκυρας δεν εκπλήσσει. Υπενθυμίζεται άλλωστε ότι η Τουρκία ήταν εκείνη που τους περασμένους μήνες δημιουργούσε εμπόδια, αμφισβητώντας και υπονομεύοντας την ανανέωση, επέκταση και ομαλή δράση της ΝΑΤΟϊκής επιχείρησης.
Η ίδια η Συμμαχία από την πλευρά της έχει βέβαια διαφορετική άποψη. Δεν δείχνει καμία διάθεση να αποχωρήσει άμεσα, και δεν πρόκειται να το κάνει, παρά τις τουρκικές αντιδράσεις. Μεταξύ των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων υπάρχει άλλωστε έντονη ενόχληση για κάποιους από τους τακτικισμούς της Τουρκίας (για την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού τον περασμένο Νοέμβριο στη Συρία, για τις καταγγελίες περί έμμεσης στήριξης τζιχαντιστών τα προηγούμενα χρόνια κ.ά.).
Οσο για τους Τούρκους, αυτοί επιμένουν κατά την προσφιλή τους συνήθεια... να παίζουν με τη φωτιά, θέτοντας εμπόδια τα οποία εν συνεχεία χρησιμοποιούν ως μοχλό πίεσης για την εξασφάλιση ανταλλαγμάτων σε άλλα μέτωπα (βλέπε βίζα). Οι τουρκικές αρνήσεις στέλνουν ωστόσο μηνύματα και εν όψει των αποφάσεων που πρόκειται να ληφθούν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Πολωνία.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ
