Δυο μοντέλα διαφοροποίησης
από τη γερμανική λιτότητα διαμορφώθηκαν και τείνουν να παγιωθούν για
άγνωστο χρονικό διάστημα στην Ευρωζώνη. Προχθές Δευτέρα, ο πρόεδρος της
Γαλλίας, Ολάντ, εξήγγειλε ένα πακέτο 2 δισ. για την καταπολέμηση της
ανεργίας, με προφανή στόχο, όπως σχολιάζει ειρωνικά η Monde στην πρώτη
σελίδα της, να αποτυπωθεί έγκαιρα μια μείωση του αριθμού των ανέργων
στις στατιστικές.Υποτίθεται ότι πρόκειται για μια εξισορρόπηση προς τα αριστερά της κυβερνητικής πολιτικής, που επενδύει κυρίως στη θέσπιση κατασταλτικών-αστυνομικών μέτρων για την πάταξη της τρομοκρατίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Ολάντ-Βαλς, παρόλο που μιλούν για κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οικονομία, αποφεύγουν οποιαδήποτε ρητορική αντιπαράθεση, έστω και αψιμαχία, με το Βερολίνο, παρά το γεγονός ότι στην πράξη εγκαταλείπονται οι διαρθρωτικές αλλαγές και αυξάνεται η απόκλιση της Γαλλίας από το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Στους αντίποδες βρίσκεται ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ρέντσι, ο οποίος κάθε μέρα που περνά κλιμακώνει τη ρητορική του αντιπαράθεση τόσο με την Κομισιόν στις Βρυξέλλες όσο και με την καγκελαρία στο Βερολίνο, μια στάση την οποία οι Financial Times χθες ερμήνευσαν ως παρενέργεια της πτώσης της δημοτικότητάς του. Υλοποίησα τις μεταρρυθμίσεις που καθυστερούσαν οι προκάτοχοί μου αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος, τώρα ήλθε η ώρα να χαλαρώσει η λιτότητα για να έλθει η ανάπτυξη, στις παραπάνω γραμμές θα μπορούσαμε να συμπυκνώσουμε την επιχειρηματολογία του. Ετσι αν τον Νοέμβριο του 2014 ο νέος τότε επίτροπος Μοσκοβισί έπρεπε να ξαναδιαβάσει με ρήτρα ανάπτυξης τον προϋπολογισμό της Ιταλίας για το 2015 για να τον κρίνει ως σύννομο και να δώσει προθεσμία προσαρμογής μέχρι το 2017 στη Γαλλία, τώρα ή πρέπει να συγκρουσθεί μετωπικά με τους Ολάντ-Ρέντσι ή μαζί με τον προϊστάμενό του αντιπρόεδρο της Κομισιόν Ντομπρόφσκις να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν μέχρι να τους ανακαλέσουν στην τάξη ο Σόιμπλε και ο επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ, Βάιντμαν.
Αν δεν υπάρξει από τις Βρυξέλλες κόκκινη κάρτα για τον Ολάντ και απάντηση στον Ρέντσι, τότε εκ των πραγμάτων συρρικνώνονται τα περιθώρια παρέμβασης της Κομισιόν στις όποιες αποκλίσεις της κυβέρνησης Κόστα στην Πορτογαλία και της όποιας νέας κυβέρνησης ήθελε προκύψει στην Ισπανία χωρίς ή και μετά τη νέα εκλογική αναμέτρηση.
Με την αντίδραση κατά της Μέρκελ στο Προσφυγικό να κλιμακώνεται στη Γερμανία, εύλογα τίθεται το ερώτημα πότε η καγκελάριος θα πιεσθεί από τα δεξιά για να αντιδράσει στην παράβαση Ολάντ και στην ανταρσία Ρέντσι.
kapopoulos@pegasus.gr
