Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη- ΟΙ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΣΠΕΙΡΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΠΑΝΤΟΥ
Πρόκειται για νέες μορφές πολέμου, οι οποίες σήμερα είναι ορατές, και
που ο Samuel Huntington πρόβλεψε τη δεκαετία του '90 με τη μορφή της
Σύγκρουσης των Πολιτισμών και που καλλιεργούν ένα κλίμα ανασφάλειας και
φόβου σε όλο τον κόσμο, ιδιαιτέρως στη Δύση
Το πρόβλημα του φόβου και του τρόμου, που κυριαρχεί την επόμενη ημέρα
του πλήγματος στο Παρίσι, θα ενισχυθεί με καταστροφικές ίσως συνέπειες
για το μέλλον της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου, εάν υπάρξει δεύτερο
πλήγμα σε άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, όπως ήδη οι ισλαμιστές
προαναγγέλλουν
Το αναμενόμενο κτύπημα του Ισλαμικού Κράτους εσυνέβη στο κέντρο της Ευρώπης, στην πόλη του φωτός, φέρνοντας παντού το σκότος. Οι ισλαμιστές τρομοκράτες επέφεραν στο Παρίσι μια σειρά από τυφλά χτυπήματα με στόχο το μεγαλύτερο δυνατό κόστος σε ανθρώπινες ζωές, πράγμα που πέτυχαν, σκοτώνοντας πέραν των 150 αθώων και άοπλων πολιτών σε κατάμεστους χώρους της γαλλικής πρωτεύουσας. Εκείνο όμως που πέτυχαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και πολύ πιο αποτελεσματικά σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν να σπείρουν τον φόβο παντού.
Ο φόβος πλήττει τις δομές των δυτικών κρατών, όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά και ολόκληρη τη Δύση ως σύστημα οικονομίας και πολιτικής, που εκτείνεται από την ευρωπαϊκή ήπειρο στη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία, τη Ρωσία, την Κίνα και την Ιαπωνία και που επηρεάζει τόσο τις οικονομίες του δυτικού κόσμου, όσο και την πολιτική και την κοινωνική συγκρότηση των κρατών, στον βαθμό που η αλληλεξάρτηση μεταξύ οικονομίας, πολιτικής και κοινωνικών δομών είναι δεδομένη και εν πολλοίς εύθραυστη.
Το πλήγμα αυτό και ο φόβος που προκαλεί η ασύμμετρη απειλή της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, σε αντίθεση με τις συμβατικές μορφές απειλής και πολέμου, είναι πως είναι αόρατη και απρόβλεπτη, πράγμα που σημαίνει πως μπορεί να συμβεί χωρίς να είναι αναμενόμενη σε οποιοδήποτε τόπο και χρόνο, από οποιοδήποτε δρώντα, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν λαμβάνει το κόστος του θανάτου στο πλήγμα που επιφέρει, αφού είναι ο ίδιος αποφασισμένος να πεθάνει μαζί με τους εχθρούς και αντιπάλους του. Πρόκειται για νέες μορφές πολέμου, οι οποίες σήμερα είναι ορατές, και που ο Samuel Huntington πρόβλεψε τη δεκαετία του '90 με τη μορφή της Σύγκρουσης των Πολιτισμών, και που καλλιεργούν ένα κλίμα ανασφάλειας και φόβου σε όλο τον κόσμο, ιδιαιτέρως στη Δύση.
Πρέπει να υπογραμμίσει κανείς πως για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία ο δυτικός κόσμος, ο οποίος είναι η κυρίαρχη δομή του δυτικού συστήματος και ο οποίος αισθάνθηκε νικητής μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, βρίσκεται σε απόλυτο αδιέξοδο ως προς την αντιμετώπιση του τζιχαντιστικού φαινομένου, το οποίο καθοδηγείται από το κράτος των Τζιχαντιστών.
Αυτό εγκαθιδρύθηκε στη Συρία και το Ιράκ και απειλεί από εκεί, χρηματοδοτούμενο από τη μαύρη αγορά πετρελαίου που διοχετεύει μέσω Τουρκίας, με τη συμμετοχή και παρακρατικών δομών του τουρκικού κράτους, στη Δύση. Απεργάζονται την κατάρρευσή της, ενώ εξοπλίζονται από στρατόπεδα, τα οποία εγκατέλειψαν Ιρακινοί και Σύριοι στον πόλεμο μαζί τους, σε ορισμένες περιπτώσεις εφοδιάζονται και με οπλικά συστήματα που παραλαμβάνουν από στρατόπεδα Ιρακινών, τα οποία εγκαταλείπουν οι ίδιοι προσχωρώντας στους ισλαμιστές ή αρνούμενοι να τους αντιμετωπίσουν.
Το πρόβλημα του φόβου και του τρόμου που κυριαρχεί την επόμενη ημέρα του πλήγματος στο Παρίσι, θα ενισχυθεί με καταστροφικές ίσως συνέπειες για το μέλλον της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου, εάν υπάρξει δεύτερο πλήγμα σε άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, όπως ήδη οι ισλαμιστές προαναγγέλλουν. Πρέπει να σημειώσουμε πως μια από τις συνέπειες αυτής της τρομοκρατικής δράσης θα είναι και η περαιτέρω αποδυνάμωση της εσωτερικής συνοχής σε κοινωνικό και κυρίως πολιτικό επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών-μελών της, στον βαθμό που η κλιμάκωση και ενδυνάμωση της ξενοφοβίας θα οδηγήσει σε εσωτερικές συγκρούσεις με τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που βρίσκονται ήδη στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γαλλία.
Η ξενοφοβία θα κυριαρχήσει παντού, ενώ πιθανότατα τα σύνορα που συνδέουν τη Νότια Ευρώπη, από την Ελλάδα μέχρι το Βερολίνο, ιδιαιτέρως της Κροατίας, της Σλοβενίας, της Αυστρίας και της Ουγγαρίας θα κλείσουν, ενώ η ροή των μεταναστών, η οποία όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά ενδυναμώνεται, θα σταματά εγκαθιστάμενη στην ελλαδική επικράτεια. Το τελευταίο θα δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα στην ήδη ευρισκόμενη σε πολυεπίπεδη κρίση Ελλάδα.
Η απόπειρα των Ευρωπαίων και του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος επισκέπτεται τις επόμενες ημέρες την Άγκυρα, να πείσουν τους Τούρκους να κρατήσουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στο έδαφός τους, θα είναι αμφιβόλου αποτελέσματος και είναι γνωστό πως σε όποιο επίπεδο δεχθούν οι Τούρκοι να συμπράξουν με την Ευρώπη και την Ελλάδα, θα υπάρχει δυσανάλογο κόστος για τους Ευρωπαίους.
Η Κύπρος, δε, θα αποτελέσει, όπως ήδη είναι γνωστό, σε αυτά τα ενδεχόμενα, ένα απλό και ελάχιστο αντάλλαγμα. Επομένως η απειλή είναι η μεγαλύτερη που αντιμετώπισε η Δύση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στον βαθμό που ακόμη και η σύγκρουση με τη Σοβιετική Ένωση στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ήταν ορατή και διαπραγματεύσιμη, ενώ η σημερινή απειλή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τις δομές του δυτικού κόσμου, καθώς η διεκδίκηση των τζιχαντιστών αναφέρεται στην εξάλειψη του δυτικού πολιτισμού και την κατάργηση του δυτικού κράτους.
Παράλληλα, οι δυνατότητές τους είναι πολλαπλές και απροσδιόριστες, αφού οι λεγόμενοι μαχητές τους εμφανίζονται αιφνιδίως παντού, δεν είναι εντοπίσιμοι στον βαθμό που μπορεί να είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας μιας δυτικής πρωτεύουσας και δεν λαμβάνουν υπόψη τους το κόστος της ζωής τους. Επομένως διαθέτουν ένα υπερόπλο σε σχέση με τον δυτικό άνθρωπο, ο οποίος ζει και προστατεύει τη ζωή του, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιούν τα τεχνολογικά μέσα και επιτεύγματα του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού του 21ου αιώνα, υιοθετώντας σκοταδιστικές μεθόδους και αντιλήψεις που παραπέμπουν στον Μεσαίωνα.
Η Δύση και το σύγχρονο διεθνές σύστημα έχουν μόνο μια επιλογή. Να αντιδράσουν οικοδομώντας σύστημα συλλογικής ασφάλειας, δηλαδή κοινή άμυνα έναντι κοινού εχθρού και να συμπράξουν τούτη την ώρα, ιδιαίτερα οι Μεγάλες Δυνάμεις, ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα σε μια μεγάλη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία για την καταστροφή του τζιχαντιστικού κράτους στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ και την αποκατάσταση της νομιμότητας και του συστήματος ασφάλειας. Είναι η ευκαιρία που δίδεται στον διεθνή παράγοντα για επέμβαση τούτη την ώρα, καθώς η απειλή και ο κίνδυνος είναι κοινός για όλους, ανεξαρτήτως ιδεολογίας ή κοσμοθεωρητικής υπόστασης.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών, Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου
Το αναμενόμενο κτύπημα του Ισλαμικού Κράτους εσυνέβη στο κέντρο της Ευρώπης, στην πόλη του φωτός, φέρνοντας παντού το σκότος. Οι ισλαμιστές τρομοκράτες επέφεραν στο Παρίσι μια σειρά από τυφλά χτυπήματα με στόχο το μεγαλύτερο δυνατό κόστος σε ανθρώπινες ζωές, πράγμα που πέτυχαν, σκοτώνοντας πέραν των 150 αθώων και άοπλων πολιτών σε κατάμεστους χώρους της γαλλικής πρωτεύουσας. Εκείνο όμως που πέτυχαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και πολύ πιο αποτελεσματικά σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν να σπείρουν τον φόβο παντού.
Ο φόβος πλήττει τις δομές των δυτικών κρατών, όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά και ολόκληρη τη Δύση ως σύστημα οικονομίας και πολιτικής, που εκτείνεται από την ευρωπαϊκή ήπειρο στη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία, τη Ρωσία, την Κίνα και την Ιαπωνία και που επηρεάζει τόσο τις οικονομίες του δυτικού κόσμου, όσο και την πολιτική και την κοινωνική συγκρότηση των κρατών, στον βαθμό που η αλληλεξάρτηση μεταξύ οικονομίας, πολιτικής και κοινωνικών δομών είναι δεδομένη και εν πολλοίς εύθραυστη.
Το πλήγμα αυτό και ο φόβος που προκαλεί η ασύμμετρη απειλή της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, σε αντίθεση με τις συμβατικές μορφές απειλής και πολέμου, είναι πως είναι αόρατη και απρόβλεπτη, πράγμα που σημαίνει πως μπορεί να συμβεί χωρίς να είναι αναμενόμενη σε οποιοδήποτε τόπο και χρόνο, από οποιοδήποτε δρώντα, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν λαμβάνει το κόστος του θανάτου στο πλήγμα που επιφέρει, αφού είναι ο ίδιος αποφασισμένος να πεθάνει μαζί με τους εχθρούς και αντιπάλους του. Πρόκειται για νέες μορφές πολέμου, οι οποίες σήμερα είναι ορατές, και που ο Samuel Huntington πρόβλεψε τη δεκαετία του '90 με τη μορφή της Σύγκρουσης των Πολιτισμών, και που καλλιεργούν ένα κλίμα ανασφάλειας και φόβου σε όλο τον κόσμο, ιδιαιτέρως στη Δύση.
Πρέπει να υπογραμμίσει κανείς πως για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία ο δυτικός κόσμος, ο οποίος είναι η κυρίαρχη δομή του δυτικού συστήματος και ο οποίος αισθάνθηκε νικητής μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, βρίσκεται σε απόλυτο αδιέξοδο ως προς την αντιμετώπιση του τζιχαντιστικού φαινομένου, το οποίο καθοδηγείται από το κράτος των Τζιχαντιστών.
Αυτό εγκαθιδρύθηκε στη Συρία και το Ιράκ και απειλεί από εκεί, χρηματοδοτούμενο από τη μαύρη αγορά πετρελαίου που διοχετεύει μέσω Τουρκίας, με τη συμμετοχή και παρακρατικών δομών του τουρκικού κράτους, στη Δύση. Απεργάζονται την κατάρρευσή της, ενώ εξοπλίζονται από στρατόπεδα, τα οποία εγκατέλειψαν Ιρακινοί και Σύριοι στον πόλεμο μαζί τους, σε ορισμένες περιπτώσεις εφοδιάζονται και με οπλικά συστήματα που παραλαμβάνουν από στρατόπεδα Ιρακινών, τα οποία εγκαταλείπουν οι ίδιοι προσχωρώντας στους ισλαμιστές ή αρνούμενοι να τους αντιμετωπίσουν.
Το πρόβλημα του φόβου και του τρόμου που κυριαρχεί την επόμενη ημέρα του πλήγματος στο Παρίσι, θα ενισχυθεί με καταστροφικές ίσως συνέπειες για το μέλλον της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου, εάν υπάρξει δεύτερο πλήγμα σε άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, όπως ήδη οι ισλαμιστές προαναγγέλλουν. Πρέπει να σημειώσουμε πως μια από τις συνέπειες αυτής της τρομοκρατικής δράσης θα είναι και η περαιτέρω αποδυνάμωση της εσωτερικής συνοχής σε κοινωνικό και κυρίως πολιτικό επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών-μελών της, στον βαθμό που η κλιμάκωση και ενδυνάμωση της ξενοφοβίας θα οδηγήσει σε εσωτερικές συγκρούσεις με τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που βρίσκονται ήδη στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γαλλία.
Η ξενοφοβία θα κυριαρχήσει παντού, ενώ πιθανότατα τα σύνορα που συνδέουν τη Νότια Ευρώπη, από την Ελλάδα μέχρι το Βερολίνο, ιδιαιτέρως της Κροατίας, της Σλοβενίας, της Αυστρίας και της Ουγγαρίας θα κλείσουν, ενώ η ροή των μεταναστών, η οποία όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά ενδυναμώνεται, θα σταματά εγκαθιστάμενη στην ελλαδική επικράτεια. Το τελευταίο θα δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα στην ήδη ευρισκόμενη σε πολυεπίπεδη κρίση Ελλάδα.
Η απόπειρα των Ευρωπαίων και του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος επισκέπτεται τις επόμενες ημέρες την Άγκυρα, να πείσουν τους Τούρκους να κρατήσουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στο έδαφός τους, θα είναι αμφιβόλου αποτελέσματος και είναι γνωστό πως σε όποιο επίπεδο δεχθούν οι Τούρκοι να συμπράξουν με την Ευρώπη και την Ελλάδα, θα υπάρχει δυσανάλογο κόστος για τους Ευρωπαίους.
Η Κύπρος, δε, θα αποτελέσει, όπως ήδη είναι γνωστό, σε αυτά τα ενδεχόμενα, ένα απλό και ελάχιστο αντάλλαγμα. Επομένως η απειλή είναι η μεγαλύτερη που αντιμετώπισε η Δύση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στον βαθμό που ακόμη και η σύγκρουση με τη Σοβιετική Ένωση στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ήταν ορατή και διαπραγματεύσιμη, ενώ η σημερινή απειλή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τις δομές του δυτικού κόσμου, καθώς η διεκδίκηση των τζιχαντιστών αναφέρεται στην εξάλειψη του δυτικού πολιτισμού και την κατάργηση του δυτικού κράτους.
Παράλληλα, οι δυνατότητές τους είναι πολλαπλές και απροσδιόριστες, αφού οι λεγόμενοι μαχητές τους εμφανίζονται αιφνιδίως παντού, δεν είναι εντοπίσιμοι στον βαθμό που μπορεί να είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας μιας δυτικής πρωτεύουσας και δεν λαμβάνουν υπόψη τους το κόστος της ζωής τους. Επομένως διαθέτουν ένα υπερόπλο σε σχέση με τον δυτικό άνθρωπο, ο οποίος ζει και προστατεύει τη ζωή του, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιούν τα τεχνολογικά μέσα και επιτεύγματα του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού του 21ου αιώνα, υιοθετώντας σκοταδιστικές μεθόδους και αντιλήψεις που παραπέμπουν στον Μεσαίωνα.
Η Δύση και το σύγχρονο διεθνές σύστημα έχουν μόνο μια επιλογή. Να αντιδράσουν οικοδομώντας σύστημα συλλογικής ασφάλειας, δηλαδή κοινή άμυνα έναντι κοινού εχθρού και να συμπράξουν τούτη την ώρα, ιδιαίτερα οι Μεγάλες Δυνάμεις, ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα σε μια μεγάλη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία για την καταστροφή του τζιχαντιστικού κράτους στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ και την αποκατάσταση της νομιμότητας και του συστήματος ασφάλειας. Είναι η ευκαιρία που δίδεται στον διεθνή παράγοντα για επέμβαση τούτη την ώρα, καθώς η απειλή και ο κίνδυνος είναι κοινός για όλους, ανεξαρτήτως ιδεολογίας ή κοσμοθεωρητικής υπόστασης.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών, Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου
