Φυσικά, ο Ερντογάν δεν πρόκειται να φοβηθεί ή να αλλάξει τακτική τα τελευταία 24ωρα, πολύ περισσότερο καθώς οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο στόχος του είναι εξαιρετικά δύσκολος, αλλά όχι ανέφικτος.
Συγκεκριμένα, όλα τα προγνωστικά της τελευταίας εβδομάδας (πλην ενός, που δίνει στο ΑΚΡ ποσοστό πάνω από 47% και αυτοδυναμία), συγκλίνουν στα εξής συμπεράσματα: Το κυβερνών κόμμα ναι μεν ενισχύεται, όχι όμως σε βαθμό που θα του επιτρέψει να σχηματίσει μόνο του κυβέρνηση -κυρίως, επειδή το αριστερό φιλοκουρδικό HDP διατηρεί τις δυνάμεις του, παρά το κύμα τρομοκρατίας και διώξεων, την αναζωπύρωση των μαχών με το ΡΚΚ και την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί σε πολλές επαρχίες της τουρκικής Ανατολίας. Έτσι, σύμφωνα με τις περισότερες αναλύσεις, η μάχη φαίνεται πως θα κριθεί σε τρεις «λεπτομέρειες».
Πρώτον, στην προσέλευση στις κάλπες, η οποία είναι πιθανό να σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ και να πλησιάσει ή ακόμη και να ξεπεράσει το 90%, έναντι του 83,9% τον Ιούνιο. Αν και όλα τα κόμματα θεωρούν ότι η μαζική συμμετοχή θα τα ευνοήσει, πρόκειται για ένα αστάθμητο παράγοντα ο οποίος είναι σε θέση να ανατρέψει τις προβλέψεις. Δεύτερον, στην ψήφο των νέων και κυρίως των δύο περίπου εκατομμυρίων φοιτητών και σπουδαστών που υπακούουν στους δικούς τους «νόμους». Και τρίτον, στις διαρροές που θα έχει το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ), που ουσιαστικά είναι η «ομπρέλα» των γνωστών Γκρίζων Λύκων.
Μάλιστα, ακόμη κι αν τελικώς το ΑΚΡ δεν κατορθώσει να ανακτήσει την αυτοδυναμία του, θεωρείται πολύ πιθανό να συνάψει μετεκλογική κυβερνητική συμμαχία με το MHP, έχοντας ήδη προετοιμάσει το έδαφος από τώρα. Βεβαίως, ο τελευταίος λόγος ανήκει στις κάλπες, που συνηθίζουν να... εκπλήττουν τους πάντες και θα διαμορφώσουν τους νέους πολιτικούς συσχετισμούς. Το ερώτημα είναι εάν ο Ερντογάν είναι διατεθειμένος να τους αποδεχθεί, εφόσον δεν τον εξυπηρετούν...
ΗΜΕΡΗΣΙΑ