Σε αυτό το περιβάλλον κλιμακούμενης και ασύμμετρης αστάθειας – που θα μπορούσε να επιταθεί από μια κρίση της εξασθενημένης τουρκικής οικονομίας– η χώρα μας οφείλει να έχει τα μάτια της ορθάνοιχτα, κάνοντας ιδιαίτερα προσεκτικά βήματα.
Όταν η μεγαλύτερη εφημερίδα της Τουρκίας, η αντιπολιτευόμενη «Χουριέτ», διαπιστώνει ανήσυχη πως η –άλλοτε ευρωπαΐζουσα– Τουρκία μετατρέπεται σταδιακά σε καθαρά μεσανατολική χώρα, με την πρωτεύουσά της να θυμίζει Βαγδάτη και Δαμασκό, τότε κι εμείς θα πρέπει να έχουμε διπλά τον νου μας.
Το κοκτέιλ διμερών προβλημάτων είναι βασικά το ίδιο (διεκδικήσεις στο Αιγαίο, Θράκη, Κύπρος) αλλά εμπλουτισμένο με εκρηκτικά υλικά, όπως η μετανάστευση και η θεμελιακή εσωτερική διαμάχη στην Τουρκία για τη μορφή της λύσης του Κουρδικού.
Δεν είναι σίγουρο αν το τουρκικό κατεστημένο θα επιχειρήσει κι αυτή τη φορά να εξάγει τα προβλήματά του προς δυσμάς, κατά την κλασική συνταγή. Ακόμη όμως κι αν δεν έχει τέτοια πρόθεση, τόσο η Ελλάδα, όσο και η Ευρώπη καλό θα είναι να μην πιαστούν αδιάβαστοι αν –ο μη γένοιτο– ανοίξει ξαφνικά μια «μαύρη τρύπα» στα νοτιοανατολικά σύνορα της ΕΕ. Από το 1923 και μετά κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο. Να όμως που η αναδιάταξη της Μέσης Ανατολής που επιχειρούν οι Μεγάλες Δυνάμεις αναγέννησε εκ της τέφρας του το Ανατολικό Ζήτημα.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
