By Αλέξανδρος Ασωνίτης
Θα χρεωκοπήσει τελικά η Ελλάδα ή μήπως θα χρεωκοπήσει πολλαπλώς η
Ευρώπη, αν ωθήσει σε χρεωκοπία την Ελλάδα; Το θέμα-ερώτημα δεν είναι
μόνο οικονομικής φύσεως, παρά την αδιάκοπη καταστροφολογία και τον
πολυετή ορυμαγδό χυδαίων και προβλητικών εναντίον μας δηλώσεων, σε
συνδυασμό με την ένοχη συμπαράσταση των εγχώριων μνημονιακών κομμάτων.Το θέμα είναι πολύ πιο πολύπλοκο, και άπτεται της ουσιαστικής
υποστάσεως της Ευρώπης, του σκληρού πυρήνα της υπάρξέως της. Θα
αναπτύξω, εν τάχει, γιατί δεν είναι εύκολο να χρεωκοπήσει η Ελλάδα,
διασώζοντας, έτσι, και την Ευρώπη, υπό την σημερινή της μορφή. Εκτός αν η
τελευταία επιχειρήσει, ωθώντας την Ελλάδα σε χρεωκοπία, ένα μοναδικό
στην παγκόσμιο ιστορία τεράστιο άλμα, αλλάζοντας ψυχικό και πολιτιστικό
υπόστρωμα και υποκαθιστώντας το, με τι; Με τις αγορές και το ευρώ;
Δικό τους θέμα. Με τον καθολικισμό, τον προτεσταντισμό, την φεουδαρχία,
την μοναρχία, τον μαρξισμό, τον ναζισμό, τον φασισμό, τον φρανκισμό, τον
ιμπεριαλισμό, τις γενοκτονίες και εθνοκτονίες ανά τον πλανήτη; Ποιο
δημοκρατικό πολιτικό σύστημα επινόησαν κι εφάρμοσαν τόσους αιώνες; Πάλι
δικό τους θέμα. Μέχρι κι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι ρωμαϊκής
προέλευσεως
Δεν μπορούν, λοιπόν, να ωθήσουν την Ελλάδα στην χρεωκοπία λόγω του
πιο καθαρόαιμου ενστίκτου αυτοσυντήρησης, λόγω των τεράστιων συμφερόντων
τους και λόγω της συνεχούς εις βάρος μας αισχροκέρδειας. Και
συγκεκριμένα, επειδή:
Α) Δεν θα πάρουν ποτέ πίσω τα χρήματά τους, κι αυτό είναι
ανυπόφορο για κοινωνίες, όπως οι Δυτικές, στις οποίες το χρήμα αποτελεί
την μόνη αυταξία, την μόνη αξιακή και υπαρξιακή τους ασπίδα. Θα
πρόκειται για τεράστια ήττα που θα αδυνατούν να χειρισθούν ψυχολογικώς,
πρωτίστως.
Β) Αδυνατούν να ελέγξουν και να τιθασεύσουν τις καταστροφικές,
για το ευρώ, την ΕΕ και τις χώρες τους, συνέπειες που θα έχει μια τέτοια
ενέργειά τους.
Γ) Γεωστρατηγικώς θα χάσουν την Ελλάδα οριστικά, ή τουλάχιστον
για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, όταν η κατάσταση στον πλανήτη, και ειδικά
στην Μέση Ανατολή, είναι περισσότερο από έκρυθμη.
Δ) Θα χάσουν έναν απ’ τους καλύτερους πελάτες τους όπλων, μέσω
της προμήθειας των οποίων διαφθείρουν, με συνεχείς δωροδοκίες, την
πολιτική ζωή και τους πολιτικούς, ελέγχοντας και «υποδουλώνοντας» την
χώρα και την άμυνά της. Μόνο όμως μια κυβέρνηση επίσημων δωσίλογων θα
ξαναπάρει γαλλικά, γερμανικά, ολλανδικά, ιταλικά κλπ όπλα. Θα πρόκειται
για κήρυξη πολέμου, αυτό σημαίνει η ώθηση σε χρεωκοπία, και η κήρυξη
πολέμου μεταβάλλει κάθε συσχετισμό δυνάμεων.
Ε) Η Ελλάδα, πολιτιστικά, ψυχικά, ψυχολογικά, ιστορικά, πολιτικά,
δεν έχει για την Ευρώπη την υπόσταση της Γιουγκοσλαβίας, π.χ., ώστε να
μπορεί να την διαλύσει χωρίς ψυχολογικό κόστος. Το ποίημα του μακαρίτη
Γκύντερ Γκρας: «Η ντροπή της Ευρώπης» αυτό ακριβώς εκφράζει και γι’ αυτό
ακριβώς αμφισβητήθηκε η πατρότητά του από την «σοβαρή» και «έγκυρη»
“Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε” και από εγχώρια φερέφωνά τους που όσο ταλέντο
τους λείπει, τόσο θράσος έχουν. Οι γελοίοι, βέβαια, έχουν ένα σοβαρότατο
πλεονέκτημα: δεν φοβούνται την γελοιοποίησή τους, την απολαμβάνουν,
τους αναζωογονεί.
ΣΤ) Οι εντόπιοι υπηρέτες των συμφερόντων τους θα έχουν πια ελάχιστη επιρροή στην κοινωνία.
Ζ) Θα καταστρέψουν την εγχώρια, φιλική τους, αστική τάξη.
Η) Σε ό,τι ποσοστό αντιστοιχεί, θα χάσουν τις εξαγωγές τους,
δηλαδή με δική τους υπαιτιότητα θα χαθούν στις χώρες τους θέσεις
εργασίας και χρήματα: πόσα αυτοκίνητα εισάγουμε τον χρόνο, πόσες
συσκευές, μηχανήματα, προϊόντα κλπ
Θ) Θα πληγεί δια παντός η εικόνα κι ο πολιτισμός της Ευρώπης. Ειδικά, αν συμβούν περιστατικά τύπου Αργεντινής.
Ι) Είναι έτοιμη η Ευρώπη να αντιμετωπίσει μια κοινωνική
αναταραχή-εξέγερση που θα ξεκινήσει απ’ την χρεωκοπημένη Ελλάδα και θα
μεταδοθεί σε όλες τις χρεωμένες χώρες αλλά και στις αμέριμνες βόρειες,
με την σχεδόν μόνιμη πολιτική νάρκη τους που όμως δεν τους εμπόδισε να
συμμαχήσουν με τον Χίτλερ; Καθόλου συμπτωματικώς, ο Άξονας των χωρών
εναντίον μας είναι εν πολλοίς ο χιτλερικός Άξονας, από την κεντρική
Ευρώπη και πάνω: Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία –απαιτεί
ιδιαίτερη προσοχή η στάση της Φινλανδίας. Σύμμαχοι, λοιπόν, με τον
Χίτλερ, σύμμαχοι επί Ευρώ. Καθόλου συμπτωματικώς, η Κριστίν Λαγκάρντ
είναι συνεπώνυμη με τον διαβόητο Πωλ ντε Λαγκάρντ, θεωρητικό του
πρωτοναζισμού και ίνδαλμα των χιτλερικών.
Κ) Είναι έτοιμη η Ευρώπη, οι λαοί της Ευρώπης, να αποδεχθούν ότι οι ίδιοι κατέστρεψαν την Ελλάδα;
Η απάντηση είναι:
Ναι, αν έχουν αποφασίσει να αναμετρηθούν με την ύπαρξή τους
και να δώσουν τέλος στην ψυχολογική-πολιτισμική εξάρτησή τους από την
Ελλάδα, τον Πατέρα τους, τον ουσιώδη Ξένο που τους προκαλεί ισόποσα
συναισθήματα έλξης και απώθησης, ευγνωμοσύνης και μνησικακίας, κατά την
πιο πρωτόλεια ψυχαναλυτική ερμηνεία. Αλλά, αν έχουν αποφασίσει αυτή την
αναμέτρηση, θα πρέπει αργά ή γρήγορα να εγκαταλείψουν και ο,τιδήποτε
είναι ελληνικό και το χρησιμοποιούν. Ν’ αδειάσουν τα μουσεία τους
δηλαδή, συμβολικά και κυριολεκτικά. Εκτός, αν θέλουν να κερδίσουν την
ψευδαίσθηση ότι απεξαρτήθηκαν απ’ το οιδιπόδειο που μόνοι τους επέλεξαν:
ας ήταν, λοιπόν, πολιτιστικά και ψυχικά αυτάρκεις, σαν και μας: «Η
Ελλάδα είναι η επαρχία μας της Αχαίας», γράφει ο Λάβκραφτ (Επιστολές, σ.
146, μετφ. Β. Καλλιπολίτης, εκδ. Αίολος) και ο Νίτσε (Το λυκόφως των
ειδώλων, σ. 51, μετφ. Ζήσης Σαρίκας, Εκδοτική Θεσσαλινίκης) γράφει,
μιλώντας για λογοτεχνικές επιρροές, ότι ουσιαστικός πρόγονός τους είναι
οι Ρωμαίοι όχι η Ελλάδα: «Στους Έλληνες δεν οφείλω καθόλου τέτοιες
ισχυρές εντυπώσεις…δεν μπορούν να είναι για μας ό,τι οι Ρωμαίοι» Άρα,
είμαστε ακόμα στην Ρωμαϊκή εποχή, δηλαδή στην (μεταφορική) υποδούλωσή
μας και στους διωγμούς των ελλήνων φιλοσόφων από την Ρώμη. Αποδεκτό. Με
τις αλλεπάλληλες χυδαιότητες και τις προσβολές οι σημερινοί Ευρωπαίοι
ξαναβγάζουν τα απωθημένα τους, ξορκίζουν την εξάρτησή τους από την
Ελλάδα, μας ξαναλένε Γραικύλους. Θεμιτό, θεμιτότατο. Θα βγάλουμε κι
εμείς τα δικά μας πολιτικά, όχι ψυχολογικά-πολιτιστικά, απωθημένα
κάποτε, έτσι ορίζουν οι ανθρώπινοι νόμοι και η φύση.
Η απάντηση είναι:
Όχι, σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Αλλά πρέπει να λάβουμε υπ’
όψιν και την μετάλλαξη του ανθρώπου και δη των σύγχρονων Ευρωπαίων σε
οικονομικά υποκείμενα, με σημαία τους την κενόσπουδη αλαζονεία του
ουσιωδώς απολίτιστου που χαρακτηρίζει το νέο αυτό είδος: οι διαβόητοι
οικονομολόγοι, που μας απειλούν καθημερινώς από παντού, είναι οι
πρόσκοποί τους και το ασφαλέστερο δείγμα. Βέβαια το ανθρώπινο είδος
είναι ικανό για όλα, αλλά το υποείδος: «σημερινός Ευρωπαίος» σε τι βαθμό
είναι -και μέχρι πού μπορεί να φτάσει τον αυτοεξευτελισμό του; Ίδωμεν.
Μια ελληνική χρεωκοπία-καταστροφή έχει κι άλλη μια επικίνδυνη
παράμετρο για τους Ευρωπαίους, καθώς κι ένα αντίστοιχο-αναντίστοιχο
ιστορικό προηγούμενο:
Ο κίνδυνος είναι, μετά την ώθησή μας σε καταστροφή, να αναδυθεί
ένα ελληνικό κράτος τύπου Ισραήλ (θα ‘χουν και τον ίδιο θύτη-μοχλό, την
Γερμανία), το οποίο να ανδρωθεί από τα ερείπιά του, να πάψει να είναι
δουλικό και να διεκδικήσει με κάθε τρόπο ό,τι του ανήκει, και δεν εννοώ
γεωγραφικές διεκδικήσεις. Εννοώ να διεκδικήσει την Ιστορία του, την θέση
που δικαιούται στον Κόσμο και στην Ιστορία και προοπτικώς να γίνει
αυτόνομο και αυτοδύναμο, κατά το μέγιστο δυνατόν. Εννοώ να ξεσπάσει,
λόγω της χρεωκοπίας, και να ολοκληρωθεί μια νέα Ελληνική Επανάσταση,
συνέχεια αυτής του 1821. Είναι έτοιμη η Ευρώπη να αντιμετωπίσει ένα νέο
Ελληνικό κράτος που θα έχει αποκτήσει την αληθινή, ιστορική ταυτότητά
του και θα έχει αποκόψει κάθε του προηγούμενη εξάρτηση; Εϊναι έτοιμη να
έχει ένα νέο Ισραήλ μέσα στα ευρωπαϊκά όρια; Σ’ αυτό χρωστάνε την
θρησκεία τους, σε μας τον πολιτισμό τους. Οι αλλοιώσεις και οι
παραμορφώσεις είναι δικά τους επιτεύγματα όλα.
Τις οφειλές τους διατύπωνε επίσημα σε κείμενά του ο Τσώρτσιλ που,
από πολλές απόψεις, είναι ο προπομπός τους: «χτύπησε» την Ελλάδα,
εκμεταλλευόμενος τις συνθήκες και την εύλογη, λόγω της Μικρασιατικής καταστροφής,
ελληνική κομμουνιστική έκρηξη και έθεσε την Ελλάδα, δέσμια, εντός
ενός ευρωπαϊκού ασφυκτικού κλοιού, χρεωκοπώντας την, με τον εμφύλιο,
πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, ιστορικά.
Το αντίστοχο-αναντίστοιχο προηγούμενο είναι η στάση των
Ευρωπαίων τόσο στην Μικρασιατική καταστροφή, όσο και στο Κυπριακό:
Επέφερε η στάση τους κάποια αλλαγή στην Ελλάδα, όπως αυτή που περιγράφω;
Όχι, κατά κανέναν τρόπο. Αλλά και στις δύο περιπτώσεις υποστήριξαν μια
τρίτη χώρα έναντι της Ελλάδας, εξασφαλίζοντας αγορές, προσβάσεις,
επιρροή κλπ, ενώ ταυτόχρονα η ακμάζουσα τότε κομμουνιστική θεωρία
απορροφούσε την ελληνική αντίδραση, προβάλλοντας σαν εναλλακτική λύση,
πρότυπο. Στην σημερινή περίπτωση δεν ισχύουν κανένα απ’ τα δύο, άρα
εμείς μόνοι θα υποστούμε χωρίς αυταπάτες την καταστροφή και την
ταπείνωση μας.
Όμως στην νομοτελειακή πορεία ανάταξης και οικονομικής
εκμετάλλευσης των όποιων πηγών μας, το πλέον πιθανόν είναι να αναθέσουμε
την έρευνα κι εκμετάλλευση ενδεχόμενων κοιτασμάτων της ΑΟΖ μας, π.χ.,
σε ισραηλινές, ρώσικες, κινέζικες, γιαπωνέζικες ή αμερικάνικες εταιρείες
(μόνο σε περίπτωση σαφούς και πολλαπλού συμφέροντός μας, θα ξεπερασθεί ο
ψυχικός αντιαμερικανισμός απ’ το 1974 και μετά) παρακάμπτοντας την
Ευρώπη που θα θεωρηθεί εχθρός για δύο τουλάχιστον γενιές Ελλήνων. Είναι
έτοιμοι να βγούν με ελληνική απόφαση έξω από το τεράστιο
γεωστρατηγικό-οικονομικό παιχνίδι της ανατολικής Μεσογείου ή θέλουν να
μας βγάλουν εκείνοι έξω με την χρεωκοπία; Ξέρουν, εν τέλει, πού μας
πατάνε, στο κεφάλι ή στην ουρά; Τότε βέβαια θα διεκδικήσουμε, με πολύ
μεγαλύτερη ένταση, τις γερμανικές παλινορθώσεις, αποζημιώσεις, το
δάνειο, τις κλεμμένες αρχαιότητες κλπ.
Είναι έτοιμοι για όλα αυτά οι Ευρωπαίοι, για την πιθανότητα να
συμβεί ένα, μερικά ή όλα αυτά; Θα είναι αληθινά γενναίοι, για πρώτη φορά
στην ιστορία τους. Όσο για μάς, υπάρχουμε χιλιάδες χρόνια για να μας
τρομάζουν «των Γερμανών τα βόλια και των Σκόμπυ η νέα διαταγή». Εμείς,
όπως αποδεικνύει η Ιστορία, θα υπάρχουμε για πάντα. Αυτοί;
ΥΓ: σε πρώτη μορφή το άρθρο είχε δημοσιευθεί προ διετίας περίπου στο περιοδικό: Πολίτες
