Βρετανική περιπλοκή

Ο σχεδιασμός του πρωθυπουργού της Βρετανίας Κάμερον ήταν απλός έως επικίνδυνα απλοϊκός: Υπερφαλαγγίζω τον Φάρατζ και το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου UKIP, που ήλθε πρώτος στις ευρωεκλογές του 2014, με τη δέσμευση για δημοψήφισμα και μετά τα βρίσκω με τη Μέρκελ και με κάποιες παραχωρήσεις ζητώ από τους συμπολίτες μου να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ! Ενα σενάριο πολύ καλό για να είναι αληθινό.Χθες ο ένοικος της Ντάουνινγκ Στριτ δεσμεύθηκε επίσημα για το δημοψήφισμα την ώρα που από την Ισπανία μέχρι την Πολωνία ανοίγουν συνεχώς μέτωπα για το Βερολίνο, με την όποια παραχώρηση προς το Λονδίνο να συνιστά εκ των πραγμάτων προηγούμενο που να επηρεάζει και τις διαπραγματεύσεις και τις ενδοευρωπαϊκές ισορροπίες. Ο Κάμερον ζητά ειδική μεταχείριση για τη χώρα του αλλά δεν είναι ο μόνος: Ειδική μεταχείριση ζήτησε και πήρε η Ιταλία του Ρέντσι όταν το δημοσιονομικό της έλλειμμα διαβάσθηκε ως σύννομο με το Δημοσιονομικό Σύμφωνο χάρη στον συνυπολογισμό ρήτρας ανάπτυξης, ειδική μεταχείριση ζήτησε η παραβατική Γαλλία που πήρε παράταση μέχρι το 2017 για να συρρικνώσει το έλλειμμα στο πλαφόν του 3%.

Ειδική μεταχείριση θα ζητήσουν αργά ή γρήγορα όλες οι χώρες-μέλη που έχουν ως προτεραιότητα την εθνική κυριαρχία και θα σπεύσουν να κατοχυρώσουν-διασφαλίσουν ως αναμενόμενη συμμετρική αντίστιξη της εμβάθυνσης της Ευρωζώνης με οικονομική-δημοσιο-νομική διακυβέρνηση όπως προβλέπει η πρόταση Μέρκελ-Ολάντ που ήδη απεστάλη στον Γιούνκερ: Ο,τι δοθεί στον Κάμερον θα νομιμοποιήσει αργά ή γρήγορα παρόμοια ή ανάλογα αιτήματα από τη Σουηδία και τη Δανία, αλλά κυρίως από την Πολωνία και την Τσεχία. 

Με άλλα λόγια το Brexit, σε αντίθεση με το Grexit που ήταν εργαλείο εκφοβισμού της Αθήνας, αναδεικνύει τις επιλογές Κάμερον ως επιπλέον παράγοντα περιπλοκής ενός ήδη αποσταθεροποιημένου τοπίου στην ΕΕ-Ευρωζώνη. Σήμερα τίποτε δεν είναι δεδομένο, καθώς και οι πιο ανώδυνες επί της ουσίας παραχωρήσεις που θα ήθελε να κάνει ο Κάμερον ενθαρρύνουν διεκδικήσεις από κυβερνήσεις που πιέζονται είτε για περιφρούρηση των κοινωνικών κεκτημένων, όπως στην Ιταλία και την Ισπανία, είτε προς την κατεύθυνση περιφρούρησης της εθνικής ανεξαρτησίας, όπως στην Πολωνία και την Τσεχία.Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας δημιούργησε ένα αδιέξοδο στο οποίο εγκλωβίσθηκε ο ίδιος και η χώρα του, «έβαψε τον εαυτό του σε μια γωνία» («he painted himself to a corner») όπως λέει το γνωστό αγγλικό ευφυολόγημα.
kapopoulos@pegasus.gr

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ