19 Μαρτίου 2015

Ερήμην του Ισραήλ;

http://www.unitedliberty.org/files/images/ObamaIran.jpg
Το εκλογικό αποτέλεσμα στο Ισραήλ δείχνει μια ακόμη θητεία Νετανιάχου και μια διετία σκληρής αντιπαράθεσης με τον Ομπάμα. Οι ΗΠΑ προχωρούν ήδη στη Μέση Ανατολή ερήμην του Ισραήλ, με ορατό πλέον το ενδεχόμενο να προχωρήσουν και εναντίον του. Επόμενος σταθμός το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου θα κατατεθεί η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης μόλις αυτή ολοκληρωθεί.Μια κίνηση-πρωτοβουλία του Λευκού Οίκου, που θέλει με αυτό τον τρόπο να φέρει τους Ρεπουμπλικάνους απέναντι στη διεθνή κοινότητα, μια κίνηση που θα πολλαπλασιάσει το κόστος της ανταρσίας του Νετανιάχου. Ο δρόμος είναι ολισθηρός και επικίνδυνος, καθώς υποθηκεύει τον σκληρό πυρήνα της συμμαχίας ΗΠΑ-Ισραήλ που ήθελε το εβραϊκό κράτος σε στρατηγική εναρμόνιση με τα στρατηγικά συμφέροντα της Δύσης στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Σήμερα ο Νετανιάχου δίπλα στους Ερντογάν, Νταβούτογλου, αλλά και τη βασιλική δυναστεία των Σαούντ, αποτελεί μια ετερόκλητη συσπείρωση των δυσαρε-στημένων για την προσέγγιση Ουάσιγκτον-Τεχεράνης που εξ αντικειμένου συνθέτουν μια στρατηγική παρενόχληση στην πολιτική Ομπάμα για προσέγγιση με το Ιράν και τους σιίτες συμμάχους του στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Λίγο πριν από τις εκλογές ο Νετανιάχου μίλησε από το βήμα του Κογκρέσου ως ακραίος Ρεπουμπλικάνος κατά του Λευκού Οίκου, προχθές μέλος της δυναστείας Σαούντ απείλησε ότι το Ριάντ θα προσπαθήσει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, και χθες ο Νταβούτογλου είπε ότι η συμμετοχή του Ασαντ στη διαπραγμάτευση του μέλλοντος της Συρίας που προτείνει ο Κέρι είναι σαν να σε προτρέπουν σε θερμή χειραψία με τον Χίτλερ.

Οταν το 1971-72 οι Νίξον-Κίσινγκερ προχωρούσαν στην προσέγγιση με την Κίνα του Μάο, το πανίσχυρο λόμπι της Ταϊβάν στην Ουάσιγκτον, αφού έκανε ό,τι μπορούσε για να βραχυκυκλώσει την ιστορική συμφιλίωση, προσαρμόστηκε στη νέα πραγματικότητα, καθώς η ασφάλεια της Ταιπέχ ήταν συνάρτηση των σχέσεων εμπιστοσύνης και συνεργασίας της χώρας με τις ΗΠΑ. Σε διαφορετικό βαθμό, το ίδιο ισχύει και σήμερα πρώτα για το Ισραήλ και στη συνέχεια για τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία. Παρά το πλήρες πυρηνικό οπλοστάσιό του, το Ισραήλ ξέρει ότι η αξιοπιστία και η ισχύς στην ευρύτερη περιοχή είναι συνάρτηση της στενής συνεργασίας με τις ΗΠΑ. Τέλος η σταθερότητα στη Σαουδική Αραβία και ο έλεγχος των εξελίξεων στο Κουρδικό από την Τουρκία προβάλλουν ασύμβατες με μια σύγκρουση διαρκείας με τις ΗΠΑ.
kapopoulos@pegasus.gr-

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ