..Τα πρώτα νομοσχέδια
που φέρνει η κυβέρνηση της εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας στη Βουλή
(απαγόρευση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, ρύθμιση των οφειλών σε
100 δόσεις χωρίς αστερίσκους και μια πρώτη αποκατάσταση των εργασιακών
σχέσεων) δείχνουν τη θέλησή της να κινηθεί ντε φάκτο
εκτός των μνημονιακών υπαγορεύσεων, των εφαρμοστικών νόμων και των
προβλέψεων του e-mail Χαρδούβελη, ώσπου να μπορεί να κινηθεί εναντίον
τους και ντε γιούρε. Κι αυτό ακριβώς είναι που τρελαίνει τους ιμπεριαλιστές της πλουτοκρατικής Γερμανίας.
Οι οποίοι ετοιμάζονται να υψώσουν μπροστά στις ελληνικές προτάσεις ένα τείχος. Ενα Τείχος του Αίσχους. Διότι τι άλλο από αίσχος είναι μια πολιτική λιτότητας (δηλαδή αφαίμαξης υπέρ των πλουσίων) που οδηγεί τους πολλούς στις αυτοκτονίες, στην πείνα των παιδιών και στον γενικό ζόφο; Βεβαίως είναι ένα αίσχος με ισχύ. Και αυτήν του την ισχύ είναι που θέλει να επιδείξει στους πολίτες όλης της Ευρώπης. Για το Βερολίνο
η Αθήνα είναι μια «Καρχηδόνα που πρέπει να καταστραφεί», όπως προσφυώς σημείωσε ο κ. Κρούγκμαν, όχι επειδή η Αθήνα είναι κάποια υπερδύναμη όπως ήταν η Καρχηδόνα του Αννίβα, αλλά διότι η αντίστασή της ενσπείρει σ’ όλην τη Γηραιά Ηπειρο τα (εκ νέου) καινά δαιμόνια της αμφισβήτησης, ακόμα και της εξέγερσης. Ολα αυτά τα δημοκρατικά σπαράγματα πρέπει να πιουν το κώνειο. Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν.
Προς τούτο η πλουτοκρατική Γερμανία διαθέτει συμμάχους και πάσης φύσεως φεδεράτους. Εννοώ όλους αυτούς τους πολιτικούς τζιτζιφιόγκους που «προΐστανται» των δημοκρατιών τους, ως ανθύπατοι ή γκαουλάιτερ του Βερολίνου. Εχουμε φθάσει στον χοντρό κόμπο. Η εφαρμογή του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού έχει οδηγήσει στον πολιτικό αυταρχισμό τις δημοκρατίες, ακόμα και στον εκφασισμό τους εις ό,τι αφορά τα κέντρα λήψης των αποφάσεων και τις ελίτ που τα ελέγχουν.
Πώς λοιπόν αυτό το σύστημα να ανεχθεί κάτι «ξεβράκωτους» και ξεγραβάτωτους που απαγορεύουν πλειστηριασμούς, επαναφέρουν εργασιακούς νόμους και ρυθμίζουν χρέη; Να καταστραφεί η Καρχηδών μας,
αλλιώς θα πέσει η Βαστίλη τους...
Οι οποίοι ετοιμάζονται να υψώσουν μπροστά στις ελληνικές προτάσεις ένα τείχος. Ενα Τείχος του Αίσχους. Διότι τι άλλο από αίσχος είναι μια πολιτική λιτότητας (δηλαδή αφαίμαξης υπέρ των πλουσίων) που οδηγεί τους πολλούς στις αυτοκτονίες, στην πείνα των παιδιών και στον γενικό ζόφο; Βεβαίως είναι ένα αίσχος με ισχύ. Και αυτήν του την ισχύ είναι που θέλει να επιδείξει στους πολίτες όλης της Ευρώπης. Για το Βερολίνο
η Αθήνα είναι μια «Καρχηδόνα που πρέπει να καταστραφεί», όπως προσφυώς σημείωσε ο κ. Κρούγκμαν, όχι επειδή η Αθήνα είναι κάποια υπερδύναμη όπως ήταν η Καρχηδόνα του Αννίβα, αλλά διότι η αντίστασή της ενσπείρει σ’ όλην τη Γηραιά Ηπειρο τα (εκ νέου) καινά δαιμόνια της αμφισβήτησης, ακόμα και της εξέγερσης. Ολα αυτά τα δημοκρατικά σπαράγματα πρέπει να πιουν το κώνειο. Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν.
Προς τούτο η πλουτοκρατική Γερμανία διαθέτει συμμάχους και πάσης φύσεως φεδεράτους. Εννοώ όλους αυτούς τους πολιτικούς τζιτζιφιόγκους που «προΐστανται» των δημοκρατιών τους, ως ανθύπατοι ή γκαουλάιτερ του Βερολίνου. Εχουμε φθάσει στον χοντρό κόμπο. Η εφαρμογή του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού έχει οδηγήσει στον πολιτικό αυταρχισμό τις δημοκρατίες, ακόμα και στον εκφασισμό τους εις ό,τι αφορά τα κέντρα λήψης των αποφάσεων και τις ελίτ που τα ελέγχουν.
Πώς λοιπόν αυτό το σύστημα να ανεχθεί κάτι «ξεβράκωτους» και ξεγραβάτωτους που απαγορεύουν πλειστηριασμούς, επαναφέρουν εργασιακούς νόμους και ρυθμίζουν χρέη; Να καταστραφεί η Καρχηδών μας,
αλλιώς θα πέσει η Βαστίλη τους...