Ενα φάντασμα
πλανιέται πάνω από την παγκόσμια Οικονομία, το φάντασμα μιας
παρατεταμένης ύφεσης παρόμοιας με αυτήν που καθήλωσε την Ιαπωνία για μια
δεκαπενταετία. Οπως μας πληροφορεί χθεσινό τηλεγράφημα του Reuters, στο
Τόκιο η εταιρεία καρυκευμάτων Καγκόμ αποφάσισε για πρώτη φορά εδώ και
είκοσι πέντε χρόνια να αυξήσει την τιμή της μπουκάλας του κέτσαπ, αλλά
αγωνιά γιατί φοβάται ότι οι καταναλωτές δεν έχουν ακόμη κατανοήσει την
πολιτική ενίσχυσης του πληθωρισμού που προωθεί η κυβέρνηση Αμπε!Στη Γερμανία
θα θεωρούσαν την αύξηση των τιμών του κέτσαπ της Καγκόμ ως επικίνδυνο
δείγμα πληθωρισμού και χαλάρωσης. Ετσι, αν η παγκόσμια Οικονομία ήταν
τηλεταινία θα είχαμε πολλές επιλογές για τον τίτλο: Από το «Για μια
μπουκάλα κέτσαπ» και το «Ενα Γαλατικό Χωριό στη Γερμανία» μέχρι το
«Κέινς εναντίον Σκρουτζ Μακ Ντακ»! Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν η
μαγευτική θέα του Βοσπόρου στην Κωνσταντινούπολη γλύκανε κάπως την
απέραντη μοναξιά του Σόιμπλε. Χθες το πρωί όποιος έριξε μια ματιά στο
σχέδιο απόφασης της Ομάδας των G-20 να ζητά αποφασιστική δράση στη
νομισματική και δημοσιονομική πολιτική για να αποτραπεί ο κίνδυνος
παρατεταμένης ύφεφης.Παρατεταμένος χαμηλός πληθωρισμός, αναιμική ανάπτυξη και αδύνατη ζήτηση σε κάποιες ανεπτυγμένες οικονομίες είναι ο κίνδυνος, μας διαμηνύει το σχέδιο απόφασης, μια έμμεση πλην σαφής υπόμνηση ότι το πακέτο Ντράγκι της 22.1 είναι μόνο η αρχή. Ποιο είναι το στρατόπεδο των αντιρρησιών στο οποίο απευθύνονται με δραματική διατύπωση οι G-20; Η απάντηση είναι απλή: το στρατόπεδο δεν είναι άλλος από τον εξής ένα, τη Γερμανία του κυβερνητικού συνασπισμού Μέρκελ - Γκάμπριελ. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να ερμηνεύσουμε και να εντάξουμε την εκ νέου μέσα σε μια βδομάδα παρέμβαση Ομπάμα υπέρ της Ελλάδας ενώπιον της καγκελαρίου σε μια ασυνήθιστη δημόσια ανάκληση στην τάξη - επίπληξη σε σύμμαχο.
Η πολιτική ελίτ της Γερμανίας έχει κλειδωθεί στο Μπούνκερ ενός ακραίου δογματισμού, πάσχει από το σύνδρομο που στην ψυχανάλυση ονομάζεται «άρνηση της πραγματικότητας», έχει καταφύγει σε παράλληλο σύμπαν και εικονική πραγματικότητα, καθώς η κρατούσα στο Βερολίνο οικονομική ανάλυση για την Ευρωζώνη έχει αναλογίες με την αισιοδοξία της ομάδας Μπρέζνιεφ στα τέλη της δεκαετίας του '70 για το λαμπρό μέλλον του κομμουνισμού στη Σοβιετική Ενωση. Την ώρα που οι G-20 βλέπουν το φάντασμα της ύφεσης, στη Γερμανία συγκινούνται και δακρύζουν ακόμη με την αγνή και αναμάρτητη «ενάρετη λιτότητα».
