«Οσα και για όσο χρειαστεί» με εξαίρεση τη Γερμανία

Μέχρι προχθές οι αγορές κράτησαν μια εκεχειρία δυόμισι χρόνων καθώς επένδυσαν στη δέσμευση «θα κάνω ό,τι χρειαστεί» που ανέλαβε ο επικεφαλής της ΕΚΤ Ντράγκι τον Ιούλιο του 2012. Στις επόμενες μέρες θα δούμε αν ικανοποιήθηκαν οι προσδοκίες τους με την πρώτη φάση της ποσοτικής χαλάρωσης με αγορά ομολόγων 60 δισ. ανά μήνα από τον Μάρτιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2016.Πρώτη φάση, γιατί ο κεντρικός τραπεζίτης είπε ότι δεν υπάρχει ούτε πλαφόν, ούτε χρονικό όριο μέχρι να επιτευχθεί η σταθεροποίηση σε πληθωρισμό γύρω στο 2%, με το πρόγραμμα ανοικτό σε όλες τις χώρες, με κάποιες επιπλέον προϋποθέσεις για τις χαμηλές αξιολογήσεις.Από προχθές Πέμπτη τη θέση τού «θα κάνω ό,τι μπορώ» την πήρε το δίπτυχο «όσα χρειαστεί για όσο χρειαστεί», με μια καίρια υποσημείωση, πλην Γερμανίας!
Το ισχυρό μήνυμα που εξέπεμψε χθες ο Ντράγκι είναι βαριά υποθηκευμένο από την εκβιαστική πίεση της Γερμανίας, που οδήγησε στη αναλογία 20% και 80% ως προς την αγορά ομολόγων αντίστοιχα από την ΕΚΤ και τις κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών. Το Βερολίνο επέβαλε στον Ντράγκι την κατά πλειοψηφία αποφυγή αμοιβαιοποίησης του κινδύνου της ποσοτικής επέκτασης.

Η Γερμανία λέει χωρίς περιστροφές ότι δεν εμπιστεύεται ως αξιόχρεες τη Γαλλία, την Ισπανία και κυρίως την Ιταλία και δεν θέλει ως μεγάλος μέτοχος της ΕΚΤ να πληρώσει το κόστος μιας ενδεχόμενης χρεοκοπίας τους! Και αν θέλουμε να καταγράψουμε την πολιτική ουσία του μηνύματος, αυτό που μας λέει το Βερολίνο είναι, αφού δεν μπορώ να σας εμποδίσω στο τύπωμα χρήματος, θωρακίζομαι γιατί είστε αφερέγγυοι, και το αξιόχρεό σας είναι υπό αμφισβήτηση.

Λίγο πριν ξεκινήσει ο Μέγας Αλέξανδρος την εκστρατεία κατά της Περσίας η Σπάρτη αρνήθηκε να συμμετάσχει και έτσι οι ασπίδες-λάφυρα που έστειλε ο στρατηλάτης στον Παρθενώνα είχαν χαραγμένη τη φράση «Αλέξανδρος Φιλίππου και πάντες των Ελλήνων πλην Λακεδαιμόνιων», μια άρνηση που τη χλευάζει ο Καβάφης στο γνωστό ποίημα.

Το «Πλην Γερμανίας» προκαλεί δέος γιατί αφήνει αναπάντητο το προς τα πού θα ισορροπήσει το μετέωρο βήμα του Βερολίνου: Προς τη σταδιακή προσαρμογή ή προς την αναδίπλωση με ό,τι αυτό σημαίνει για την Ευρωζώνη.

Αυτό που φοβάται η Γερμανία δεν είναι το αξιόχρεο της Ρώμης, της Μαδρίτης και του Παρισιού. Φοβάται ότι αν ο Ντράγκι αφεθεί χωρίς αστερίσκους και υποθήκες, τότε Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία θα ξαναβρούν τη φωνή τους και η ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση για το μέλλον της ολοκλήρωσης θα αποκτήσει για πρώτη φορά μετά το 2010 πραγματική υπόσταση.

Εδώ φθάνουμε στα όρια του ορθολογισμού καθώς με δεδομένη την απουσία σχεδίου Β' η αδιαλλαξία της Γερμανίας στην κρίση της Ευρωζώνης είναι φανερό ότι δεν έχει ούτε οικονομική αλλά ούτε και γεωπολιτική λογική. Δεν έχει καν την περηφάνια της περιχαράκωσης του «πλην Λακεδαιμόνιων», αλλά παραπέμπει στο «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» της Παλαιάς Διαθήκης.
kapopoulos@pegasus.gr
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64128743