Ο Φάραζ δεν χρειάζεται ούτε την πρωτιά, που δεν αποκλείεται ούτε την αυτοδυναμία που είναι αδύνατη. Αρκεί ένα ισχυρό ποσοστό και μια ικανή δύναμη εδρών για να συνεχισθεί και να επιδεινωθεί η ιδεολογική και προγραμματική ομηρεία του πρωθυπουργού Ντ. Κάμερον και των Συντηρητικών στην ευρωσκεπτικιστική ατζέντα.Αν στη Βρετανία καθορισθεί δημοψήφισμα για την έξοδο ή την παραμονή της χώρας στην Ε.Ε., παρά το γεγονός της σημερινής α λα καρτ συμμετοχής του Λονδίνου στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση- εκτός ΟΝΕ και Σέγκεν- οι παρενέργειες θα είναι καταλυτικά αποσταθεροποιητικές για το σύνολο της Ευρώπης.
Ποιος θυμάται σήμερα ότι η Βρετανία έδωσε έναν σκληρό αγώνα δέκα χρόνων για να καμφθούν οι αντιρρήσεις της Γαλλίας ως προς τη συμμετοχή της στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Όταν ο τότε πρωθυπουργός Μακμίλαν υπέβαλε το αίτημα πλήρους ένταξης το 1960, ο Ντε Γκολ είδε το Λονδίνο σαν Δούρειο Ίππο των ΗΠΑ και όταν ο Πομπιντού έδωσε τη συγκατάθεσή του το 1969, η Βρετανία του Χιθ ήταν για τη Γαλλία αναγκαία εξισορρόπηση στο αυξανόμενο από τότε ήδη βάρος της δυτικής Γερμανίας στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς.
Εκτός Ευρωζώνης η Βρετανία αν προκηρύξει το δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι στην Ε.Ε. θα επηρεάσει καθοριστικά τις εξελίξεις στη Γαλλία και στην Ιταλία.Στη Γαλλία, η Μαρίν Λεπέν έχει ήδη υιοθετήσει το βρετανικό μοντέλο και έχει δεσμευθεί να αποκαταστήσει την εθνική κυριαρχία της χώρας της ένα εξάμηνο μετά από την εκλογή της στην Προεδρία της Δημοκρατίας, με τις δημοσκοπήσεις να της δίνουν από τώρα προβάδισμα.
Στην Ιταλία, το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Γκρίλο, η Λέγκα του Βορρά, αλλά και η Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι, μιλούν ανοικτά για επιστροφή στη λιρέτα.Ο Κάμερον γνωρίζει τους κινδύνους της εξόδου από την Ε.Ε., με πρώτο και μεγαλύτερο την υποτίμηση του ρόλου της Βρετανίας ως στρατηγικού ερείσματος των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Δεσμεύεται για το δημοψήφισμα προφανώς γιατί βλέπει ότι το UKIP του Φάρατζ έχει δυναμική εδραίωσής του ως πρώτου κόμματος, με το εκλογικό σύστημα του πλειοψηφικού σε μονοεδρική περιφέρεια σε ένα γύρο να σταθεροποιεί για δεκαετίες κάθε μεγάλη ανατροπή.
Αν επικρατήσει το χειρότερο δυνατό σενάριο και η Βρετανία κλειδώσει μια μη αντιστρέψιμη πορεία εξόδου από την Ε.Ε. ποιες θα είναι οι άμεσες επιπτώσεις στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας και της Ιταλίας;Στο ερώτημα αυτό δεν μπορούν να απαντήσουν σήμερα τόσο οι Ολάντ-Βαλς στο Παρίσι, όσο και ο Ρέντσι στη Ρώμη, το ερώτημα αυτό προφανώς δεν έχει σήμερα απάντηση ούτε από τους Μέρκελ-Σόιμπλε στο Βερολίνο.Με τα παραπάνω δεδομένα είναι βέβαιο ότι οι εκλογές στην Πορτογαλία και την Ισπανία θα γίνουν υπό εντελώς διαφορετικά ευρωπαϊκά δεδομένα. Το ερώτημα αν η πολιτική της Γερμανίας στην Ευρωζώνη επιδέχεται ή όχι διόρθωση, μεταρρύθμιση ή αναπροσαρμογή θα σκιασθεί από ένα ετερόκλητο, θολό και απρόβλεπτο κίνημα εθνικής αναδίπλωσης, που πολύ πιθανόν θα πυροδοτήσουν οι κάλπες στη Βρετανία.
Πέρα από τη Μάγχη
Στη Γαλλία, η Μαρίν Λεπέν έχει ήδη υιοθετήσει το βρετανικό μοντέλο και έχει δεσμευθεί να αποκαταστήσει την εθνική κυριαρχία της χώρας της ένα εξάμηνο μετά από την εκλογή της στην Προεδρία της Δημοκρατίας, με τις δημοσκοπήσεις να δίνουν από τώρα προβάδισμα. Στην Ιταλία, το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Γκρίλο, η Λέγκα του Βορρά, αλλά και η Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι μιλούν ανοικτά για επιστροφή στη λιρέτα.
