Tι θα προκύψει
από τη συνάντηση κορυφής Πούτιν, Ποροσένκο, Μέρκελ και Ολάντ στην
Αστάνα του Καζακστάν στις 15.1; Ενα είναι βέβαιο, κανείς από τους
συμμετέχοντες δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει την τελευταία ίσως
ευκαιρία για συμβιβαστική λύση στην Ουκρανία πριν η παλινδρόμηση στον
Ψυχρό Πόλεμο δεν σταθεροποιηθεί ως μη αντιστρέψιμη τάξη πραγμάτων στη
Γηραιά Ηπειρο. Πρώτο το Κίεβο, που αν θέλει να
αποκαταστήσει έστω και προσχηματικά κάποια επίφαση κυριαρχίας στο
Ντονμπάς, θα πρέπει να λάβει υπόψη του τα συμφέροντα της Μόσχας τόσο
στον τομέα της ασφάλειας, όσο και στον οικονομικό-εμπορικό τομέα.Δεύτερη η Μόσχα, όπου η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου και η πτώση του ρουβλίου θα είναι προφανώς περισσότερο διαχειρίσιμες προκλήσεις αν αρθούν οι κυρώσεις.
Τρίτη η Ευρώπη, οι δύο μεγάλες δυνάμεις Γερμανία και Γαλλία αλλά και η Ιταλία και η πλειονότητα των χωρών-μελών της ΕΕ. Ειδικότερα για το Βερολίνο, η παγίωση ενός Νέου Ψυχρού Πολέμου ταυτόχρονα με την Κρίση στην Ευρωζώνη θα συνιστούσε μια επιδείνωση στρατηγικών διαστάσεων για τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας.
Δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε συμπτωματικό που πριν από μία βδομάδα ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Σταϊνμάγερ, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις ζημιές που θα υποστούν Γερμανία και Ευρώπη αν κλιμακωθεί περαιτέρω η αντιπαράθεση με τη Μόσχα.
Τα παραπάνω θέτουν δυο εύλογα ερωτήματα:
Μπορούν Γερμανία και Γαλλία να παρακάμψουν τις αντιρρήσεις και πολύ περισσότερο τις εναντιώσεις των ΗΠΑ προς την κατεύθυνση ενός συμβιβασμού με τη Ρωσία;
Ελέγχει ο Ποροσένκο τη χώρα του, και πρώτα από όλα τον πρωθυπουργό Γιατσενιούκ, ο οποίος προφανώς επενδύει στην ακραία μετωπική σύγκρουση με τη Ρωσία;
Στο τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου της έγκυρης αμερικανικής επιθεώρησης Foreign Affairs δημοσιεύεται άρθρο για τη μετατόπιση των ζωτικών συμφερόντων της Γερμανίας προς Ανατολάς. Σε αυτή τη δυναμική, επισημαίνεται ότι ύστερα από ενδεχόμενη έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ η Ευρώπη θα ακολουθήσει το Βερολίνο και θα βρεθεί σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ, και η Δύση θα υποστεί ένα σχίσμα από το οποίο μπορεί να μη συνέλθει ποτέ.
Η συνάντηση στην Αστάνα, αν μη τι άλλο, πιστοποιεί ότι το Βερολίνο επείγεται να τεθεί υπό έλεγχο μια σύγκρουση που ξεκίνησε και με συνυπαιτιότητά του αλλά εξελίχθηκε σε θανάσιμη απειλή για την πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας στη Γηραιά Ηπειρο.
kapopoulos@pegasus.gr
