Αυτοί και εμείς

Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

Χωρίς εκπλήξεις ξεκίνησε χθες το βράδυ η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, που ζήτησε η κυβέρνηση. Σαν να επρόκειτο για κοινό τηλεοπτικό τοκ σόου, άρχισαν αμέσως οι λεκτικές αψιμαχίες για να ζεσταθούν τα αίματα και να μην καταρρεύσει η τηλεθέαση, που έτσι και αλλιώς προβλέπεται μικρή.

Το τριήμερο κοινοβουλευτικό τοκ σόου, φυσικά, έχει στόχο να ευχαριστηθούν τα μέλη και οι οπαδοί του εκάστου κόμματος για τις τρομερές «ατάκες» που θα εκτοξεύσει ο αρχηγός τους εναντίον του αντίπαλου-εχθρού και τις καταγγελίες που θα κάνουν τα επιφανή στελέχη του ενός εναντίον του άλλου κόμματος.

Η κυβέρνηση θα εξασφαλίσει την ισχνή πλειοψηφία της για να πορευθεί κουτσαίνοντας το επόμενο τετράμηνο και η μείζων αντιπολίτευση θα ξεσκονίσει τις τρομπέτες τής επερχόμενης νίκης και κατατρόπωσης του εχθρού.Βεβαίως μοναδικοί θεατές αυτού του σόου δεν είναι οι Ελληνες πολίτες.
Είναι και «οι απ' έξω», κυβερνήσεις δανειστών, πολιτικά κόμματα και, κυρίως, οι αγορές και οι ξένοι επενδυτές.

Και αν υποθέσουμε ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εύκολα προσεγγίζονται για συνομιλίες και διαφωνίες στους κόλπους της Ε.Ε., άλλο τόσο μπορούμε να υποθέσουμε ότι δύσκολα προσεγγίζονται οι αγορές και οι επενδυτές. Οι δύο αυτές κατηγορίες όμως έχουν ιδιαίτερη σημασία, αν αναλογιστούμε ότι η χώρα με το τέλος του Μνημονίου και το πρωτογενές πλεόνασμά της ευελπιστεί ότι θα βγει περήφανα στο διεθνές «οικονομικό ξέφωτο», ζητώντας στα ίσα και πάλι δανεικά για τις ανάγκες της.

Ομως, η εικόνα μιας κυβέρνησης που προσπαθεί να αγοράσει πολιτικό χρόνο τεσσάρων μηνών, η εικόνα μιας αντιπολίτευσης που επιδιώκει με κάθε τρόπο τις πρόωρες εκλογές, ώστε να αναδειχθεί αυτή πρώτη δύναμη, αλλά πιθανότατα χωρίς αυτοδυναμία, η εικόνα ενός πολιτικού κόσμου στον οποίο κανένας δεν συμφωνεί με κανέναν, από τα πολύ απλά ώς τα σύνθετα και τα ογκώδη, είναι αμφίβολο αν δημιουργούν ένα περιβάλλον σταθερότητας και σιγουριάς και για τις αγορές και για τους εν δυνάμει επενδυτές.

Μέσα σ' ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον που, σύμφωνα με το ΔΝΤ, βαδίζει ταχύτατα σε νέα ύφεση και με ορατό τον αποπληθωρισμό -και μάλιστα με εξασθένηση της γερμανικής οικονομίας πρώτη φορά- είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η μεταμνημονιακή Ελλάδα, σε μόνιμη ύφεση, με τεράστιο δημόσιο χρέος, αλλά και απειλητικό εσωτερικό χρέος, θα αποτελέσει το μελλοντικό «παράδεισο» για τις αγορές και τους επενδυτές.

 Πολύ περισσότερο μάλιστα, καθώς κυβέρνηση και αντιπολίτευση, η κάθε μια για τους λόγους της, ερμηνεύουν διαφορετικά την πολιτική ομαλότητα και σταθερότητα.Αυτό το ασαφές κλίμα φυσικά δεν ενθαρρύνει τις κυνικές αγορές και τους ρεαλιστές επενδυτές να κοιτάξουν στα σοβαρά τη χώρα.
Αν κάποιος προσθέσει τις υπερβολικές (;) εκτιμήσεις του ΔΝΤ ότι την περίοδο 2015-2016 η Ελλάδα θα χρειαστεί το απειλητικό ποσόν των 27 δισ. για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της, η εικόνα γίνεται ακόμη πιο σκοτεινή.Εκτός αν υποστηρίξει κανείς ότι δεν τους χρειαζόμαστε τους επενδυτές στη χώρα...