Ακόμη και αν επικρατήσει -οριακά, όπως δείχνουν οι
τελευταίες δημοσκοπήσεις- το Οχι στο δημοψήφισμα της Πέμπτης στη Σκοτία,
το γυαλί θα έχει ραγίσει με επιπτώσεις εντός και εκτός Βρετανίας.
Εντός Βρετανίας
η Σκοτία θα λάβει καθεστώς διευρυμένης αυτονομίας, σχεδόν ανεξαρτησίας,
που θα παραπέμπει σε καθεστώς ντε φάκτο χαλαρής συνομοσπονδίας σαν το
Βέλγιο.Ετσι, ο ζήλος των οπαδών της ανεξαρτησίας για απευθείας
είσπραξη και διαχείριση φόρων και η αλλεργία των Συντηρητικών για
επιδοτήσεις στην περιφέρεια θα συναντηθούν σε μια συμβιβαστική φόρμουλα
που θα εξυπηρετεί επικοινωνιακά και τις δύο πλευρές.Οποιο και
να είναι το αποτέλεσμα, το κεφάλαιο που άνοιξε το 1707 με την Ενωση
Αγγλίας-Σκοτίας κλείνει οριστικά και αμετάκλητα. Τo πιο σημαντικό όμως
θα είναι, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, η πανευρωπαϊκή νομιμοποίηση
του δικαιώματος στην απόσχιση.Οταν μια μεγάλη δύναμη - μόνιμο
μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με πυρηνικό οπλοστάσιο, μέλος
της Ομάδας των G-7 και με την πρωτεύουσά της παγκόσμιο κέντρο
χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, νομιμοποιεί το δικαίωμα μιας επαρχίας να
ζητήσει απόσχιση, τότε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα μπορεί να αντισταθεί στη
γραμμή ότι η λαϊκή κυριαρχία είναι ενιαία και δεν διαιρείται;
Πιο συγκεκριμένα, μετά το δημοψήφισμα στη Σκοτία θα είναι αδύνατο για την κυβέρνηση Ραχόι να παρεμποδίσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ανεξαρτησία στην Καταλονία τον Νοέμβριο και ακόμη πιο δύσκολο να μην αναγνωρίσει το όποιο αποτέλεσμα. Ενα από τα σημαντικότερα διακυβεύματα την Πέμπτη στη Σκοτία είναι, σε περίπτωση επικράτησης του Ναι, το αντίκρισμα των απειλών ότι η χώρα θα βρεθεί εκτός ΕΕ και χωρίς τη στερλίνα ως εθνικό νόμισμα: μόνο μετά το αποτέλεσμα θα διαπιστώσουμε αν επρόκειτο για μπλόφα εκφοβισμού ή για πραγματική απειλή.
Αν μια ανεξάρτητη Σκοτία παραμείνει στην ΕΕ και διατηρήσει Νομισματική Ενωση με την Αγγλία με κοινό νόμισμα τη στερλίνα, μια επιλογή των Βρυξελλών και του Λονδίνου που θα μειώσει το κόστος της απόσχισης, τότε η διάλυση ενιαίων εθνικών κρατών όπως το Βέλγιο, η Ισπανία αλλά και η Ιταλία αποδραματοποιείται: χωρίς να απειλείται η ένταξη στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, χωρίς ελέγχους διαβατηρίων και τελωνειακούς δασμούς, είναι σαφές ότι η απόσχιση εντός ευρωπαϊκού πλαισίου θα προβάλλει ως διαχειρίσιμη επιλογή από τη χώρα των Βάσκων και τη Φλάνδρα μέχρι τη Βρετάνη και την Κορσική.
Εντός Βρετανίας
η Σκοτία θα λάβει καθεστώς διευρυμένης αυτονομίας, σχεδόν ανεξαρτησίας,
που θα παραπέμπει σε καθεστώς ντε φάκτο χαλαρής συνομοσπονδίας σαν το
Βέλγιο.Ετσι, ο ζήλος των οπαδών της ανεξαρτησίας για απευθείας
είσπραξη και διαχείριση φόρων και η αλλεργία των Συντηρητικών για
επιδοτήσεις στην περιφέρεια θα συναντηθούν σε μια συμβιβαστική φόρμουλα
που θα εξυπηρετεί επικοινωνιακά και τις δύο πλευρές.Οποιο και
να είναι το αποτέλεσμα, το κεφάλαιο που άνοιξε το 1707 με την Ενωση
Αγγλίας-Σκοτίας κλείνει οριστικά και αμετάκλητα. Τo πιο σημαντικό όμως
θα είναι, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, η πανευρωπαϊκή νομιμοποίηση
του δικαιώματος στην απόσχιση.Οταν μια μεγάλη δύναμη - μόνιμο
μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με πυρηνικό οπλοστάσιο, μέλος
της Ομάδας των G-7 και με την πρωτεύουσά της παγκόσμιο κέντρο
χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, νομιμοποιεί το δικαίωμα μιας επαρχίας να
ζητήσει απόσχιση, τότε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα μπορεί να αντισταθεί στη
γραμμή ότι η λαϊκή κυριαρχία είναι ενιαία και δεν διαιρείται;Πιο συγκεκριμένα, μετά το δημοψήφισμα στη Σκοτία θα είναι αδύνατο για την κυβέρνηση Ραχόι να παρεμποδίσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ανεξαρτησία στην Καταλονία τον Νοέμβριο και ακόμη πιο δύσκολο να μην αναγνωρίσει το όποιο αποτέλεσμα. Ενα από τα σημαντικότερα διακυβεύματα την Πέμπτη στη Σκοτία είναι, σε περίπτωση επικράτησης του Ναι, το αντίκρισμα των απειλών ότι η χώρα θα βρεθεί εκτός ΕΕ και χωρίς τη στερλίνα ως εθνικό νόμισμα: μόνο μετά το αποτέλεσμα θα διαπιστώσουμε αν επρόκειτο για μπλόφα εκφοβισμού ή για πραγματική απειλή.
Αν μια ανεξάρτητη Σκοτία παραμείνει στην ΕΕ και διατηρήσει Νομισματική Ενωση με την Αγγλία με κοινό νόμισμα τη στερλίνα, μια επιλογή των Βρυξελλών και του Λονδίνου που θα μειώσει το κόστος της απόσχισης, τότε η διάλυση ενιαίων εθνικών κρατών όπως το Βέλγιο, η Ισπανία αλλά και η Ιταλία αποδραματοποιείται: χωρίς να απειλείται η ένταξη στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, χωρίς ελέγχους διαβατηρίων και τελωνειακούς δασμούς, είναι σαφές ότι η απόσχιση εντός ευρωπαϊκού πλαισίου θα προβάλλει ως διαχειρίσιμη επιλογή από τη χώρα των Βάσκων και τη Φλάνδρα μέχρι τη Βρετάνη και την Κορσική.
