Γιώργος Παυλόπουλος-Δεν έχει περάσει παρά μία εβδομάδα από τη στιγμή που ο υπουργός Άμυνας, Τσακ Χέιγκελ, παρουσίαζε μια «σκληρή συμμαχία» ανάμεσα σε δέκα χώρες, που ήταν πρόθυμες να στηρίξουν την προσπάθεια των ΗΠΑ να καταστρέψουν το Ισλαμικό Κράτος. Από τότε μέχρι σήμερα, η Βρετανία έχει αποκλείσει κατηγορηματικά κάθε συμμετοχή της σε στρατιωτικά πλήγματα στο έδαφος της Συρίας, ενώ η Γερμανία έχει αποκλείσει κάθε χρήση βίας. Τώρα, έρχεται η σειρά της Τουρκίας να βγάλει την ουρά της εκτός.Με αφορμή την άρνηση του Ταγίπ Ερντογάν και της κυβέρνησης του Αχμέτ Νταβούτογλου να συνδράμουν σε οποιαδήποτε επιχείρηση στο Ιράκ, αλλά και να δώσουν το δικαίωμα στους Αμερικανούς να χρησιμοποιούν τη βάση του Ιντσιρλίκ (όπως είχε γίνει και το 2003, πριν από την εισβολή κατά του Σαντάμ Χουσεΐν), η εφημερίδα Wall Street Journal εξαπέλυσε, μέσα από το κεντρικό άρθρο στο χθεσινό της φύλλο, μια πρωτοφανή επίθεση κατά της Τουρκίας. «Το πιο δύσκολο -σημείωσε- είναι να παραβλέψουμε το γεγονός ότι υπάρχει μια τουρκική κυβέρνηση η οποία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, εδώ και πολύ καιρό όμως έχει σταματήσει να λειτουργεί ως σύμμαχος των ΗΠΑ ή ως φίλος της Δύσης».
Η διεύθυνση της εφημερίδας (που είναι γνωστή και για τις στενές σχέσεις που διατηρεί με το εβραϊκό λόμπι...) δεν δίστασε, όμως, να πάει ένα βήμα παραπέρα, καταθέτοντας μια πρόταση η οποία -εφόσον υλοποιηθεί- θα ισοδυναμεί με οριστική ρήξη ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία. «Το Ιντσιρλίκ φιλοξενεί τις αμερικανικές δυνάμεις για περίπου εξήντα χρόνια, ίσως ήρθε η ώρα να την αντικαταστήσουμε με μια νέα αεροπορική βάση, στις κουρδικές περιοχές του βορείου Ιράκ», πρότεινε -αναγκάζοντάς μας να φανταστούμε τη στιγμή που ο Αμερικανός διοικητής της βάσης θα σφίγγει τα χέρια με τους οπλαρχηγούς του... ΡΚΚ!
Είναι αλήθεια, βεβαίως, ότι οι κακές σχέσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία, καθώς και τα... ευγενικά «όχι» που εισέπραξε ο Τζον Κέρι από τους Ευρωπαίους (έστω κι αν ο Ολάντ έστειλε συμβολικά δύο μαχητικά Rafale για περιπολία στο Ιράκ) δεν ήταν, βεβαίως, παρά μόνο ένα από τα σύννεφα στον ουρανό της χθεσινής διεθνούς διάσκεψης για την καταπολέμηση των «τζιχαντιστών», που πραγματοποιήθηκε χθες στο Παρίσι. Εκεί όπου το κλίμα «βάρυνε» ιδιαιτέρως και από την ανταλλαγή κατηγοριών ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και την Τεχεράνη, με αφορμή τη μη πρόσκληση του Ιράν.
Επρόκειτο για μία ενέργεια η οποία προκάλεσε έντονη δυσφορία ακόμη και στις τάξεις της ιρακινής αντιπροσωπείας, η οποία ασφαλώς γνωρίζει πως ο ρόλος του Ιράν είναι καθοριστικός (χωρίς αυτό δεν υπάρχει ειρήνη), ενώ ήταν η πρώτη χώρα που έσπευσε να παράσχει στρατιωτική βοήθεια στη Βαγδάτη και τους Κούρδους όταν άρχισε η προέλαση των «τζιχαντιστών». Όλα δείχνουν, μάλιστα, ότι θα συνεχίσει να το κάνει, όπως αποδεικνύει και η αποστολή στο Ιράκ του διοικητή των ειδικών δυνάμεων των Φρουρών της Επανάστασης, αλ-Κουντς, χιλιάδες από τους οποίους πολεμούν ήδη τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους.
Η ουσία είναι ότι η ανταλλαγή ψυχροπολεμικών δηλώσεων ανάμεσα σε Αμερικανούς και Ιρανούς -αμφότεροι απέκλεισαν το ενδεχόμενο να συνεργαστούν κατά των «τζιχαντιστών»- κατέστησε φανερό ότι ο «μήνας του μέλιτος» ανάμεσα στις δύο πλευρές (αν ποτέ υπήρξε) ανήκει στο παρελθόν. Μένει να δούμε αν θα τιναχτούν στον αέρα και οι διαπραγματεύσεις για τα πυρηνικά του Ιράν -όπως απαιτούν Σαουδική Αραβία και Ισραήλ- φέροντας έτσι την περιοχή στα πρόθυρα ενός γενικευμένου πολέμου. Τα γεωπολιτικά δεδομένα στη Μέση Ανατολή αλλάζουν, για ακόμη μια φορά.
Η ειρήνη μπορεί να περιμένει.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26533&subid=2&pubid=113348365
