Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, η άρνηση αρκετών ευρωπαϊκών χωρών-μελών να εξοπλιστεί η Ουκρανία και, κυρίως, να ανοίξει το κεφάλαιο ένταξής της στη Συμμαχία, δεν απέτρεψε τους Αμερικανούς και τους υποστηρικτές τους από το να επιβάλουν ένα ψυχροπολεμικό κλίμα απέναντι στη Ρωσία.
Αυτή την εβδομάδα, επίσης, η αντίσταση την οποία προέβαλαν ορισμένοι από τους «28» -όπως Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Αυστρία και Ιταλία- στην κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Ρωσία, δεν κατάφερε τίποτε άλλο παρά να καθυστερήσει για μερικές μέρες την εφαρμογή των νέων κυρώσεων. Έτσι, χθες, μετά από δύο τουλάχιστον αναβολές και αλλεπάλληλες συνεδριάσεις των μονίμων αντιπροσώπων στις Βρυξέλλες, τα μέτρα δημοσιεύτηκαν στην επίσημη εφημερίδα της Ε.Ε. και είναι πλέον εν ισχύ -σχεδόν ταυτόχρονα με τη δημοσιοποίηση ανάλογου «πακέτου» στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Είναι αλήθεια, βεβαίως, ότι έχει αφεθεί ανοιχτό ένα «παράθυρο» υπαναχώρησης, υπό την προϋπόθεση ότι η εκεχειρία θα τηρηθεί και θα αρχίσει ο ουσιαστικός πολιτικός διάλογος για το μέλλον της Ουκρανίας. Ωστόσο, καθώς η Μόσχα είναι έτοιμη να απαντήσει με τα δικά της αντίμετρα, το χάσμα ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Ρωσία μεγαλώνει διαρκώς, ενώ κάθε μέρα που
περνά γίνεται πιο δύσκολο να γεφυρωθεί.
Πολύ δε περισσότερο, καθώς -όπως απέδειξε η (σκοτεινή, όσον αφορά τους δράστες) κατάρριψη του μαλαισιανού Boeing το καλοκαίρι- το θερμόμετρο μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθεί στο «κόκκινο», τινάζοντας στον αέρα τις όποιες προσπάθειες προσέγγισης έχουν γίνει μέχρι τότε. Την ίδια στιγμή, στη Μέση Ανατολή, το διάγγελμα του Μπαράκ Ομπάμα πυροδοτεί νέο γύρο απρόβλεπτων εξελίξεων.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, κηρύσσοντας τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας των τζιχαντιστών», έδωσε το «πράσινο φως» για να εξαπολυθούν αεροπορικές επιδρομές όχι μόνο κατά του Ιράκ, αλλά και κατά της Συρίας, όταν και εφόσον κριθεί αναγκαίο, ενώ ο Τζον Κέρι συνεννοούνταν με τους Σαουδάραβες για να εξοπλίσουν τη συριακή αντιπολίτευση, η οποία μέχρι πρόσφατα απειλούνταν με ολοκληρωτική ήττα.
Αντιδράσεις
Φυσικά, οι Αμερικανοί ουδόλως έλαβαν υπόψη τους την άρνηση των Ευρωπαίων (και των Βρετανών) να συμμετέχουν στις όποιες στρατιωτικές επιχειρήσεις ή τις παρατηρήσεις των συμμάχων τους για σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου. Άνοιξαν δε εκ νέου το κεφάλαιο της βίαιης ανατροπής του Μπασάρ αλ-Άσαντ, προκαλώντας την έντονη αντίδραση των «προστατών» του, Ιράν και Ρωσίας, παρά το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα και όσον αφορά στο Ισλαμικό Κράτος, η Ουάσιγκτον φαινόταν να έχει βρει δίαυλο συνεννόησης και συνεργασίας με την Τεχεράνη και τη Μόσχα. Τώρα, όμως, αυτή η προσέγγιση απειλεί να ανατραπεί, καθώς ο Ομπάμα υιοθέτησε τη σκληρή και αδιάλλακτη γραμμή του Ισραήλ και του Ριάντ.
Μετά από όλα αυτά και εν αναμονή της τροπής που θα πάρει ο νέος (κρίσιμος) γύρος διαπραγματεύσεων για τα πυρηνικά του Ιράν, έχει αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά ένα σχέδιο που προφανώς έχουν επεξεργαστεί τα «γεράκια» της Ουάσιγκτον. Ένα σχέδιο που προβλέπει, αφενός, την απομόνωση της Ρωσίας από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή και, αφετέρου, τον εγκλωβισμό της Ευρώπης σε μια αέναη και αδιέξοδη αντιπαράθεση με τη Μόσχα, από την οποία είναι βέβαιο ότι θα βγει χαμένη.Κι αν ο Πούτιν έχει διέξοδο προς Ανατολάς (ήδη, χθες, οι Κινέζοι και τέσσερις χώρες της Κεντρικής Ασίας στάθηκαν στο πλευρό του...), για τους Ευρωπαίους και τους Γερμανούς είναι μονόδρομος να πέσουν ξανά στην... αγκαλιά των Αμερικανών.
ΣΧΕΔΙΟ ΛΥΣΗΣ
Ποροσένκο, ο διαλλακτικός
Μπορεί ο Πέτρο Ποροσένκο να χαιρέτισε, ως «έμπρακτη απόδειξη αλληλεγγύης», τις νέες κυρώσεις της Ε.Ε. κατά της Ρωσίας, όμως η αλήθεια είναι πως ο πρόεδρος της Ουκρανίας και πρώην «βασιλιάς της σοκολάτας» αναδεικνύεται σταδιακά στον πιο μετριοπαθή πόλο στο Κίεβο, έχοντας απέναντί του σκληρούς και αδιάλλακτους εθνικιστές, νεοναζί και ισχυρό παρακράτος. Έχει δε αποκαταστήσει ένα σταθερό δίαυλο επικοινωνίας με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, με τον οποίο διατυπώνουν συχνά σχεδόν ταυτόσημες θέσεις.«Δεν υπάρχει στρατιωτική λύση σε αυτή την κρίση», επανέλαβε χθες, την ώρα που ο πρωθυπουργός Γιάτσενιουκ και άλλοι πολιτικοί τού ζητούν να προχωρήσει σε κατά μέτωπο επίθεση κατά των αυτονομιστών, εκβιάζοντας και τη βοήθεια της Δύσης.Μάλιστα, αφού έδωσε τη διαβεβαίωση ότι οι περισσότεροι Ρώσοι στρατιώτες έχουν αποχωρήσει από την Ουκρανία, έχει δεσμευτεί αυτή την εβδομάδα να παρουσιάσει σχέδιο που θα εκχωρεί μεγαλύτερη αυτονομία στις ανατολικές επαρχίες. Θα καταφέρει, άραγε, να μείνει όρθιος;
ΗΜΕΡΗΣΙΑ