Σάββας Ιακωβίδης- Μέχρι πριν από μια 10ετία, οι Κούρδοι στιγματίζονταν ως τρομοκράτες και
παρίες του κόσμου, σφαγιαζόμενοι και κατακρεουργούμενοι από τους
Τούρκους ή από τον αιμοσταγή Σαντάμ Χουσεΐν του Ιράκ. Μετά τη συμμαχική
επιχείρηση του 2003 για την εκδίωξη του Ιρακινού δικτάτορα, ένα
μνημειώδες λάθος του Πρωθυπουργού της Τουρκίας, Ερντογάν, έδωσε τη χρυσή
ευκαιρία στους Κούρδους. Ο Ερντογάν αρνήθηκε διέλευση αμερικανικών
στρατευμάτων από την Τουρκία προς το Βόρειο Ιράκ, για να χτυπήσουν τον
Χουσεΐν.Οι Κούρδοι προσφέρθηκαν να βοηθήσουν τους Αμερικανούς. Η προσφορά τους
ήταν πολύτιμη σε χρόνο, χρήμα και ζωές. Οι ΗΠΑ δεν λησμόνησαν τη
χειρονομία των Κούρδων, όπως δεν ξέχασαν την άρνηση Ερντογάν. Τους
τελευταίους μήνες, με αφορμή την επέλαση των εγκληματιών τζιχαντιστών
του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και τη Συρία, οι Κούρδοι αναδείχθηκαν
στην εμπροσθοφυλακή και στο μόνο ανάχωμα της Δύσης έναντι μιας
αδίστακτης και βάρβαρης ισλαμικής τρομοκρατίας.
Μετά τις αλλεπάλληλες νίκες των δολοφόνων του Ισλαμικού Κράτους, τις φρικώδεις σφαγές, τις συνοπτικές εκτελέσεις, τους βιασμούς και τη γενοκτονία μειονοτήτων -μεταξύ αυτών και χριστιανών- επιτέλους η Δύση αφυπνίσθηκε. Οι Αμερικανοί, με στοχευμένες επιδρομές εξουδετερώνουν συστοιχίες πυροβολικού και άλλων βαρέων όπλων των τζιχαντιστών. Δεν είναι αρκετές. Οι μόνοι που μπορούν να ανακόψουν τους ισλαμοφασίστες είναι οι Κούρδοι, σε συνεργασία με τον ιρακινό στρατό. Οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Βρετανία, η Γερμανία άρχισαν να στέλνουν βαρύ οπλισμό στους Κούρδους και στρατιωτικούς συμβούλους.
Με απλά λόγια, οι δυτικές χώρες δεν επιθυμούν να εμπλακούν σε έναν νέο πόλεμο στο Ιράκ και τον διεξάγουν διά των Κούρδων. Με αφορμή τις δραματικές εξελίξεις στη χώρα αυτή, αρκετοί υποστηρίζουν ότι είναι η ευκαιρία για τους Κούρδους να ανακηρύξουν κράτος. Τα δεδομένα, όμως, δεν συνηγορούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Πρώτα απ' όλα, καμία χώρα και ειδικά οι ΗΠΑ και άλλες μεγάλες δυνάμεις δεν επιθυμούν τριχοτόμηση του Ιράκ, επειδή αυτή θα προκαλέσει μεγαλύτερο μακελειό.
Από την άλλη, τίθενται μερικά ερωτήματα: Οι ΗΠΑ και η Γαλλία πράγματι νοιάζονται για το Ιράκ, τους Κούρδους και τους Γεζίντι ή άλλος είναι ο στόχος τους; Πού έγιναν οι στοχευμένες επιθέσεις κατά των τζιχαντιστών; Κοντά στο Ερμπίλ, την πρωτεύουσα της κουρδικής αυτόνομης περιοχής. Γιατί; Μα, για το πετρέλαιο! Οι κουρδικές περιοχές είναι οι ένατες πλουσιότερες στον κόσμο σε μαύρο χρυσό. Πόσες ξένες εταιρείες πετρελαίου επιχειρούν εκεί;
Έντεκα από τις ΗΠΑ, μία από τη Γαλλία, έξι από τον Καναδά, μία από την Κορέα, τρεις από την Τουρκία, τρεις από τη Βρετανία, μία αγγλογαλλική, δύο από τα Αραβικά Εμιράτα, δύο από την Κίνα, από μία από την Αυστρία, την Ινδία, την Παπούα Νέα Γουινέα, τη Νορβηγία, την Ουγγαρία και την Ισπανία, δύο από τη Ρωσία, τρεις από το Ιράκ και μία ανεξάρτητη. Σύνολο: 41 εταιρείες από 17 χώρες. Πρώτος στόχος των Δυτικών είναι μια ισχυρή τριμερής κυβέρνηση - σουνιτική, σιιτική, κουρδική, στη Βαγδάτη για να επαναφέρει τη σταθερότητα.
Οι Κούρδοι έχουν έδαφος, πληθυσμό και διοίκηση. Δεν θα επιδιώξουν σύντομα αναγνώριση, επειδή η κατάσταση στην περιοχή είναι τόσον ασταθής και επικίνδυνη, ώστε μια πιθανή διάσπαση του Ιράκ θα προκαλούσε βιαιότερες εθνοφυλετικές συγκρούσεις με απρόβλεπτες προεκτάσεις.Όσοι μιλάνε για επαναχάραξη συνόρων των χωρών της περιοχής, πρέπει να απαντήσουν στο κεφαλαιώδες ερώτημα: Ποιος και πώς θα χαράξει τα νέα σύνορα; Είναι τόσοι πολλοί οι δρώντες και τόσο τρομακτικά τα συμφέροντα, που δεν θα διακινδυνεύσουν τη ροή του πετρελαίου ούτε θα επιτρέψουν, προς το παρόν, ανακήρυξη κουρδικού κράτους, που θα προκαλέσει νέες αναφλέξεις.
SIGMALIVE.COM
