Με σαρωτικό ανασχηματισμό της κυβέρνησης «απαντά» ο Φρανσουά Ολάντ στην
«ανταρσία» από την αριστερή πτέρυγα των Σοσιαλιστών, η οποία εδώ και
αρκετό καιρό αντιδρούσε έντονα στις πολιτικές λιτότητας που υιοθέτησε ο
Γάλλος πρόεδρος και τον κατηγόρησε ότι είναι δεμένος στο άρμα της
Μέρκελ.
Η ενδοκυβερνητική κρίση με επίκεντρο
την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, που έχει αποφασίσει ο Ολάντ υπό την
πίεση Βρυξελλών και Βερολίνου, είχε ξεκινήσει αμέσως μετά τον διορισμό
του Μανουέλ Βαλς ως νέου πρωθυπουργού πριν από περίπου τέσσερις μήνες.
Τις τελευταίες ημέρες, όμως, η δημοσιοποίηση των οικονομικών στοιχείων για τη γαλλική οικονομία, που έδειχναν ότι παρά τη λιτότητα και τις μεταρρυθμίσεις ο ρυθμός ανάπτυξης είναι μηδενικός ενώ αντιθέτως η ανεργία αυξάνεται, η αριστερή πτέρυγα άρχισε να διαμαρτύρεται και μεγαλόφωνα. Μέσα στο Σαββατοκύριακο ο Μοντεμπούρ κάλεσε τον Φρανσουά Ολάντ να πραγματοποιήσει μεγάλη στροφή και άσκησε έντονη κριτική για την ευθυγράμμιση της Γαλλίας με τις επιταγές της Γερμανίας.
Σε συνέντευξή του στη «Le Monde», ο απερχόμενος υπουργός Οικονομικών
δήλωσε: «Πρέπει να υψώσουμε τον τόνο. Η Γερμανία έχει πιαστεί στην
παγίδα της πολιτικής της λιτότητας που έχει επιβάλει σε όλη την Ευρώπη»,
τόνισε και προσέθεσε: «Οταν λέω ?η Γερμανία?, ομιλώ για τη γερμανική
Δεξιά που υποστηρίζει την Ανγκελα Μέρκελ. Η Γαλλία δεν έχει την τάση να
ευθυγραμμίζεται με τα ιδεολογικά αξιώματα της γερμανικής Δεξιάς».
«Κόκκινη γραμμή»
Ο Βαλς φέρεται να του διεμήνυσε ότι ξεπέρασε την «κόκκινη γραμμή» με τις δηλώσεις του αυτές. Μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, ο Ολάντ, ο οποίος έχει ζητήσει παράταση από τις Βρυξέλλες για να διευθετήσει τα οικονομικά προβλήματα της Γαλλίας, είχε καλέσει τους υπουργούς του να μην προκαλέσουν εντάσεις με το Βερολίνο.
Ο Μοντεμπούρ τον αγνόησε, ενώ στο πλευρό του «αντάρτη» υπουργού βρέθηκε και ο υπουργός Παιδείας, Μπενουά Χαμόν, ο οποίος δήλωσε ότι οι δυο τους έχουν μεγάλη εγγύτητα προς την αριστερή πτέρυγα των Σοσιαλιστών, που χαρακτηρίζει τις πολιτικές του Ολάντ φιλικές προς τους επιχειρηματίες και εχθρικές προς τους πολίτες. Η συγκεκριμένη ομάδα στο Κοινοβούλιο απαιτεί από τον Γάλλο πρόεδρο να ενισχύσει την κατανάλωση και να τονώσει την οικονομία αγνοώντας το όριο του 3% στο δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο επιβάλλουν οι ευρωπαϊκές συμφωνίες. Μάλιστα, οι δύο πολιτικοί εθεάθησαν μαζί την Κυριακή στην εκλογική περιφέρεια του Μοντεμπούρ, κάτι που ερμηνεύθηκε ως πρόκληση προς τον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό.
Η νέα κυβέρνηση που θα παρουσιάσει σήμερα ο Μανουέλ Βαλς σαφώς θα κινείται περισσότερο στη λογική των μεταρρυθμίσεων που έχει εξαγγείλει ο Ολάντ - δηλαδή, τις φοροελαφρύνσεις για τις επιχειρήσεις ύψους 40 δισ. ευρώ και τις περικοπές των δημοσίων δαπανών κατά 50 δισ. ευρώ. Το εσωκομματικό πρόβλημα, ωστόσο, θα παραμείνει έντονο, ιδιαίτερα τη στιγμή που τόσο ο Ολάντ όσο και ο Βαλς βλέπουν τη δημοφιλία τους να κατρακυλά καθημερινά.
Η επόμενη πρόκληση που προκύπτει από τον αιφνιδιαστικό ανασχηματισμό και τον ανοιχτό, πλέον, «πόλεμο» με την αριστερή πτέρυγα, είναι να διατηρήσει την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την ψήφιση του προϋπολογισμού της επόμενης χρονιάς. Ηδη η αντιπολίτευση και κυρίως το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν ζητά τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, όπου η ήττα των Σοσιαλιστών θεωρείται προδιαγεγραμμένη και ο Ολάντ θα υποχρεωνόταν να «συγκατοικήσει» με μια δεξιά -ακόμη και ακροδεξιά- κυβέρνηση.
ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
ΑΡΝΟ ΜΟΝΤΕΜΠΟΥΡ
ΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ
Ο Αρνό Μοντεμπούρ δεν έκρυψε ποτέ τις πεποιθήσεις του και τη «συγγένειά» του με την αριστερή πτέρυγα των Γάλλων Σοσιαλιστών. Με αυτή την ιδιότητα, άλλωστε, εισήλθε στην πρώτη κυβέρνηση Βαλς, στο πλαίσιο της προσπάθειας του Φρανσουά Ολάντ να έχει στο πλευρό του ολόκληρο το κόμμα για την εφαρμογή των επώδυνων μεταρρυθμίσεων. Ο διορισμός του Μοντεμπούρ στη θέση του υπουργού Οικονομικών ήταν ένα ρίσκο, καθώς είναι γνωστό ότι δεν διστάζει να πει τη γνώμη του, ακόμη κι όταν αυτή δεν είναι αρεστή, όπως επίσης και ότι τρέφει τη φιλοδοξία να γίνει πρόεδρος. Το 2011 ήταν υποψήφιος για το προεδρικό χρίσμα στις εσωκομματικές εκλογές και είχε βρεθεί στην τρίτη θέση, έχοντας συγκεντρώσει το 17% των ψήφων.
Κόντρα με τον Ολάντ
Η κόντρα του με τον Ολάντ, εξάλλου, ήταν προσωπική. Το 2006 υπήρξε εκπρόσωπος Τύπου της προεδρικής καμπάνιας της Σεγκολέν Ρουαγιάλ, η οποία αναγκάστηκε να τον θέσει σε αργία επί έναν μήνα μετά τη δήλωσή του σε τηλεοπτικό σταθμό ότι «το μοναδικό ελάττωμα που έχει η υποψήφια των Σοσιαλιστών, είναι ο σύντροφός της». Ο οποίος, βέβαια, ήταν ο Φρανσουά Ολάντ.
Ως υπουργός Βιομηχανικής Ανανέωσης το 2012 είχε επιτεθεί εναντίον του Λακσίμι Μιτάλ, του αφεντικού της ArcelorMittal, κατηγορώντας τον ότι ψεύδεται και απειλώντας τον ότι θα εθνικοποιήσει την εταιρεία του. «Δεν θέλουμε πια τον Μιτάλ στη Γαλλία (σ.σ. είναι Βρετανός υπήκοος) επειδή δεν σέβεται τη Γαλλία» είχε δηλώσει τότε, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις. Ανάλογη ήταν η στάση του και απέναντι στον διευθύνοντα σύμβουλο της titan International, αμερικανικής βιομηχανίας ελαστικών, ο οποίος είχε δηλώσει ότι οι Γάλλοι εργάτες είναι «τεμπέληδες» και ότι θα πλημμυρίσει τη γαλλική αγορά με τα δικά του φθηνά λάστιχα. «Οι ιδέες σας είναι εξτρεμιστικές και προσβλητικές» του είχε απαντήσει ο Μοντεμπούρ. «Να είστε σίγουρος ότι θα παρακολουθώ με ακόμη περισσότερη προσοχή την εισαγωγή ελαστικών από την εταιρεία σας στη Γαλλία».
Οταν η Peugeot Citroen ήθελε να απολύσει 8.000 εργαζομένους, ο υπουργός εξαπέλυσε επίθεση εναντίον της εταιρείας και της οικογένειας Πεζό, κάτι που ενόχλησε τον Ολάντ, ο οποίος ανέθεσε την υπόθεση προσωπικά στον τότε πρωθυπουργό Ζαν Μαρκ Ερό. Λίγους μήνες αργότερα διαφώνησε με τον Ερό, καθώς προσπαθούσε να εθνικοποιήσει την Florange. Απείλησε να παραιτηθεί και παρέμεινε μόνο μετά την υποχώρηση του Ολάντ. Μάλιστα εξέδωσε και βιβλίο για την υπόθεση, όπου κατηγόρησε τον Ερό ότι έχει «νοοτροπία τοπικού βουλευτάκου».
Η Ανγκελα Μέρκελ, εξάλλου, υπήρξε εξαρχής «κόκκινο πανί» για τον Μοντεμπούρ, την οποία έχει συγκρίνει στο παρελθόν με τον Μπίσμαρκ, ενώ συχνά ήταν και τα ξεσπάσματά του εναντίον των Βρυξελλών και της πολιτικής λιτότητας.http://www.ethnos.gr
Η
σύνθεση της νέας κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι δεν θα περιλαμβάνει
κανέναν από τους «αντάρτες», οι οποίοι βρίσκονταν σε κόντρα με τον
πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς και τον ίδιο τον ΟλάντΗ σύνθεση
της νέας κυβέρνησης, που θα ανακοινωθεί σήμερα, είναι βέβαιο ότι δεν θα
περιλαμβάνει κανέναν από τους «αντάρτες», οι οποίοι βρίσκονταν σε
κόντρα με τον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς και τον ίδιο τον Ολάντ, και
φυσικά τον υπουργό Οικονομικών Αρνό Μοντεμπούρ, οι δηλώσεις του οποίου
πυροδότησαν τις εξελίξεις.
Τις τελευταίες ημέρες, όμως, η δημοσιοποίηση των οικονομικών στοιχείων για τη γαλλική οικονομία, που έδειχναν ότι παρά τη λιτότητα και τις μεταρρυθμίσεις ο ρυθμός ανάπτυξης είναι μηδενικός ενώ αντιθέτως η ανεργία αυξάνεται, η αριστερή πτέρυγα άρχισε να διαμαρτύρεται και μεγαλόφωνα. Μέσα στο Σαββατοκύριακο ο Μοντεμπούρ κάλεσε τον Φρανσουά Ολάντ να πραγματοποιήσει μεγάλη στροφή και άσκησε έντονη κριτική για την ευθυγράμμιση της Γαλλίας με τις επιταγές της Γερμανίας.
Αρνό Μοντεμπούρ
«Κόκκινη γραμμή»
Ο Βαλς φέρεται να του διεμήνυσε ότι ξεπέρασε την «κόκκινη γραμμή» με τις δηλώσεις του αυτές. Μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, ο Ολάντ, ο οποίος έχει ζητήσει παράταση από τις Βρυξέλλες για να διευθετήσει τα οικονομικά προβλήματα της Γαλλίας, είχε καλέσει τους υπουργούς του να μην προκαλέσουν εντάσεις με το Βερολίνο.
Ο Μοντεμπούρ τον αγνόησε, ενώ στο πλευρό του «αντάρτη» υπουργού βρέθηκε και ο υπουργός Παιδείας, Μπενουά Χαμόν, ο οποίος δήλωσε ότι οι δυο τους έχουν μεγάλη εγγύτητα προς την αριστερή πτέρυγα των Σοσιαλιστών, που χαρακτηρίζει τις πολιτικές του Ολάντ φιλικές προς τους επιχειρηματίες και εχθρικές προς τους πολίτες. Η συγκεκριμένη ομάδα στο Κοινοβούλιο απαιτεί από τον Γάλλο πρόεδρο να ενισχύσει την κατανάλωση και να τονώσει την οικονομία αγνοώντας το όριο του 3% στο δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο επιβάλλουν οι ευρωπαϊκές συμφωνίες. Μάλιστα, οι δύο πολιτικοί εθεάθησαν μαζί την Κυριακή στην εκλογική περιφέρεια του Μοντεμπούρ, κάτι που ερμηνεύθηκε ως πρόκληση προς τον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό.
Η νέα κυβέρνηση που θα παρουσιάσει σήμερα ο Μανουέλ Βαλς σαφώς θα κινείται περισσότερο στη λογική των μεταρρυθμίσεων που έχει εξαγγείλει ο Ολάντ - δηλαδή, τις φοροελαφρύνσεις για τις επιχειρήσεις ύψους 40 δισ. ευρώ και τις περικοπές των δημοσίων δαπανών κατά 50 δισ. ευρώ. Το εσωκομματικό πρόβλημα, ωστόσο, θα παραμείνει έντονο, ιδιαίτερα τη στιγμή που τόσο ο Ολάντ όσο και ο Βαλς βλέπουν τη δημοφιλία τους να κατρακυλά καθημερινά.
Η επόμενη πρόκληση που προκύπτει από τον αιφνιδιαστικό ανασχηματισμό και τον ανοιχτό, πλέον, «πόλεμο» με την αριστερή πτέρυγα, είναι να διατηρήσει την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την ψήφιση του προϋπολογισμού της επόμενης χρονιάς. Ηδη η αντιπολίτευση και κυρίως το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν ζητά τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, όπου η ήττα των Σοσιαλιστών θεωρείται προδιαγεγραμμένη και ο Ολάντ θα υποχρεωνόταν να «συγκατοικήσει» με μια δεξιά -ακόμη και ακροδεξιά- κυβέρνηση.
ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
ΑΡΝΟ ΜΟΝΤΕΜΠΟΥΡ
ΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ
Ο Αρνό Μοντεμπούρ δεν έκρυψε ποτέ τις πεποιθήσεις του και τη «συγγένειά» του με την αριστερή πτέρυγα των Γάλλων Σοσιαλιστών. Με αυτή την ιδιότητα, άλλωστε, εισήλθε στην πρώτη κυβέρνηση Βαλς, στο πλαίσιο της προσπάθειας του Φρανσουά Ολάντ να έχει στο πλευρό του ολόκληρο το κόμμα για την εφαρμογή των επώδυνων μεταρρυθμίσεων. Ο διορισμός του Μοντεμπούρ στη θέση του υπουργού Οικονομικών ήταν ένα ρίσκο, καθώς είναι γνωστό ότι δεν διστάζει να πει τη γνώμη του, ακόμη κι όταν αυτή δεν είναι αρεστή, όπως επίσης και ότι τρέφει τη φιλοδοξία να γίνει πρόεδρος. Το 2011 ήταν υποψήφιος για το προεδρικό χρίσμα στις εσωκομματικές εκλογές και είχε βρεθεί στην τρίτη θέση, έχοντας συγκεντρώσει το 17% των ψήφων.
Κόντρα με τον Ολάντ
Η κόντρα του με τον Ολάντ, εξάλλου, ήταν προσωπική. Το 2006 υπήρξε εκπρόσωπος Τύπου της προεδρικής καμπάνιας της Σεγκολέν Ρουαγιάλ, η οποία αναγκάστηκε να τον θέσει σε αργία επί έναν μήνα μετά τη δήλωσή του σε τηλεοπτικό σταθμό ότι «το μοναδικό ελάττωμα που έχει η υποψήφια των Σοσιαλιστών, είναι ο σύντροφός της». Ο οποίος, βέβαια, ήταν ο Φρανσουά Ολάντ.
Ως υπουργός Βιομηχανικής Ανανέωσης το 2012 είχε επιτεθεί εναντίον του Λακσίμι Μιτάλ, του αφεντικού της ArcelorMittal, κατηγορώντας τον ότι ψεύδεται και απειλώντας τον ότι θα εθνικοποιήσει την εταιρεία του. «Δεν θέλουμε πια τον Μιτάλ στη Γαλλία (σ.σ. είναι Βρετανός υπήκοος) επειδή δεν σέβεται τη Γαλλία» είχε δηλώσει τότε, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις. Ανάλογη ήταν η στάση του και απέναντι στον διευθύνοντα σύμβουλο της titan International, αμερικανικής βιομηχανίας ελαστικών, ο οποίος είχε δηλώσει ότι οι Γάλλοι εργάτες είναι «τεμπέληδες» και ότι θα πλημμυρίσει τη γαλλική αγορά με τα δικά του φθηνά λάστιχα. «Οι ιδέες σας είναι εξτρεμιστικές και προσβλητικές» του είχε απαντήσει ο Μοντεμπούρ. «Να είστε σίγουρος ότι θα παρακολουθώ με ακόμη περισσότερη προσοχή την εισαγωγή ελαστικών από την εταιρεία σας στη Γαλλία».
Οταν η Peugeot Citroen ήθελε να απολύσει 8.000 εργαζομένους, ο υπουργός εξαπέλυσε επίθεση εναντίον της εταιρείας και της οικογένειας Πεζό, κάτι που ενόχλησε τον Ολάντ, ο οποίος ανέθεσε την υπόθεση προσωπικά στον τότε πρωθυπουργό Ζαν Μαρκ Ερό. Λίγους μήνες αργότερα διαφώνησε με τον Ερό, καθώς προσπαθούσε να εθνικοποιήσει την Florange. Απείλησε να παραιτηθεί και παρέμεινε μόνο μετά την υποχώρηση του Ολάντ. Μάλιστα εξέδωσε και βιβλίο για την υπόθεση, όπου κατηγόρησε τον Ερό ότι έχει «νοοτροπία τοπικού βουλευτάκου».
Η Ανγκελα Μέρκελ, εξάλλου, υπήρξε εξαρχής «κόκκινο πανί» για τον Μοντεμπούρ, την οποία έχει συγκρίνει στο παρελθόν με τον Μπίσμαρκ, ενώ συχνά ήταν και τα ξεσπάσματά του εναντίον των Βρυξελλών και της πολιτικής λιτότητας.http://www.ethnos.gr
