Διπλωματικός πυρετός στην ΕΕ

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ Μια στην κυριολεξία καταιγίδα διπλωματικών διαβουλεύσεων για το μέλλον της Ουκρανίας σκιάζει τον ουρανό της Γηραιάς Ηπείρου. Η πυκνότητα των συναντήσεων που έχουν προαναγγελθεί προδίδει την αγωνία των Ευρωπαίων για ενδεχόμενη παράταση των συγκρούσεων, με τον επερχόμενο χειμώνα να απειλεί με χρεοκοπία το Κίεβο και έλλειψη φυσικού αερίου την ΕΕ.Μεθαύριο Σάββατο η Μέρκελ θα βρίσκεται στο Κίεβο, την Τρίτη 26/8 στο Μινσκ της Λευκορωσίας θα πραγματοποιηθεί Σύνοδος Κορυφής ΕΕ, Ρωσίας και Ουκρανίας με τη συμμετοχή και των ηγετών της Λευκορωσίας και του Καζακστάν, ενώ στις 30/8 ο Ποροσένκο θα μεταβεί στις Βρυξέλλες για διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τέλος στις αρχές Σεπτεμβρίου δεν αποκλείεται συνάντησή του και με τον Ομπάμα στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία. Η σύνθεση της Συνόδου Κορυφής στο Μινσκ την Τρίτη 26/8 μας δίνει μια εικόνα του προβλήματος της Ουκρανίας στο σύνολό της: Η παρουσία της Λευκορωσίας και του Καζακστάν, που μαζί με τη Ρωσία έχουν συστήσει Τελωνειακή Ενωση απέναντι στην ΕΕ και στην Ουκρανία, δίνει και το περίγραμμα του ζητούμενου συμβιβασμού: Να γίνει η Ουκρανία από μήλον της έριδος γέφυρα ανάμεσα στη Ρωσία και στην Ευρώπη.

Αν ανατρέξουμε στην ιστορία του Ψυχρού Πολέμου υπάρχουν δύο παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι όταν δεν απειλείται η ασφάλειά της η Μόσχα είναι πρόθυμη για συμβιβασμούς: Το 1945 η Σοβιετική Ενωση, αφού κατοχύρωσε ότι η Φινλανδία δεν θα ξαναγίνει βάση επίθεσης εναντίον της απέφυγε να επιβάλει στο Ελσίνκι το σοβιετικό μοντέλο διακυβέρνησης. Δέκα χρόνια αργότερα, το 1955, η ΕΣΣΔ αποδέχθηκε τον τερματισμό του καθεστώτος διασυμμαχικής κατοχής της Αυστρίας με αντάλλαγμα την κατοχύρωση της μόνιμης ουδετερότητας της χώρας. Ολα τα παραπάνω, που φαίνονται λογικά και ρεαλιστικά με τα σημερινά δεδομένα, προβάλλουν περισσότερο ως ευχολόγιο παρά ως ρεαλιστική προοπτική: Στην Ουκρανία έχει εμπλακεί προσωπικά μεγάλο τμήμα της ηγεσίας των ΗΠΑ, από τον αντιπρόεδρο Μπάιντεν και τον διευθυντή της CIA μέχρι την αθυρόστομη ΥΦΥΠΕΞ Νούλαντ, ενώ η βαρόνη Αστον είχε μεταβεί στην πλατεία Μαϊντάν για να στηρίξει την εξέγερση. Η στάση των ΗΠΑ στον διαπραγματευτικό μαραθώνιο ΕΕ-Ρωσίας είναι η άγνωστη παράμετρος ή καλύτερα η βαριά υποθήκη που δεν επιτρέπει παρά πολύ συγκρατημένη αισιοδοξία για τις εξελίξεις.
kapopoulos@pegasus.gr