Η προσέγγιση του Κρεμλίνου είχε ιστορική νομιμοποίηση: Την εποχή της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου στη δεκαετία του '80 με τον Ρίγκαν στον Λευκό Οίκο και τους πυραύλους Πέρσινγκ και Κρουζ απέναντι στους SS-20 η Δυτική Γερμανία πρώτα του Σμιτ και στη συνέχεια του Κολ, η πιο εκτεθειμένη χώρα της Δυτικής Ευρώπης στις δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ο πιο στενός σύμμαχος των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, αγνόησε τις αμερικανικές κυρώσεις και ανέπτυξε τη στενή εμπορική και ενεργειακή σχέση με τη Σοβιετική Ενωση.
Ο παράγοντας που υποτίμησε ο Πούτιν ήταν ο πλήρης έλεγχος του διεθνούς συστήματος αλλά και των δικτύων χρηματοπιστωτικών συναλλαγών από τις ΗΠΑ, η πλήρης άγνοια του δεδομένου αυτού από τους νεόκοπους τραπεζίτες και ολιγάρχες καπιταλιστές της Ρωσίας και κυρίως η άγνοια του αδιαμφισβήτητου μονοπωλιακού χαρακτήρα του αμερικανικού πλεονεκτήματος που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ούτε από την πανίσχυρη Γερμανία.
Ο Πούτιν υποτίμησε τι θα μπορεί να σημαίνει για μια μεγάλη ρωσική τράπεζα η διακοπή της συνεργασίας με τη VISA και με τη Mastercard, τις ζημίες που θα μπορούν να υποστούν ενεργειακοί κολοσσοί, όπως η Rosneft αλλά και η Gazprom, αν στερηθούν την κανονική ροή διεθνούς δανεισμού που δικαιούνται από τον κύκλο εργασιών τους, υποτίμησε ή μάλλον αγνοούσε ότι σε μια διμερή συναλλαγή με τρίτη χώρα οι ΗΠΑ έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν και να στερήσουν τους δύο συναλλασσόμενους ή και συμβαλλόμενους από τις αναγκαίες διεθνώς αποδεκτές εγγυητικές επιστολές.
Επί της ουσίας οι ΗΠΑ εφαρμόζουν πειρατικές πρακτικές εκμεταλλευόμενες στο έπακρον το προβάδισμά τους σε χρηματοπιστωτική τεχνογνωσία, που εφαρμόσθηκε στην επικράτειά τους πολύ πριν γίνει παγκόσμια.
Πρόκειται για μια προσέγγιση που θυμίζει είτε την απάντηση του υπουργού Οικονομικών του Νίξον Κόναλι στη διαμαρτυρία του Ζισκάρ ντ' Εστέν, υπουργού Οικονομικών του Πομπιντού το 1970, που διαμαρτυρήθηκε για τις παρενέργειες των διακυμάνσεων του δολαρίου. «Το δολάριο είναι το νόμισμά μας και το πρόβλημά σας» ή την ανταπόκριση στο αίτημα της Bundesbank από τις αρχές του 2010 να επιστραφούν στη Γερμανία οι 1.500 τόνοι χρυσού που είχαν σταλεί για φύλαξη στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, με μέχρι στιγμής αποτέλεσμα να έχουν επιστραφεί 5 τόνοι!
Η πρόκληση για τον Πούτιν είναι το χρονικό περιθώριο αντοχής της Ρωσίας, καθώς σε βάθος χρόνου -όχι ετών αλλά μηνών- οι κυρώσεις θα προκαλέσουν παρενέργειες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.
Μέχρι στιγμής, ο Ποροσένκο με προφανή στήριξη, αν όχι παρότρυνση της Ουάσιγκτον, δεν αφήνει περιθώρια ευπρεπούς συμβιβασμού στο Κρεμλίνο. Η επιλογή είναι μεταξύ της πλήρους εγκατάλειψης των εξεγερθέντων στην Ανατολική Ουκρανία ή μιας επιστροφής σε πιο ενεργή παρεμβατική πολιτική, που θα νομιμοποιήσει και πιο σκληρές ακόμη κυρώσεις, αλλά και θα συρρικνώσει κάθε περιθώριο διαφοροποίησης της στάσης των Βρυξελλών αλλά κυρίως του Βερολίνου.Εξυπακούεται ότι ο ανορθόδοξος χρηματοπιστωτικός πόλεμος που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ στη Ρωσία είναι ταυτόχρονα ένα μήνυμα που απευθύνεται για πρώτη φορά μετά την «πιλοτική» του δοκιμή των έξυπνων χρηματοπιστωτικών κυρώσεων σε βάρος του Ιράν, προς κάθε δυνητικό αμφισβητία της φθίνουσας μεν, αλλά χωρίς ορατό αντίπαλο ακόμη αμερικανικής παντοδυναμίας.
Πλήρης έλεγχος
Ο παράγων που υποτίμησε ο Πούτιν ήταν ο πλήρης έλεγχος του διεθνούς συστήματος, αλλά και των δικτύων χρηματοπιστωτικών συναλλαγών από τις ΗΠΑ, η πλήρης άγνοια του δεδομένου αυτού από τους νεόκοπους τραπεζίτες και ολιγάρχες καπιταλιστές της Ρωσίας και κυρίως η άγνοια του αδιαμφισβήτητου μονοπωλιακού χαρακτήρα του αμερικανικού πλεονεκτήματος, που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ούτε από την πανίσχυρη Γερμανία.
http://www.imerisia.gr
